Het is een van de oudste van Frankrijk: ter gelegenheid van zijn 50-jarig jubileum blikt het theaterfestival van Roquebrune-Cap-Martin terug op zijn geschiedenis

"Wat zijn de oudste theaterfestivals van Frankrijk?" Het antwoord kwam al snel van ChatGPT. Avignon, Sarlat... En dan, op de zevende plaats, Roquebrune-Cap-Martin. "Kijk, zelfs een Amerikaanse app weet dat! " lacht Chantal Martino, de voorzitter van het evenement in Roquebrune. Dit jaar viert het zijn vijftigjarig jubileum.

Om de ontstaansgeschiedenis van het festival, opgericht in 1975 , te begrijpen, moeten we teruggaan naar het jaar ervoor. Het Centrum voor Cultuur en Vrijetijdsbesteding (CCL) was net opgericht. Een van de eerste activiteiten die werd aangeboden, was toneel. Een theaterliefhebber, Daniel Maggiore , gaf een inleiding. Met de hulp van Fernand Salti en Cyrille Peyre. De lessen verliepen zo goed dat ze begin 1975 overwogen een voorstelling op te voeren. Waren de vrouwen overduidelijk in de meerderheid? Zo zij het. Ze stelden een eigentijdse bewerking voor van Aristophanes' De Vrouwenvergadering. Het enige wat nog ontbrak, was een naam voor dit nieuwe gezelschap. Het zou het Bataclan Theater worden, om de "vrolijke drukte" binnen het team te weerspiegelen.

"In die tijd legde Cyrille contacten met bestaande gezelschappen in Roquebrune en Menton", herinnert Daniel Maggiore zich in een tekst geschreven ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum. "Er is een gezelschap tieners samengesteld door Gérard, een leraar aan de Institution Saint-Joseph, dat aan het einde van het schooljaar een klassiek toneelstuk opvoert. En dat van Dokter Fievet in Menton, dat meer van de komische boulevard houdt. Dus waarom zouden we onze drie voorstellingen niet over drie avonden samenbrengen in de dorpszaal?" Deze prachtige drie-eenheid markeert officieel het begin van het festival. In mei 1975.

Het duurde niet lang voordat gezelschappen uit Nice, Cannes, Vence en later uit de hele regio er optraden. "Na de eerste jaren was het festival goed gevestigd en goed uitgerust genoeg om te verhuizen naar de prachtige locatie van het voorplein van het kasteel. Hoewel er in het begin kussens werden uitgedeeld aan toeschouwers die op de glooiende rots zaten, kwamen er pas later vaste banken", herinnert Daniel Maggiore zich.

Chantal Martino sloot zich van haar kant in 1986 aan bij de beweging. Aanvankelijk om theaterlessen te volgen... totdat ze geleidelijk deel uitmaakte van het organiserende team van het festival. "Toen ik in 1995 tot voorzitter van het CCL werd gekozen, viel het festival onder haar hoede. Maar naarmate het evenement groeide, splitsten we ons om administratieve redenen op. Dus richtten we Châtelains et Saltimbanques op om het evenement te organiseren."

In de loop der tijd heeft Chantal Martino haar stempel op het festival gedrukt. Door er 25 jaar geleden dans aan toe te voegen. Vervolgens door headliners te programmeren, te beginnen in 2011. Om altijd verder te gaan. Hoger. De eerste heette... Richard Bohringer. "Hij was een lieverd. Omdat hij biologisch at, bracht mijn man hem een ​​krat tomaten in alle kleuren. Hij vertelde er zelfs over tijdens zijn show. En toen hij een tweede keer kwam, belde hij me om meer te vragen!", zegt Chantal Martino. Ook sterk beïnvloed door Marc Jolivet [met haar op de foto hieronder, noot van de redactie]. Ook door Titoff . "We dansten samen in de straten van het dorp. Hij zei tegen me: 'Je bent dansleraar, wat vind je ervan?' Toen vertrouwde hij me toe: hij maakte zich klaar om mee te doen aan Dancing with the Stars."

De president koestert ook warme herinneringen aan Christophe Barbier en Jean-Claude Drouot . Of, meer recent, aan de graaf van Bouderbala en Franjo . "Komedie was in het begin ook niet gepland. We zoeken altijd naar iets anders. Zoals de musical die we dit jaar programmeren", benadrukt Chantal Martino. Ze kan rekenen op een kern van zes mensen voor de organisatie, naast waardevolle incidentele hulp.

Wat de selectie van voorstellingen betreft, die volgt altijd dezelfde logica. "Ik krijg suggesties. Ik bekijk ze om een ​​voorselectie te maken. Als het me interesseert, ga ik naar de voorstelling. Of ik vraag om de volledige video - niet alleen een teaser," zegt ze. Ze benadrukt dat ze vertrouwen heeft in vier mensen die ze soms naar voorstellingen stuurt. " Als ik alles heb gezien, zorg ik ervoor dat ik een eclectisch programma samenstel. Met verschillende genres, zodat het een zo breed mogelijk publiek aanspreekt." Jaar na jaar zien we soms dezelfde acteurs op het podium. Met uitzicht op zee. "Er zijn genoeg goede lokale gezelschappen. Maar we rouleren om niet altijd dezelfde uit te nodigen," glimlacht Chantal Martino. Ontroerd door de loyaliteit van het publiek.

Van de 200 toeschouwers zijn er vaak meer dan 50 vaste bezoekers. Ze komen elk jaar terug, of het nu lokale bezoekers zijn of vaste vakantiegangers.

Het jubileum van het festival zal dus een beetje op dat van hen lijken. Ook dat van hen.