Het klaslokaal, een schoolbord van de Marokkaanse samenleving door Hicham Benohoud

Het kostte Hicham Benohoud vijfendertig jaar om te ontsnappen uit zijn geboorteplaats Marrakech, waar hij dertien jaar als kunstdocent werkte. Voordat hij naar Frankrijk vertrok en zich volledig aan zijn liefde voor fotografie wijdde, vereeuwigde hij tussen 1994 en 2002 zijn leerlingen in hun klaslokalen. Deze scènes, soms heel bedachtzaam, soms meer spontaan, waren bedoeld om de "opsluiting" van zijn landgenoten te tonen, in de hoop dat ze ooit "hun ogen zouden openen" voor hun toestand.

De gezichten van deze kinderen, de posities die ze innemen om kaders of achtergronden te creëren, de vislijnen die de banden belichamen waar je je niet van kunt losmaken, weerspiegelen voor Hicham Benohoud de sociale spanning, vervreemding en het gebrek aan het idee van het individu – een westers concept – die volgens hem de Marokkaanse samenleving kenmerken. "Deze gezichten lijken allemaal op elkaar; geen enkel gezicht valt op. Wanneer er een model verschijnt, komt er meteen een ander om het te verstoren; we weten niet meer wat we moeten zien of wie we moeten zien", legt de kunstenaar uit.

Zwart-wit accentueert deze uniformiteit, maar is niet echt gekozen. In zijn beginjaren kocht Hicham Benohoud kleurenfilm vanwege de aantrekkelijke prijs en het grote aantal laboratoria dat er destijds bestond om deze te ontwikkelen. Totdat het Franse culturele centrum in Marrakesh, waar hij soms lesgaf, hem toegang gaf tot het zwart-witlaboratorium, waardoor hij de volledige controle over zijn afdrukken kreeg.

Je hebt nog 62,28% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.