In de boekhandel: Jack London, Catherine Vigourt en Brigitte Benkemoun...

Zes dagen uit het leven van Claude Monet. Januari 1893, hij is 52 jaar oud, woont al tien jaar in Giverny (Eure) met zijn twee zonen en de zes kinderen van zijn tweede vrouw. Hij zal binnenkort klaar zijn met de kathedraal van Rouen. Hij organiseert zijn tuin en bereikt zijn "paarse populieren" per boot. Juli 1926: de oude schilder is nog steeds in zijn atelier; wanneer de panelen met waterlelies de Orangerie bereiken, zal hij dood zijn. Tussen deze twee data staat de romanschrijver op voornaam met Monet, terwijl hij zijn werk begeleidt, de doeken die hij in het vuur gooit, zijn race tegen de tijd en de angst voor blindheid. Zij zorgt voor het hele huishouden, de huishoudelijke organisatie in dienst van de meester, de zorg voor de maaltijden. We reizen naar Londen en Venetië, we wonen de bezoeken van Matisse en Marquet bij, de vriendschap van Clemenceau ontbreekt niet. De documentatie is nauwkeurig en de auteur brengt deze met grote kracht en empathie tot leven. Cl.D.

Peihn, een bewust stomme tiener, dagdroomt op daken, waar hij naar de sterren kijkt, ver weg van het lawaai van de wereld. Al sinds zijn jeugd geplaagd door een pijn waarvan hij de oorzaak negeert, vertoont hij provocerend gedrag dat hem regelmatig voor de rechter brengt. Zijn ontmoetingen met Artorius Wesley, een welwillende rechter, Muskaan, een jonge Indiase vrouw op zoek naar vrijheid, Adélaïde, een psycholoog, en Joyce, een soulartiest, zullen hem geleidelijk helpen zichzelf anders op te bouwen en te begrijpen dat wat zijn moeder voor hem verbergt niet per se een leugen is.