In Monaco is de kunstgeschiedenis een mengelmoes

Afhankelijk van uw standpunt vindt u de tentoonstelling "Colors!", georganiseerd in het Grimaldi Forum in Monaco, briljant en bijzonder stimulerend, zelfs in veel opzichten vermakelijk, of juist ronduit schandalig. De tentoonstelling, bedacht door Didier Ottinger voor het Centre Pompidou, waar hij hoofdconservator en adjunct-directeur is van het Musée national d'art moderne (MNAM), behandelt in ieder geval een aantal onderwerpen, in essentie museografisch, die gedurfd en irritant genoeg zijn om (hopelijk) debat te rechtvaardigen. In dat opzicht is het dus belangrijk.

De conservator erkent zijn schatplichtigheid aan het Musée d'art contemporain de Lyon, dat in 1988 "Color Alone. The Experience of Monochrome" tentoonstelde, en aan het MoMA in New York, dat in 2008 "Color Chart" creëerde, waarin werd getoond hoe sommige kunstenaars traditionele kleuren lieten varen ten gunste van industriële kleurenschema's. Zijn aanpak is radicaal: hij toont een selectie van zo'n honderd meesterwerken (sommige van de tentoongestelde stukken verdienen deze beschrijving niet, maar zijn niet de minst interessante) uit de collecties van het MNAM-Centre de création industrielle, en ordent ze niet volgens historische scholen, niet volgens grote stromingen, en zelfs niet simpelweg in chronologische volgorde, maar volgens dominante kleur.

Je hebt nog 83,18% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.