In Rennes verhuizen de Schone Kunsten naar de wijken
In de wijk Maurepas, bekend als drugshandelscentrum, werd begin 2025 de uitbreiding van het Museum voor Schone Kunsten van Rennes geopend. Een architectonisch succes voor de "Neue Zürcher Zeitung", maar het roept desondanks vragen op over de gemeentelijke strategie van sociale engineering om cultuur toegankelijker te maken.
Als je crackcocaïne wilt kopen of verkopen in Rennes, Bretagne, ga je naar het winkelcentrum in het hart van de wijk Maurepas, een afgelegen sociale woningbouwcomplex uit de jaren 60 dat betere tijden heeft gekend. En zoals in bijna elke andere Franse stad roept de herontwikkeling van het terrein de vraag op: is het beter om de gebouwen te renoveren of helemaal opnieuw te bouwen?
De stad Rennes heeft gekozen voor een radicaal optimistische aanpak: de opening van een museum aan de voet van een vervallen woongebouw. De jonge architecten van het in Nantes gevestigde bureau Titan zijn erin geslaagd een voormalige seniorenclub om te vormen tot een elegante dependance van het eerbiedwaardige Museum voor Schone Kunsten in het stadscentrum.
Terwijl 19e - eeuwse Franse schilderkunst de kern van het hoofdmuseum vormt, herbergt het Musée des Beaux-Arts de Rennes ook 1811 belangrijke werken uit het Louvre, wat het de bijnaam "Klein Louvre" opleverde. De collectie, die varieert van Egyptische mummies tot Japans lakwerk, Grieks keramiek, Romeinse sculpturen en Indiase schilderijen, is dan ook bijzonder luxueus voor een middelgrote stad.
De curatoren hadden een bijzonder idee voor de nieuwe locatie. Een aantal buurtbewoners mocht een object uitkiezen.
Profiteer van het speciale digitale aanbod om onbeperkt toegang te krijgen tot al onze content.
Het wordt uitgegeven in de financiële hoofdstad van het land en is een traditionele en toonaangevende krant met zowel centristische als liberale inslag. Met een toonaangevende internationale aanwezigheid wordt het door alle Duitstaligen gelezen. Eric Gujer, sinds 2015 hoofdredacteur, heeft twee opmerkelijke ontwikkelingen teweeggebracht. Ten eerste, wat sommigen betreuren als een rechtse verschuiving in de standpunten van de krant, met name over immigratiekwesties. Ten tweede, de wens om haar positie op de Duitse markt te consolideren in een poging de dalende verkoopcijfers van de krant, net als die van de rest van de pers, te compenseren.
Bij de lancering op 12 januari 1780 positioneerde de Züricher Zeitung zich als een soort internationale koerier van die tijd. In het eerste nummer schreef hoofdredacteur Salomon Gessner: "We hebben afgesproken nieuws te ontvangen van de beste Franse, Engelse, Italiaanse, Nederlandse en Duitse kranten, evenals van privécorrespondenten, en het zo snel mogelijk te publiceren als onze buren dat kunnen." Sterker nog, de krant specialiseerde zich in internationale aangelegenheden, aangezien de censuur destijds elk serieus journalistiek werk over Zürich en Zwitserland verhinderde.
De website van het NZZ is een ware database: naast artikelen van de online-redactie zijn er zo'n honderd bestanden waarin artikelen uit de gedrukte en online-versie over belangrijke onderwerpen zijn gebundeld.
Courrier International
