In Rome, in de prachtige en rebelse bibliotheek van de Jemenitische Aladdin

Aladin Hussain Al-Baraduni, of "Aladino" zoals zijn vrienden in de Romeinse wijk Centocelle hem noemen, verwelkomt ons aan het einde van een kleine gang, achter een wit bureau, omringd door doeken, boeken en overal losse vellen papier. Als kunstenaar uit Jemen heeft Aladin de uitstraling van een ervaren man, zoals ook de levendige kleuren van zijn werk, tentoongesteld op de Biënnale van Venetië in 2016 en 2022, suggereren.

Schilderijen die, net als degene die ze schilderde, een lange weg hebben afgelegd voordat ze belandden binnen de muren van de 'illegale bibliotheek', die het verzamelpunt is geworden voor een hele buurt. "Ik kom uit een klein stadje midden in de woestijn, Dhamar geheten. Een plek die een beetje te krap is om de dromen te bevatten van een tiener die opgroeide met rebellie in zijn bloed," vertrouwt Aladin toe, zijn blik gericht op een doek met prints van een steeds dieper blauw.

Het Jemen waar hij opgroeide, leed onder de dictatuur van Ali Abdullah Saleh, de president die in 2017 werd vermoord door de Houthi's [een rebellen-politiek-militaire organisatie in het noorden van het land]. "We noemden hem 'Hij die danst op de hoofden van slangen', omdat hij bereid was zich met iedereen te verbinden, ongeacht de omstandigheden. In mijn familie waren we dissidenten, te beginnen met mijn oom Abdullah Al-Baraduni, een van de meest vooraanstaande dichters van het land [1929-1999]. Hij was blind, woonde in Sana'a, en toen ik hem bezocht, dicteerde hij zijn gedichten aan mij, die ik opschreef. Bij hem thuis praatten we over politiek, en onder degenen die hem kwamen opzoeken waren mensen zoals [de Italiaanse kunstenaars] Paolo Pasolini, Alberto Moravia, Italo Calvino en [de Duitse schrijver] Günter Grass."

Verleid door deze omgeving vestigde Aladin zich al snel in de Jemenitische hoofdstad en daar creëerde hij samen met een paar andere kunstenaars de A