Ivan Fischer en zijn Budapest Festival Orchestra openen de Evian Musical Encounters in stijl

Door Ivan Fischer en het Budapest Festival Orchestra uit te nodigen voor de opening van de Rencontres musicales d'Evian, maakte Renaud Capuçon, artistiek leider van het evenement dat duurt tot 5 juli, een diepe indruk. Het publiek volgde met ingehouden adem Mahlers Vijfde symfonie , een uitvoering die hen bij zal blijven. Ten eerste is er de uitmuntendheid van de Tsjechische musici. Kleurrijke en scherpe blazers, soms spottend en organisch, in staat een oneindig spectrum aan nuances te bestrijken, van klassiek tot populair (nooit pikant of vulgair) via klezmer. Ronde, diepe en sensuele strijkers, zijdezacht verfijnd, opmerkelijk door hun homogene modellering en hun toewijding tot in de diepste hoeken van de strijkstok. En dan is er nog Ivan Fischers dirigeerwerk.

De Hongaarse dirigent riep al vanaf de inleiding van de Trauermarsch ("begrafenismars") apocalyptische trompetten op, waarvan de scherpe en dramatische scanderende klanken als een schreeuw door de ruimte scheurden. Een belofte van de afgrond, nauwelijks verzacht door de inzet van de strijkers, wier elegantie zonder pathos beweegt met haar terughoudendheid. Alles leeft, ademt en beweegt, alsof het gedreven wordt door een voortstuwing zonder terugkeer, bevolkt door glinsterende dissonanten. Ivan Fischers gebaren zijn even sober als effectief. Een simpele beweging van de buste, een blik gericht op het punt van waaruit de baan van een solo zal ontspringen, een opgeheven arm om te verzamelen, en die soepele bewegingen van de linkerpols die de frasering van een wals vormgeven. De osmose tussen de man die op het podium staat en zijn muzikanten, wier aantal het podium van La Grange au Lac lijkt te overspoelen zonder de akoestiek te verzadigen, is absoluut evident.

Je hebt nog 62,86% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.