Jay-Jay Johansons 'Backstage'-cover: 'Dat niemand anders het voor mij kan doen'

Ik wist al vroeg dat ik mijn nieuwe album Backstage wilde noemen, omdat de beste manier om iets unieks te maken, is door het zo intiem en privé mogelijk te maken. Niemand anders kan dat voor me doen. De backstageruimte is een plek waar mensen normaal gesproken nooit worden uitgenodigd, maar ik wilde dat mijn luisteraars er toegang toe hadden. Mijn telefoon staat vol met backstagefoto's en ik beschouwde deze afbeeldingen aanvankelijk als een potentiële albumhoes. Maar ik had het gevoel dat misschien geen van hen goed genoeg was.

Vorig jaar speelden we in Londen, bij de David Roberts Art Foundation, een stukje buiten Camden. Tijdens de soundcheck keek ik uit het raam, over de binnenplaats, met precies hetzelfde uitzicht als de platenhoes. Ik beschouw mezelf als fotograaf, ook al heb ik de foto niet gemaakt. Ik zei tegen een man die met ons samenwerkte: 'Kun je de camera zo vasthouden?' En ik rende naar dat raam en ging zitten. Het was heel spontaan. Toen ik later naar die foto keek, merkte ik dat ik echt verborgen zat in de duisternis, en we moesten me wat oplichten om me wat beter zichtbaar te maken.

Ik ben dol op dit uitzicht op de binnenplaats, dat voor mij heel Brits en zelfs heel Londens aanvoelt, met een oranje Sainsbury's-tas in het midden en een theedoos op de vensterbank. Het Verenigd Koninkrijk heeft altijd een enorme invloed gehad op mijn werk, en het was de plek waar ik als kind altijd naartoe reisde. Later ging ik naar Londen om platen en kleding te kopen, te stappen en kunstgalerieën te bezoeken. Wat je als tiener beïnvloedt, blijft je je hele leven bij.

Hoe vaker ik naar deze foto kijk, hoe meer ik het gevoel van verborgenheid, van in een hoekje zitten, waardeer, wat past bij dit idee van backstage. Ik hou van de algemene sfeer waarin ik, in tegenstelling tot andere covers, niet in het middelpunt van de belangstelling sta. Melancholie en verdriet zijn altijd aanwezig geweest in mijn werk en dat met een beeld weergeven is niet gemakkelijk. Maar ik vond dat deze foto goed rijmde met de eenzaamheid die je kunt voelen bij het luisteren naar het album.