Met een duizelingwekkende fabel maakt Tiago Rodrigues een einde aan de afstand

Recensie De serie "The Distance" neemt ons mee terug naar 2077. Een vader, die op aarde achterbleef, en zijn dochter, die naar Mars is gestuurd, communiceren via berichten. Een hartverscheurende dystopie die het persoonlijke en het politieke combineert.
"La Distance" van Tiago Rodrigues, op het Festival van Avignon tot 26 juli. CHRISTOPHE RAYNAUD DE LAGE / AVIGNON FESTIVAL
Het is een enorme draaischijf waarvan de rotatiesnelheid met de tijd toeneemt, naarmate de afstand tussen Ali en Amina groter wordt. De schijf is in tweeën gedeeld. Aan de ene kant de vader, die op aarde is achtergebleven. Aan de andere kant zijn dochter, die op een missie naar Mars is gestuurd. Aan de ene kant een platenspeler waaruit jazzy noten ontsnappen, een paar boeken, een desolate ruimte, magere boomstammen. Aan de andere kant een blok steen, een bonsai onder een stolp.
Het is het jaar 2077. Onze planeet, verwoest door de opwarming van de aarde , is in handen van dictatoriale bedrijven. Republieken zoeken naar oplossingen. De arts, die in het ziekenhuis werkt, probeert zich zo goed mogelijk te verzetten. Als zijn enige dochter al is vertrokken, wil ze ver van de blauwe planeet een nieuwe kolonie stichten waar gelijkheid heerst. De voorwaarde voor deze nieuwe wereld is dat alle sporen van de ziel van de nieuwe kolonisten worden uitgewist...

Artikel gereserveerd voor abonnees.
InloggenZomeraanbieding: €1/maand gedurende 6 maanden
Le Nouvel Observateur