Schilder David Simonetta verkent de wereld van de buitenwijken
Het is een nachtelijk tafereel. Eerst dacht ik dat het een gigantische botsautobaan was. Aan de rand van de tribune staat de kermismedewerker rechtop, half ontspannen en half geconcentreerd, met zijn linkerhand in zijn zak en in zijn rechterhand een microfoon. Hij motiveert amateurpiloten zo goed als hij kan. Naast hem staan twee vrouwen, met hun armen over elkaar of hun vuisten op hun heupen, die naar hem kijken. In het licht van de paarse en rode neonlichten contrasteert de cirkelvormige beweging van wat er op de dansvloer gebeurt met de drie statische toeschouwers die aan de nachtzijde staan, aan de rand van de wereld van plezier, maar aan de verkeerde kant van de grens. Na een paar seconden probeer ik me beter in de scène te verplaatsen door rustiger naar de hoofdonderdelen te kijken en vervolgens naar de details.
