Gezien de crisis in de ontwikkelingshulp is de opkomst van evaluatiemethoden

Hier geen grootse toespraken over de wereldwijde doelstellingen voor duurzame ontwikkeling tegen 2030, zoals onlangs nog het geval was tijdens de ^Vierde Internationale Conferentie over Ontwikkelingsfinanciering in Sevilla. En al helemaal geen oogverblindende beloftes van miljarden dollars. In Dakar, in de zalen van het African Center for Advanced Studies in Management (CESAG), waar van 7 tot 10 juli een zomercursus over "ontwikkelingsmethodologieën" plaatsvond, lag de focus op experimenten die de armoede in de wereld zouden kunnen verminderen.

Onder de honderd deelnemers wil één onderzoeker meten hoe menstruatie de scholing van meisjes in de Nigeriaanse staat Benue beïnvloedt. Anderen vragen zich af of het sms'en van marktprijzen naar boeren hen kan helpen betere beslissingen te nemen, of dat kunstmatige intelligentie jonge afgestudeerden in Zuid-Afrika kan helpen bij het vinden van een baan. Er zijn ook ngo-leiders en hoge overheidsfunctionarissen die een programma evalueren dat gericht is op het stoppen van de daling van het aantal meisjes dat naar de basisschool of middelbare school gaat in Madagaskar.

Ongeacht hun projecten, beroepen of nationaliteiten, iedereen was er om 'evaluatiemethoden' te leren. Gepopulariseerd door het werk van economen Esther Duflo, Abhijit Banerjee en Michael Kremer, die in 2019 de Nobelprijs wonnen, wordt de zogenaamde 'gerandomiseerde evaluatie'-methode steeds vaker gebruikt in NGO-projecten of overheidsbeleid. Het is geïnspireerd op klinische proeven in farmaceutische laboratoria en bestaat uit het vergelijken van de resultaten van een programma op één populatie, met die op een andere populatie die er geen baat bij heeft gehad, om zo de effectiviteit ervan te meten.

Je hebt nog 83,44% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.