Kanaalovergangen: een kijkje in de werking van een mensensmokkelnetwerk
Mensenhandelaren hebben te maken met dezelfde beperkingen als iedere andere ondernemer, zo stelt het Britse weekblad provocerend. Bovenal maakt de analyse van hun ‘businessmodel’ het ons mogelijk te begrijpen hoe moeilijk het is om de netwerken rond het Kanaal te ontmantelen.
"Er zijn verschillende soorten smokkelaars", legt een Iraniër uit die in een rubberbootje het Kanaal overstak en inmiddels asiel heeft gekregen in het Verenigd Koninkrijk. "Sommige hebben een merkimago en staan bekend om hun gloednieuwe boten, uitgerust met reddingsvesten. Andere bieden bodemprijzen, maar zijn ronduit gevaarlijk, omdat ze defecte boten gebruiken."
Er is geen gebrek aan bijvoeglijke naamwoorden om de mensensmokkelaars te beschrijven die vorig jaar 36.800 mensen hielpen het Kanaal over te steken. Op 31 maart opende de Britse premier Keir Starmer de top over illegale immigratie door de bevolking kwaadaardige uitbuiters te noemen. En dat is wat ze zijn.
Maar ze zijn ook ondernemers. Ze verkopen een dienst waar veel vraag naar is , ook al zijn er volgens het Missing Migrants Project van de Verenigde Naties in 2024 82 mensen aan overleden. Als we smokkelaars zien als ondernemers in een uiterst competitieve markt waarin miljoenen euro's omgaan, verklaart dat waarom het zo moeilijk is de stroom van hun boten in te dammen.
Om in deze sector succesvol te zijn, is het nodig om migranten, boten en motoren onder de ogen van de politie samen te brengen op een Belgisch of Frans strand. Smokkelaars moeten meesters zijn in de kunst van marketing, inkoop, logistiek, boekhouding en personeelszaken.
Ze moeten beperkingen overwinnen waar maar weinig andere bedrijven mee te maken hebben: ze moeten in meerdere talen communiceren en accepteren dat het onmogelijk is om juridische stappen te ondernemen tegen klanten die hun betalingen niet nakomen. Alleen de meest succesvolle verkopers hebben kans om hun bedrijf te zien floreren.
Net als veel andere bedrijven adverteren smokkelaars online, via socialemediaplatforms zoals TikTok. Moderators en politie doen er alles aan om hun online aanwezigheid uit te roeien: sinds 2021 heeft de NCA, het Britse anti-criminaliteitsagentschap, zo'n 18.000 accounts en websites van smokkelaars gesloten. De advertenties lijken te werken, want zelfs de overheid heeft eigen campagnes op sociale media gelanceerd om Albanezen, Irakezen en Vietnamezen te ontmoedigen om illegaal te emigreren.
Deze advertenties zijn vaak generiek en tonen een boot, lachende migranten en een telefoonnummer. Toch heeft Dan Barcroft, hoofd van het NCA-team dat gespecialiseerd is in georganiseerde illegale immigratie, al meer gepolijste campagnes gezien die proberen een merkimago op te bouwen.
Asielzoekers prijzen bepaalde mensensmokkelaars en de Kanaalovergang wordt in zo'n positief daglicht gesteld dat het absurd wordt. "Ze beloven VIP-service, met eten en drinken aan boord. Dat is een complete leugen", zegt hij. Gezegd moet worden dat smokkelaars niet onderworpen zijn aan de regelgeving inzake online-advertenties.
Mond-tot-mondreclame is net zo belangrijk om klanten aan te trekken. Ten westen van Duinkerke, in een armoedig kamp in het bos, wonen ongeveer 800 mensen in tenten. Hier ontmoetten we een jonge Afghaanse man die zei dat hij 1.500 euro had betaald om de grens met Groot-Brittannië over te steken. Drie jaar eerder had hij in België asiel aangevraagd, maar dat verzoek was afgewezen. Hij hoorde over zijn smokkelaar via gesprekken met andere migranten.
Het is mogelijk dat hij deze man niet alleen uit altruïsme heeft gevonden: het is mogelijk dat hij ook ronselaars in dienst heeft die actief zijn op plekken waar veel migranten samenkomen. Onderzoekers van het Global Initiative Against Transnational Organized Crime, een Zwitserse organisatie, ontmoetten zo'n rekruteerder in België, die voor elke nieuwe rekruut tussen de 100 en 200 euro ontvangt. Smokkelaars maken ook gebruik van tussenpersonen,
The Economist (Londen)The Economist, een belangrijke Britse persorganisatie, werd in 1843 opgericht door een Schotse hoedenmaker en is de bijbel voor iedereen die geïnteresseerd is in internationaal nieuws. Hij is openlijk liberaal en pleit in het algemeen voor vrijhandel, globalisering, immigratie en cultureel liberalisme. Het boek wordt in zes landen gedrukt en 85% van de omzet wordt buiten het Verenigd Koninkrijk gegenereerd.
Geen van de artikelen is gesigneerd: een langdurige traditie die het weekblad ondersteunt met het idee dat ‘persoonlijkheid en collectieve stem belangrijker zijn dan de individuele identiteit van journalisten’.
Op de website van The Economist vindt u, naast de belangrijkste artikelen van de krant, uitstekende thematische en geografische dossiers die zijn samengesteld door de The Economist Intelligence Unit. Ook vindt u er multimediacontent, blogs en de kalender met conferenties die de krant over de hele wereld organiseert. Bonus: regelmatige updates van de belangrijkste beurskoersen.
De cover van het tijdschrift kan per editie verschillen (VK, Europa, Noord-Amerika, Azië), maar de inhoud is hetzelfde; In het Verenigd Koninkrijk zijn er echter een paar extra pagina's met nationaal nieuws. The Economist is voor 43,4% in handen van de Italiaanse familie Agnelli. Het resterende kapitaal is verdeeld over grote Britse families (Cadbury, Rothschild, Schroders, etc.) en redactieleden.
Courrier International
%3Aquality(70)%3Afocal(3200x2450%3A3210x2460)%2Fcloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com%2Fliberation%2FRPWCUXTBGBGOZMCMAOCEL7HBRE.jpg&w=3840&q=100)