PFAS: 20 wetenschappers waarschuwen voor lobbypogingen om hun definitie van eeuwige verontreinigende stoffen op te leggen

Ondanks de omvang van de gezondheidsramp zouden lobbyisten er wel eens in kunnen slagen concessies te verkrijgen over de definitie van PFAS , deze eeuwige vervuilende stoffen die de hele wereld vergiftigen. Dit stellen twintig onderzoekers in een brief die dinsdag 10 juni is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Environmental Science and Technology .

"Wij vrezen dat deze oefening gebaseerd is op politieke en/of economische motieven in plaats van wetenschappelijke", waarschuwen ze, terwijl het gebruik van PFAS tegen 2026-2027 op grote schaal binnen de Europese Unie (EU) moet worden gereguleerd. Dit project, uitgevoerd in het kader van de REACH-verordening - voor de registratie, evaluatie, autorisatie en beperking van chemische stoffen -, is gericht op het verminderen van de effecten van deze eeuwige verontreinigende stoffen en is gebaseerd op de definitie van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO).

In 2018 besloot laatstgenoemde een kader te creëren om 4.730 "handmatig geïdentificeerde en geclassificeerde" stoffen op te nemen in wat later een "nieuwe wereldwijde en uitgebreide database" over PFAS zou worden. Verder onderzoek in 2021 breidde de lijst uit tot 10.000 stoffen. Zoals echter onthuld door het Forever Lobbying Project , een onderzoek gecoördineerd door Le Monde en gepubliceerd door dertig media op 15 januari, probeert de European Chemical Industry Council (Cefic) – de machtigste lobbyorganisatie van het continent – ​​dit Europese project voor een verbod op PFAS te torpederen.

Dit onderzoek, het resultaat van een langdurige inspanning, mogelijk gemaakt door het raadplegen van 184 openbare documenten verspreid over zestien landen , toont aan dat lobbyisten de implementatie van het Europese project probeerden te vertragen door de publieke consultatie van het Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA), een agentschap dat onafhankelijk is van de EU, te overspoelen met bijdragen. In juni 2024 lanceerde de Internationale Unie voor Zuivere en Toegepaste Chemie (IUPAC), volgens de Zwitserse milieuchemicus en ondertekenaar van de brief Martin Scheringer, een operatie die erop gericht was het werk van de OESO te "ondermijnen" .

De IUPAC is van mening dat een dergelijk verbod "moeilijk uitvoerbaar lijkt" en wil daarom een ​​eigen definitie opstellen , met de oprichting van een "terminologie- en classificatiegroep" voor PFAS. Een groep waarvan "experts regelmatig samenwerken met PFAS-fabrikanten zonder dat dit op de IUPAC-website wordt vermeld", herinnert Le Monde zich . Het doel van een dergelijke operatie is om de Europese autoriteiten het gras onder de voeten weg te maaien, en zo verschillende stoffen te besparen. Bijvoorbeeld fluorpolymeren, een isolatiemateriaal dat wordt gebruikt voor regenkleding en elektrische kabels.

Het probleem is dat "de productie en het beheer van het resulterende afval verantwoordelijk zijn voor 80% van de milieuverontreiniging door PFAS", waarschuwen de twintig wetenschappers achter de brief. Of PFAS-achtige gefluoreerde gassen, met name aanwezig in airconditioningunits, waarvoor de Duitse autoriteiten – die door de EU belast zijn met het onderzoek naar de toxiciteit ervan – zojuist hebben voorgesteld ze als giftig voor de voortplanting te classificeren.

Ondanks waarschuwingen van politici en vakbondsleiders , media-onderzoeken en de verhalen van slachtoffers, worden PFAS – het resultaat van geglobaliseerde overconsumptie en het gebrek aan respect voor het milieu door kapitalistische spelers – nog steeds met hand en tand verdedigd.