Sociale huisvestingsorganisaties nemen veiligheid serieus

Maandag 12 mei: Vier agenten en een hondengeleider reden de ondergrondse parkeergarage van een sociale woningbouwproject in het ^19e arrondissement van Parijs binnen en jaagden jongeren weg die gehurkt in een auto zaten. Hun portofoons kraakten op hun marineblauwe uniformen, die volgeladen waren met tonfas, traangas en handboeien. Zonder het verplichte label "particuliere beveiliging" op de achterkant van hun kogelwerende vesten zou het ongeoefende oog hen voor politieagenten aanzien. Ze behoorden in feite tot de 200 leden van de Paris Inter-Landlord Surveillance Group (GPIS), waaronder 170 agenten in het veld, die zeven dagen per week, van 17.00 tot 5.00 uur, beschikbaar waren na een oproep van een huurder; op verzoek van een van de twaalf woningfinancieringsinstanties; of op eigen initiatief.

"We grijpen meer in bij alledaagse ongeregeldheden – bezetting van gemeenschappelijke ruimtes, geluidsoverlast – dan bij drugshandel, die we alleen maar destabiliseren", beschrijft Alain Bessaha, directeur-generaal van GPIS. "We blijven ter plaatse tot de relschoppers het opgeven. Bij verbale escalatie bellen we 17." Soms worden gezamenlijke operaties met de politie georganiseerd om terugkerende ongeregeldheden te beëindigen. Volgens Nathalie Chébaut, conciërge van een gemeentehuis aan de Rue Curnonsky in het ^17e arrondissement, "haalt GPIS de jongeren uit de lobby en dan komen ze terug... Maar er zijn minder bezettingen, minder agressie. Zonder GPIS zou het duizend keer erger zijn. Mijn moeder woont in een kleine privéwoning, je zou eens moeten zien wat daar beneden gebeurt!"

Je hebt nog 80,64% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.