Tariefovereenkomst: Trump brengt ons naar een wereld van overleving

Een pijnlijk gevoel van capitulatie. Na de overeenkomst tussen Ursula von der Leyen en Donald Trump, die de tarieven op de meeste Europese producten op 15% stelde , met enkele uitzonderingen, lijkt de EU nu volledig de wereld te hebben betreden, aldus Trump. De regels van de wereldorde zijn zo sterk veranderd dat de herinnering aan hoe de wereld eruitzag vóór Trump vaag wordt. Maar toch... In deze "vroegere" wereld beweerde Europa ertoe te doen in de wereld, presenteerde een verenigd front en verdedigde de waarden van dialoog en diplomatie. We vreesden Poetin en vertrouwden op de Verenigde Staten. We onderhandelden discreet over Mercosur omdat we ons zorgen maakten over de concurrentie om onze boeren en over milieunormen. We stelden ambitieuze doelstellingen voor de vermindering van de CO2-uitstoot. Dat was vroeger. Vandaag heeft Donald Trump ons in een wereld van overleving gestort, waar alleen de wet van de luidste heerst.

Kunnen we in een koor van dissonante reacties nog de stem van Frankrijk horen? De reacties vanuit Parijs roepen in ieder geval vragen op. Wanneer premier François Bayrou klaagt over "een zwarte dag", beschrijft zijn minister van Economische Zaken in een exclusief interview met Libération de deal weliswaar als "lose-lose" , maar tempert die meteen door te vragen wat Europa "meer had kunnen doen". Had het misschien wat meer spierballen kunnen tonen tegenover een gesprekspartner die alleen macht begrijpt? Ursula von der Leyen verzekerde dat het de "best mogelijke overeenkomst" was. Europa speelt het spel op de lange termijn en zet in op alternatieve overeenkomsten, met Mercosur, ASEAN of India. Feit blijft dat het feit dat de EU-leider gedwongen wordt naar Canossa te gaan, vooral in het land van de Brexit, de indruk wekt dat het akkoord een enorme teleurstelling is.