Waarom het belasten van de ultrarijken een evenwichtsoefening is

In 1987, toen Forbes Magazine zijn eerste wereldwijde miljardairslijst publiceerde, stonden er slechts 140 namen op. Dit jaar staan ​​er meer dan 3000 mensen op, met een totaal vermogen van 16 biljoen dollar [ongeveer 13,7 biljoen euro].

Zelfs rekening houdend met factoren als de opkomst van China en meer dan 30 jaar inflatie, is de explosie van het aantal miljardairs en de waarde van hun vermogen verbijsterend. Het vermogen van Elon Musk, die in april de rijkste persoon ter wereld was, wordt geschat op $ 342 miljard [€ 291 miljard], terwijl het gezamenlijke vermogen van de 140 miljardairs in 1987 niet meer dan $ 295 miljard bedroeg.

Tussen 1987 en 2024 is het gemiddelde vermogen van de rijkste 0,0001% van de wereldbevolking met gemiddeld 7,1% per jaar toegenomen, vergeleken met 3,2% voor de gemiddelde volwassene, aldus Gabriel Zucman, hoogleraar economie aan de Paris School of Economics en de University of California, Berkeley. "De prioriteit ligt bij het belasten van de superrijken", meent hij. "Niet alleen zijn zij de rijkste mensen ter wereld, ze betalen ook de minste belasting."

Maar het belasten van grote fortuinen – “De gans plukken om met het minste geld de meeste veren te krijgen”