Wij hebben de ontdekkingsdagen op de houtdraaischool van Aiguines voor u getest.

Houtdraaien leren aan de Escoulen-school in Aiguines leek onhaalbaar. Ik kende de reputatie van deze instelling en herinnerde me dat ik veel hoogwaardige technische en esthetische creaties had gezien van mensen die hier waren geweest. Daarom nam ik met enige bezorgdheid contact op met Alexis Arsac, de huidige directeur, om me in te schrijven voor een eendaagse introductiecursus houtdraaien.

Hij stelt me gerust: "Deze dag is voor iedereen toegankelijk, zelfs beginners die nog nooit aan een draaibank hebben gezeten. Het is de bedoeling dat we een leuke dag hebben en met een mooi object naar huis gaan dat we zelf hebben gemaakt." Dat is mooi, want ik ben een absolute beginner en niet echt een doe-het-zelver. Maar ik maak me zorgen... ik wil mezelf niet bezeren met een scherp voorwerp!

Ik twijfel. Ik ben bereid om te annuleren en misschien zelfs over te stappen naar een meer gedurfde collega.

Een dag als geen ander

Eindelijk, na een goede nachtrust, ging ik op weg naar Aiguines. Waar kun je deze kunst immers beter leren dan in de school van Escoulen? Houtdraaien wordt al sinds het einde van de ^16e eeuw genoemd in dit dorp, dat bekendstaat om de productie van zijn "boules cloutées", de voorloper van jeu de boules.

Ik kom om 8.30 uur aan bij de werkplaats, waar Alexis me verwelkomt. Hij biedt me een welkomstkoffie aan terwijl ik wacht tot er drie andere cursisten arriveren. De trainer begeleidt ons snel naar de werkplaats. Er is geen tijd te verliezen; het belooft een leerzame dag te worden!

Eerste veilige rondjes

Mijn eerste stapjes? Ik zet mijn veiligheidsbril en stofmasker op... Dan volgt Alexis' spervuur aan adviezen en uitleg. Hij laat me zien hoe ik de juiste draaibankhoogte kies uit de verschillende maten die in de werkplaats beschikbaar zijn. Vervolgens beschrijft hij de onderdelen: de motor, de ventilator van de gereedschapshouder, de klauwplaat... Ik begrijp er niets van. Maar hij stelt me (opnieuw) gerust: " Ik ga je helpen je houding te kiezen en de juiste manier te vinden om het gereedschap vast te houden. Straks kun je rollen en vormen maken met de profielbeitel."

Twijfels en eerste oefening

Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik op dat moment nog iets uit de draaibank kan halen, behalve houtkrullen! Dat is zeker: er zullen een hoop krullen zijn geweest. Maar bovenal ben ik bang om mezelf te snijden aan die verdomde, vreselijk scherpe gutsen.

Het is indrukwekkend, maar als ik het hout aanpak, besef ik dat de kans op verwondingen klein is als ik de adviezen opvolg. Oef.

De eerste beitel die ik gebruik is voor het ruwen en ik haal mijn eerste cilinder uit een winkelhaak van lindehout. Een vrij zacht hout dat "tolerant is voor de eerste oefeningen" , aldus de meer ervaren draaiers in de aangrenzende werkplaats die ik tijdens de pauze ontmoet.

Ik noemde mezelf voor geen goud een klusjesman... Maar uiteindelijk leek het me toch makkelijk om een cilinder eruit te halen.

Ontgoocheling

Maar als ik weer achter de draaibank zit, ben ik gedesillusioneerd. De instructeur heeft net laten zien hoe je vormen maakt en dan... een slachting! Ik ga te hard met de snijkant op mijn stuk hout in. Het trilt en ik trek vezels uit. Het is zeker: ik houd mijn beitel verkeerd vast, houd de hendel onhandig vast en het gereedschap springt omdat ik het niet goed op de ventilator plaats.

Het was eindelijk zeker: ik zou niets bereiken! Alexis schoot me te hulp. Hij was een geweldige leraar en hielp me mijn bewegingen te corrigeren en de juiste hoek te vinden om "mooie krullen" te maken.

Magie. Alles lijkt makkelijker. Maar zodra ik alleen ben, dreigt de ramp. Ik concentreer me en maak uiteindelijk een tweede werkstuk, gebaseerd op hetzelfde model.

Vooruitgang en tevredenheid.

Voor de lunch wisselde ik van hout om een ei in kersenhout te draaien. Het resultaat was niet slecht, en de lunchpauze van een uur met de andere cursisten gaf ons de gelegenheid om onze worstelingen te delen!

Deze uitwisselingen geven me energie, en als ik terugkom in het wiel, maak ik een tweede ei met meer gemak dan het eerste. Ik voel me echt in staat om vandaag voor het eerst vooruitgang te boeken. Dit succes is zeer bevredigend. Ik zou hier kunnen stoppen, maar Alexis stelt voor om verder te gaan...

In één keer demonstreert hij de complete creatie van een soliflore. Ik begrijp dat hij meer investering verwacht. Dus plaats ik een blok essenhout waarvan ik het rotatiepunt duidelijk heb gemarkeerd. En deze derde houtsoort geeft me een ander gevoel dan de vorige twee wanneer het in contact komt met de groeven. Verrassend genoeg boek ik goede vorderingen met dit stuk en ga ik snel over tot de afwerking met schuurpapier van verschillende korrelgroottes, om af te ronden met polijsten. Als ik beter kijk, zie ik onder de glans veel oneffenheden in het oppervlak...

Verdorie, ik ben nog steeds geen expert! Oké, één dag is wel wat kort om perfectie en meesterschap te bereiken, maar ik ga nog één laatste poging wagen om de ultieme vaas van de dag te creëren.

Deze keer laat ik me inspireren door Scandinavisch design. Het resultaat is nog steeds niet perfect, maar wel veel bevredigender. Ik heb het gevoel dat ik nog meer zou leren als ik een tweede dag zou meedoen. Potverdorie! Zou ik dan de smaak van het houtdraaien te pakken hebben gekregen? Hoe dan ook, de discipline heeft me duizelig gemaakt...