De nog steeds bizarre zaak van Amanda Knox' onrechtmatige veroordeling voor moord
De Italiaanse autoriteiten dachten te weten wie Meredith Kercher in november 2007 had vermoord .
Daarom arresteerden ze Amanda Knox , een 20-jarige Amerikaanse studente die een appartement in Perugia, Italië, deelde met het slachtoffer.
En Knox, die het doelwit werd van een internationale hype die veel meer hongerde naar pikante details dan naar de waarheid, werd later veroordeeld voor moord, net als Raffaele Sollecito , een Italiaanse student computertechniek met wie ze destijds een relatie had, en Rudy Guede , een Ivoriaanse staatsburger die in Italië woonde en die zei dat Kercher hem de avond dat ze stierf, had uitgenodigd om bij haar te komen.
Knox bracht bijna vier jaar achter de tralies door voordat een beroepsrechtbank haar en Sollecito in 2011 vrijsprak. Ze werden in 2014 opnieuw berecht en veroordeeld – Knox bij verstek, nadat hij allang was teruggekeerd naar de VS – voordat ze uiteindelijk in 2015 door het hoogste Italiaanse gerechtshof werden vrijgesproken.
Maar veel mensen gingen er gewoon van uit dat de Italiaanse politie het in één keer goed had gedaan.
"In feite was ik een moordenaar, of ik dat nu was of niet," vertelde Knox, die haar onschuld bleef volhouden, in 2013 aan Diane Sawyer van ABC News. "Ik moest leven met het idee dat dit mijn leven zou worden."
Haar ervaring was "surrealistisch", zei ze, "maar het had iedereen kunnen overkomen."
Een griezelige gedachte, die ze in de Netflix-documentaire Amanda Knox uit 2016 herhaalde.
"Als ik schuldig ben, ben ik de ultieme angstaanjagende figuur, want ik ben niet de meest voor de hand liggende," zei ze in de documentaire. "Maar aan de andere kant, als ik onschuldig ben, betekent dat dat iedereen kwetsbaar is, en dat is ieders nachtmerrie. Of ik ben een psychopaat in schaapskleren, of ik ben jij."
Knox, inmiddels 38, is begrijpelijkerwijs nog steeds aan het ontrafelen wat er al die jaren is gebeurd.
De nieuwe Hulu-miniserie The Twisted Tale of Amanda Knox , met Grace Van Patten in de hoofdrol als de hoofdverdachte van de moord, is de meest uitgebreide, gescripte vertelling van haar verhaal tot nu toe. Alle culturele en sociologische krachten die ertoe hebben geleid dat Knox werd afgeschilderd als een sluwe femme fatale/lelijke Amerikaanse die overal ter wereld chaos veroorzaakte, worden erin verwerkt.
"Het is gemakkelijk om dingen op vrouwen te projecteren, omdat we objecten zijn van andermans fantasieën. En het zijn niet alleen mannen," vertelde Knox aan The Hollywood Reporter . "Veel vrouwen waren ook betrokken bij mijn vervolging. Waar komt die drang om te veroordelen en te kleineren vandaan?"
De serie, met Monica Lewinsky als uitvoerend producent, "is geen show over de ergste ervaring in iemands leven", vertelde Knox aan de New York Times voorafgaand aan de première op 20 augustus. "Dit is de show die iemand zelf kiest om op zijn eigen voorwaarden afsluiting te vinden en een gevoel van controle over zijn eigen leven terug te krijgen nadat die controle hem is afgenomen."
Hierbij een opfriscursus over het bizarre, waargebeurde verhaal achter The Twisted Tale of Amanda Knox :
Op 2 november 2007 werd Kercher, een 21-jarige studente uit Engeland, dood aangetroffen in de slaapkamer van het huis in Perugia dat ze deelde met Knox en twee andere Italiaanse huisgenoten.
De politie vond haar lichaam rond het middaguur. De open voordeur en het vernielde raam van het appartement wezen erop dat er sprake was van inbraak, maar de autoriteiten stelden later vast dat het in scène was gezet. Kerchers slaapkamerdeur was op slot en ze was halfnaakt, haar met bloed bevlekte beha was aan flarden geknipt en weggegooid.
Uit de autopsie bleek dat ze stierf aan een bloeding door steekwonden in haar nek.
Knox vertelde de politie dat ze eerder die ochtend thuiskwam na een nacht bij Sollecito's en bloed op de badkamervloer zag, maar ervan uitging dat een van haar huisgenoten zich had gesneden. Ze zei dat het toilet niet doorgespoeld was, een teken dat er iemand anders thuis was.
De dag na de moord werden Knox en Sollecito gefilmd op CCTV terwijl ze zoenend en ondergoed kochten in een trendy boetiek genaamd Bubble. De winkel overhandigde de opname aan officier van justitie Giuliano Mignini , die de mobiele telefoons van het stel liet afluisteren. De volgende dag, 4 november, zouden Knox en Sollecito lachend in de wachtkamer van het politiebureau hebben gezeten.
"Als [de politie] me vraagt om met Kerstmis te blijven, dan ga ik iemand om hulp vragen... Ik kan niet eeuwig hun diensten blijven verlenen," vertelde Knox aan een vriendin aan de telefoon, volgens een transcriptie van haar mobiele telefoon die in handen is gekomen van Vanity Fair . Volgens de organisatie werd ze ook op het bureau gehoord terwijl ze klaagde: "Ze behandelen me als een crimineel."
Knox en Sollecito werden op 6 november gearresteerd.
Guede heeft herhaaldelijk ontkend iets met Kerchers dood te maken te hebben. In een interview uit 2017, te zien in de Italiaanse serie Madelette Storie, zei hij dat de Britse studente hem op de avond van 1 november 2007 had uitgenodigd, nadat ze het goed met elkaar hadden kunnen vinden in een club.
Ze hadden wat gekletst, maar geen seks gehad, zei hij. Guede zei dat hij een kebab had gegeten die hij niet lekker vond en dat hij, terwijl hij minstens tien minuten in de badkamer zat, de stem van Knox hoorde en vervolgens een schreeuw "luider dan de muziek uit mijn koptelefoon".
Hij verliet de badkamer en zei dat hij een man had gezien en dat hij er "101 procent zeker van was dat Amanda Knox daar was."
Guede vertelde in de show dat hij terugging naar Kerchers kamer en dat haar keel was doorgesneden. Hij probeerde het bloeden te stelpen met handdoeken, zei hij, en vluchtte toen uit angst – niet alleen vanwege de scène, maar ook vanwege het land. Hij zei dat hij Duitsland had uitgekozen omdat daar de volgende trein naartoe ging.
Hij vertelde de politie dat Kercher volledig gekleed was toen hij wegrende en dat hij haar slaapkamerdeur open had laten staan.
Volgens de politie ging Guede na de moord op Kercher terug naar huis, waste zich, kleedde zich om en ging naar een nachtclub en vervolgens naar een kroeg. In de nacht van 2 november ging hij weer dansen, aldus de politie, en in de vroege uurtjes van de volgende ochtend vertrok hij naar Duitsland, waar hij op 20 november werd gearresteerd voor de moord op Kercher.
Tijdens Knox' proces noemden tabloids de verdachte "Foxy Knoxy" — eigenlijk een bijnaam uit haar kindertijd die verwees naar haar behendigheid op het voetbalveld, overgenomen van haar MySpace-pagina — terwijl een Italiaanse krant haar "Luciferina met het gezicht van een engel" noemde en de plaats delict "Het Huis der Verschrikkingen" werd genoemd. Sommige media hielden vast aan de theorie van aanklager Mignini dat de moord op Kercher een geval was van "extreme seks" die uit de hand was gelopen.
"Ik had de meest perverse persoon ter wereld kunnen zijn," vertelde Knox jaren later aan Newsweek , "en dat had er niet toe moeten doen, want het heeft niets te maken met het bewijs in de zaak. Dat ik ervan beschuldigd werd een verkrachtingsspel te hebben georkestreerd – het was zo absurd."
Guede werd in 2008 veroordeeld voor seksueel misbruik en moord op Kercher, terwijl hij "met anderen omging", en kreeg een gevangenisstraf van 30 jaar. Na hoger beroep werd die straf echter teruggebracht tot 16 jaar. Hij werd begin 2021 vrijgelaten wegens goed gedrag.
Knox en Sollecito werden op 5 december 2009 veroordeeld voor moord en seksueel geweld. Zij kreeg 26 jaar gevangenisstraf en Sollecito 25 jaar. Knox huilde toen het vonnis werd uitgesproken.
"Hoewel we altijd al wisten dat dit een mogelijkheid was, vinden we het moeilijk om dit vonnis te accepteren, nu we weten dat ze onschuldig is en dat het Openbaar Ministerie niet heeft uitgelegd waarom er geen bewijs is van Amanda in de kamer waar Meredith zo gruwelijk en tragisch werd vermoord", aldus haar familie destijds in een verklaring . "Het lijkt ons duidelijk dat de aanvallen op Amanda's karakter in een groot deel van de media en door het Openbaar Ministerie een aanzienlijke impact hebben gehad op de rechters en juryleden en blijkbaar het gebrek aan bewijs in de zaak van het Openbaar Ministerie tegen haar hebben overschaduwd."
Knox en Sollecito werden op 3 oktober 2011 in een hogerberoepsprocedure vrijgesproken en vervolgens vrijgelaten uit de gevangenis.
Knox keerde terug naar Seattle en hervatte haar studie aan de Universiteit van Washington. Maar de aanklagers gaven niet op en zowel zij als Sollecito werden na een tweede proces in januari 2014 opnieuw schuldig bevonden.
"In Italië ben ik een veroordeelde moordenaar", vertelde Knox, die na de verstekvonnis op vrije voeten bleef in de VS, aan haar universiteitskrant The Daily . "Dat zou geen gewicht in de schaal moeten leggen, want het is niet waar, maar dat doet het wel. We zijn sociaal, dat is wat mensen zijn, we hebben een plek in de maatschappij en het lijkt alsof die me voor niets wordt afgenomen."
Maar op 27 maart 2015 vernietigde het hoogste Italiaanse gerechtshof, het Hof van Cassatie, de veroordelingen van haar en Sollecito definitief. Het tweetal werd vrijgesproken nadat was vastgesteld dat er "verbijsterende gebreken" zaten in het oorspronkelijke moordonderzoek.
Hoewel ze destijds zei dat ze "enorm opgelucht en dankbaar" was door de uitspraak van de rechtbank, gaf Knox toe dat ze getekend was door de beproeving.
"Dit was op een moment in mijn leven waarop ik me nog steeds beperkt en minderwaardig voelde, alsof niets wat ik kon zeggen mensen ooit zou doen geloven," vertelde ze aan USA Today voorafgaand aan de première van The Twisted Tale of Amanda Knox in 2025. "Ik voelde me gevangen in de identiteit en het verhaal, het narratief dat om me heen was opgebouwd, van het meisje dat van moord werd beschuldigd. Ook al was ik vrijgesproken, dat ging niet weg."
Nadat Knox en Sollecito in 2011 uit de gevangenis werden vrijgelaten, zei de familie Kercher in een verklaring na hun vertrek uit Perugia naar Groot-Brittannië: "Uiteindelijk accepteren we de beslissing en respecteren we de rechtbank, maar we merken wel dat we hier opnieuw naar moeten kijken. We zijn weer terug bij af en vragen ons af wat er werkelijk is gebeurd."
Maar dat was slechts de laatste ontwikkeling in wat uiteindelijk een Knox-centrische saga werd.
"Mez is in dit alles vergeten", zei Stephanie Kercher, de zus van het slachtoffer, in de tv-documentaire Is Amanda Knox Guilty?, die werd uitgezonden nadat Knox en Sollecito in 2014 opnieuw waren veroordeeld. "Alles wat Meredith die nacht moet hebben gevoeld. Alles wat ze heeft meegemaakt. De angst en de terreur en het niet weten waarom. Dat verdiende ze niet. Niemand verdient dat."
De auteur en activist trouwde in 2018 met schrijver Christopher Robinson en ze zijn ouders van dochter Eureka , 4, en zoon Echo , 23 maanden oud.
En hun oudste kind is oud genoeg om nieuwsgierig te zijn naar het verleden van haar moeder.
Haar uitleg is ongeveer zo, vertelde Knox aan TODAY.com : "Het is gewoon: 'Toen mama nog klein was, ging mama naar Italië, en ze maakte vrienden en ze had plezier, maar toen deed iemand haar vriendin pijn, en de politie dacht dat mama haar vriendin pijn had gedaan, dus stopten ze haar in de gevangenis.'"
Waarna ze vervolgde: "'Mama zat lang in de gevangenis en was erg verdrietig. Maar op een dag bewees mama dat ze onschuldig was en mocht ze naar huis. Toen ontmoette ze je vader, kreeg ze jou en leefden ze nog lang en gelukkig.'"
Voordat je The Twisted Case of Amanda Knox bekijkt, dat vanaf 20 augustus te streamen is op Hulu, kun je een aantal van de meest bizarre true crime-momenten bekijken die ooit op tv zijn vastgelegd:
We weten niet wat het meest schokkend was aan deze zesdelige HBO-serie uit 2015 van regisseur Andrew Jarecki : dat vastgoederfgenaam en beschuldigde moordenaar Robert Durst zich aanbood om meer dan 20 uur lang door de filmmaker te worden geïnterviewd, verspreid over meerdere jaren, of dat Durst in de laatste momenten van de serie te zien was achter een microfoon, onbedaarlijk boerend, terwijl hij tegen zichzelf zei: "Wat heb ik in godsnaam gedaan? Ze allemaal vermoord, natuurlijk."
Hoewel de beschuldigingen tegen R. Kelly in de zesdelige docuserie van Lifetime uit 2019 zowel schokkend als weerzinwekkend waren, greep niets ons meer aan dan getuige te zijn van de poging tot (en uiteindelijk succesvolle) redding van Dominique Gardner (hierboven te zien in het vervolg van dit jaar), een van de vriendinnen van de in ongenade gevallen zangeres, door haar radeloze moeder Michelle Kramer . Het was werkelijk hartverscheurend.
De serie waarmee het allemaal begon. Deze serie van 13 afleveringen van de Franse regisseur Jean-Xavier de Lestrade volgt het proces tegen misdaadauteur Michael Peterson, nadat hij in 2001 werd beschuldigd van de moord op zijn vrouw Kathleen. De serie begon als een miniserie in 2004 en verscheen in 2018 op Netflix met vervolgafleveringen. De serie legde de basis voor alles wat er sindsdien is gebeurd. De wendingen in de zaak zijn de ene keer vreemder dan de andere, maar de introductie van de (verrassend plausibele) theorie dat de ware dader een uil was, is des te vreemder. Ja, je leest het goed.
Deze driedelige serie, die eind 2019 door Netflix werd uitgebracht, heeft alle gekte die je zoekt: internetdetectives met meer vaardigheden dan de politie, een megalomane moordenaar die elk stereotype dat je ooit over Canadezen hebt gehoord op zijn kop zet en lichaamsdelen per post naar overheidsfunctionarissen verstuurt, en een connectie met de film Basic Instinct die zo schaamteloos is dat je mond openvalt als je alles uitgelegd krijgt.
Tegen de tijd dat het centrale conflict in deze zesdelige Netflix-serie, uitgebracht in 2018, tussen de Rajneeshpuram-gemeenschap en de inwoners van Wasco County, Oregon, uitmondt in wat wordt beschouwd als de grootste biologische oorlogsvoering in de geschiedenis van de VS, zul je versteld staan. En wie zal ooit een van de daders van de aanval vergeten, Ma Anand Sheela , de voormalige woordvoerder van de Rajneesh-beweging en de venijnige secretaris van oprichter Bhagwan Shree Rajneesh ? Ze had immers een plan om de federale aanklager die door president Reagan was aangesteld om hen te onderzoeken, te vermoorden.
Het gekste aan deze docuserie van CBS uit 2016, ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van de moord op de zesjarige schoonheidskoningin JonBenét, was dat iedereen geloofde dat het onderzoeksteam daadwerkelijk iets zou vinden dat dicht bij de waarheid lag. En de uiteindelijke beschuldiging dat broer Burke de dader was, werd uiteindelijk door CBS Corp. aangeklaagd wegens smaad en eiste maar liefst $ 250 miljoen aan schadevergoeding en maar liefst $ 500 miljoen aan punitieve schadevergoeding. De zaak werd buiten de rechtbank geschikt.
Elke true crime-serie die begint met een bankovervaller met een bom om zijn nek geboeid die sterft tijdens een op televisie uitgezonden confrontatie met de staatspolitie wanneer die bom, je weet wel, ontploft, is gedoemd om ofwel niet te kunnen tippen aan dat tragisch krankzinnige incident, ofwel aan een van de meest bizarre verhalen die je ooit hebt gehoord. In het geval van deze vierdelige Netflix-serie uit 2018 is dat laatste het geval, grotendeels dankzij het meesterbrein achter seriemoordenaars Marjorie Diehl-Armstrong .
Het meest bizarre aan deze baanbrekende serie uit 2015, de eerste in zijn soort die Netflix ooit streamde, was de verontrustende blik op de tekortkomingen van het rechtssysteem. Wat je ook vindt van Steven Avery in verband met de moord op Teresa Halbach , je kunt er niet omheen hoe zijn 16-jarige neefje Brendan Dassey door ondervragers een bekentenis afdwingt zonder dat er een advocaat of ouder bij aanwezig is.
eonline
