Bij het proces tegen de extreemrechtse groep AFO jongleert een van de leiders tussen ontkenning en geheugenverlies

"Het doel was om onszelf en onze families te verdedigen in geval van ongeregeldheden." Bernard S. herhaalde dit kalm in de rechtbank, voor de ogen van de vijftien andere verdachten, voormalige leden van de AFO-groep, die ervan beschuldigd werden meerdere islamofobe acties te hebben aangewakkerd tussen de zomers van 2017 en 2018. Allen worden vervolgd voor terroristische samenzwering.

Het hoofd van de afdeling Île-de-France lijkt hartelijk tegenover de president, maar de inhoud van de gesprekken is veel minder . De man, inmiddels 76 jaar oud, was de organisator van bijeenkomsten waar leden vuurwapens, napalm en molotovcocktails hanteerden. Volgens het Openbaar Ministerie nam hij ook deel aan de productie van granaten en was hij een regelmatige afzender van islamofobe tirades aan andere leden. In een door rechercheurs gevonden e-mail zei Bernard S. dat hij klaar was voor "krachtige en vastberaden actie om de islamisering van Frankrijk te bestrijden". Hij noemde deze moorddadige doelstellingen zelfs tijdens sollicitatiegesprekken voor nieuwe leden van de groep. "Het was provocatie, iets extreems om de reacties te zien", verdedigde de zeventiger zich donderdag.

Volgens hem bevonden deze anti-islamitische projecten zich nog in een embryonaal stadium, "gekke ideeën" die tijdens deze bijeenkomsten werden geuit, waar islamofobe uitspraken alledaags waren en niemand choqueerden. AFO-leden stelden zich bijvoorbeeld voor dat ze midden in een file een granaat in de "auto van de Arabieren" zouden gooien, "200 imams zouden doden" of cyanide in halalvoedsel zouden injecteren voordat ze het terug in de schappen zouden leggen. "Wat heeft het voor zin als we alle moraliteit, alle menselijkheid, uitsluiten? Het had geen zin, behalve dan het doden van vrouwen en kinderen," legt de voormalige personeelsadviseur vandaag uit, die er snel bij is om andere leden van de groep de schuld te geven, zonder ze echter bij naam te noemen. "Ik heb geleerd niet te klikken op de school van de Republiek," rechtvaardigt hij zichzelf.

Integendeel, volgens hem deed Bernard S. er alles aan om te voorkomen dat deze operaties zouden slagen. Hoe zit het met het document dat bij hem thuis werd aangetroffen, met een gedetailleerde beschrijving van de modus operandi van toekomstige acties? "Een afschrikkingslijst om hen te laten zien dat ze niet in staat waren ( tot actie over te gaan, noot van de redactie) " , verzekert de verdachte. De in beslag genomen granaten, waarvan tweederde aanvallend is? Ze waren "voor momenten waarop het nodig zou zijn om een ​​indringer te bestrijden. Bovendien valt er niets op aan te merken op hun effectiviteit" , verzekert de man die, na een zeer persoonlijke lezing van de Koran, gelooft dat " de islam niet verenigbaar is met de waarden van de Republiek " .

Geconfronteerd met elk element dat de president tijdens de hoorzitting aanhaalt, minimaliseert, omzeilt en ontwijkt Bernard S. alles. Net als met de complimenterende e-mail die hij naar de bommenexpert van de groep stuurde, waarin hij hem feliciteerde. " Het was puur bedoeld om de troepen te remotiveren," zegt hij. Getrouwd met de burgemeester van een klein dorpje in Val-d'Oise, presenteert onze man zich meer als een kampbegeleider dan als de leider van een kleine islamofobe extreemrechtse groep. "Het was nodig om dat allemaal onder controle te krijgen, ik wil dat de dingen duidelijk zijn, " benadrukt hij. "Ik vertrouw sommige mensen om me heen niet."

Was het om hen te kanaliseren dat hij vanaf de oprichting van de groep verzekerde dat "elk lid, naast de benodigde uitrusting, een mes en een pistool zou hebben" ? "Alles ging alle kanten op, iedereen zei van alles en nog wat," herinnert hij zich. Het was nodig om "ze doelen te geven", en daarvoor "noemde hij doelgebouwen en -voertuigen" . Welke? De gepensioneerde heeft plotseling een geheugenverlies. Om zijn verzoek te rechtvaardigen om "lokale, dodelijke operaties" op te zetten met Guy S., de oprichter van de groep, beweert hij dat hij hem "in het nauw wilde drijven" , omdat hij de "mengelmoes" die de AFO-leider hem voorschotelde zat was. "Het is een absurde verdediging, het is alsof we op Netflix zitten" , zucht een advocaat van de burgerlijke partijen, verbijsterd door de brutaliteit van de beschuldigde.

In andere situaties was deze witte ridder van de AFO tevreden met gehoorzamen, hij die politieagenten en gendarmes veroordeelt, "deze ambtenaren die onderworpen zijn aan de bevelen van politici die niet per se de ruggengraat hebben om adequate instructies te formuleren." Zoals toen hij via e-mail de doorgeefluik werd van islamofobe teksten van sites zoals Réveil patriote of Guerre de France, waarin hij "de mosliminvloed die zich in Frankrijk meester maakt" aan de kaak stelde. Voor de rechtbank verzekert Bernard S.: hij "gehoorzaamde", maar was het niet eens met deze teksten. Genoeg om de president te laten gruwelen: "U presenteert zich als een verzetsstrijder, maar wat hier opvalt, is uw volgzaamheid. 'Verzetsstrijder', dat spreekt u enigszins aan."