De fragmentatie van de Iraanse oppositie verhindert dat zij een ‘geloofwaardig’ alternatief voor de mullahs kan zijn

De Iraanse oppositie, zowel in het land zelf als in ballingschap, omvat een breed scala aan facties, van linkse tot rechtse bewegingen, inclusief monarchistische en marxistische groeperingen. De afgelopen jaren heeft de oppositie geprobeerd een coalitie te vormen tegen het heersende regime, met name via de beweging "Vrouwen, Leven, Vrijheid", maar deze pogingen zijn zonder succes gebleven.

Volgens Iraanse analisten en media vormen de ideologische en politieke verdeeldheid die deze meervoudige oppositie kenmerkt, nog steeds de grootste achilleshiel. Ze vormen onder meer een belemmering voor de opkomst van een alternatief politiek project voor de Islamitische Republiek, die sinds 1979 aan de macht is.

"Het ontbreken van een geloofwaardig en op consensus gebaseerd alternatief" binnen een "zeer gefragmenteerde en verspreide" oppositie vormt een fundamentele uitdaging voor het idee van regimewisseling, benadrukt Akhbar Rooz, een oppositiekanaal .

"Deze situatie maakt het idee van een regimewisseling twijfelachtig in de ogen van beleidsmakers, met name in Israël en de Verenigde Staten, omdat het doet denken aan de mislukte ervaringen in Afghanistan en Irak", voegt hij toe.

Terwijl er steeds meer stemmen opgaan om een ​​machtswisseling te eisen, werd een van de eerste zwakke plekken, die al bij het begin van de aanslagen op 13 juni duidelijk werd, de relatie met Israël.

Sommige tegenstanders zijn van mening dat een politieke transitie van binnenuit moet plaatsvinden, zelfs als dat via de gematigde vleugel van het islamitische regime moet. Andere groeperingen steunden het Israëlische offensief volledig en riepen op tot de val van de huidige regering.