De redactie. Russische pretenties

Het herhaalt zich in plaats van vrede te bevorderen. De afgelopen dagen heeft Vladimir Poetin opnieuw geëist dat Oekraïne een "neutrale status" aanneemt en de resultaten van de referenda in de bezette gebieden erkent. Voor Moskou is dit een voorwaarde voor een eventueel staakt-het-vuren. Hoewel de Oekraïense president Volodymyr Zelensky heeft gezegd dat hij bereid is om al in maart 2022 aan deze kwestie te werken, kan de chantage van neutraliteit door het Russische staatshoofd geen solide basis vormen voor stabiliteit op lange termijn in de regio.

Neutraliteit, verankerd in het internationaal recht, betekent dat een land geen partij kiest voor een oorlogvoerende partij en zich afzijdig houdt van gewapende conflicten. Maar de contouren van dit principe zijn vaag en fragiel genoeg om geen bescherming te bieden tegen schendingen van de territoriale soevereiniteit. België, neutraal sinds 1839, werd in 1914 door Duitsland binnengevallen. Finland en Zweden besloten hun historische neutraliteit te beëindigen door zich bij de NAVO aan te sluiten... na de Russische inval in Oekraïne in februari 2022.

Het is des te moeilijker om Vladimir Poetin krediet te geven, aangezien hij de neutraliteit van Oekraïne eiste en daarbij beweerde dat Russen en Oekraïners één en hetzelfde volk vormden en dat "in die zin heel Oekraïne van ons is". Voor de meester van het Kremlin, die ook de inname van de Oekraïense stad Soemy niet uitsluit, bestaat er geen neutraliteit meer in de voormalige Sovjetrepublieken zodra ze ervoor hebben gekozen zich te emanciperen van het Oostblok.

Gegrepen door de dreiging van recessie en het gebrek aan significante vooruitgang aan het front, maakte Vladimir Poetin van het Economisch Forum in Sint-Petersburg gebruik om het Westen opnieuw de schuld te geven van de oorlog in Oekraïne, terwijl hij iedereen bedreigde die "op de voet van een Russische soldaat stapt". Deze retoriek is allesbehalve neutraal uit de mond van een voormalig KGB-officier, vooral als die zo doorgaat.