Hoeveel impopulaire beleidsmaatregelen kan een president tegelijkertijd doorvoeren? Trump probeert dat te achterhalen.
Welkom terug bij Margin of Terror , een column waarin we in kaart brengen hoe het tweede presidentschap van Trump door de Amerikaanse kiezers wordt ontvangen.
Donald Trump heeft momenteel veel te doen!
Het interessante is dat al deze initiatieven met elkaar gemeen hebben: het publiek haat ze over het algemeen.
In een YouGov-peiling die na de Amerikaanse aanval op Iran van zaterdag werd gehouden, gaven de respondenten aan dat ze de Iraanse bombardementen met een marge van 45-36 afkeurden. (CNN, dat geen optie 'niet zeker' had, vond dat afkeuren met 56-44 beter was dan goedkeuren.) De goedkeuring van Trumps algehele 'aanpak' van Iran in YouGov was met 53-35 ondermaats.
Uit recente peilingen is gebleken dat respondenten verzet zich tegen de goedkeuring van het begrotingsvoorstel met marges variërend van 19 punten (Washington Post-Ipsos) tot 29 punten (KFF). In het onderzoek van Washington Post-Ipsos werden de bezuinigingen op Medicaid met een marge van 63 tegen 18 procent onderschat.
In een YouGov-peiling van 17 juni keurde 52 procent van de ondervraagden Trumps aanpak van deportaties af, tegenover 42 procent die het goedkeurde . Zijn reactie op ICE-gerelateerde protesten in Los Angeles kende een vergelijkbare verdeling van afkeuring en goedkeuring.
In dezelfde YouGov-peiling keurden de respondenten het ontslag van de vaccinatiecommissie door RFK Jr. met 50 tegen 29 stemmen af. Zesenzeventig procent gaf aan dat ze van mening zijn dat vaccins "zeer" of "enigszins" veilig zijn.
Hoewel Trump misschien al bijna direct na het bevel tot militaire interventie verveeld raakte bij het idee van militaire betrokkenheid bij de Iraniërs, lijkt zijn regering vastbesloten om de andere beleidsmaatregelen door te voeren: het aannemen van de begrotingswet zoals die nu is, het uitbreiden van deportatieacties in het hele land en het blijven ondermijnen van het vaccinatietest- en goedkeuringsproces . Dit zou gevolgen kunnen hebben die deze beleidsmaatregelen nog minder populair maken dan ze al zijn. De bezuinigingen op Medicaid zullen bijvoorbeeld naar verwachting leiden tot sluiting van ziekenhuizen op het platteland , terwijl peilingen consequent aantonen dat Amerikanen die massale deportaties in theorie steunen, in de praktijk van gedachten veranderen wanneer de gedeporteerden sympathieke figuren zijn zonder strafblad .
Aan de ene kant is dit interessant vanuit een politicologisch perspectief. Zelden zie je een nationale leider of partij alleen maar dingen proberen te doen die impopulair zijn! Welk effect zal dit hebben op de president en het Republikeinse imago? Aan de andere kant kan de academische waarde van het experiment teniet worden gedaan door de kosten ervan. Sommige van deze kosten zullen praktisch van aard zijn: onvoldoende ziekenhuizen of vaccindoses, het verlies van bijdragen van anderszins wetgetrouwe burgers die werken in de vele banen die door immigranten worden vervuld, enzovoort. Andere kunnen morele of spirituele kosten zijn.
Ik dwaal echter af: dit is een column over wat populair is, niet wat goed en fout is! De afgelopen twee maanden is de algehele goedkeuringsscore van de president relatief vlak gebleven, tussen de -5 en -10, terwijl hij "de zone heeft overspoeld", om een term te gebruiken die geliefd is bij verslaggevers in Washington , met aanstootgevend gedrag. Dit komt overeen met: Trumps politieke carrière voelde aan als een actiefilmscène waarin de hoofdpersoon op onwaarschijnlijke wijze een vuurbal of een instortende brug ontvlucht; in zijn geval is hij ook degene die verantwoordelijk is voor de instortende brug. Sterker nog, een paar weken geleden verliet zijn grootste donateur en belangrijkste medewerker de regering en insinueerde hij dat hij betrokken was bij seksueel misbruik van tienermeisjes , en wie herinnert zich dat nu nog? (Er is geen bewijs dat Elon Musks vage bewering over Trump en Jeffrey Epstein op feiten gebaseerd is.) Hij is altijd impopulair, maar nooit fataal impopulair.
Het onvermogen van de Democraten om een aantrekkelijk alternatief te bieden, kan hier iets mee te maken hebben. Momenteel is de partij voornamelijk bezig met een paniekerige broedermoordpoging om te voorkomen dat een 33-jarige, zichzelf socialist noemende Zohran Mamdani, de Democratische voorverkiezingen in de burgemeestersverkiezingen van New York wint. De kandidaat waar senior Democraten zich achter scharen, is Andrew Cuomo, een 67-jarige die vier jaar geleden in ongenade aftrad als gouverneur van New York en de eerste keus is van slechts ongeveer 40 procent van de kiezers in de voorverkiezingen, ondanks het feit dat hij profiteerde van een historisch enorme toename van externe advertentie-uitgaven die deels werden gefinancierd door een van Trumps grootste aanhangers . Hij heeft een landelijke populariteitsscore van -14 . Als Cuomo de verkiezingen wint, wat hij waarschijnlijk nog steeds de favoriet is ondanks Mamdani's late opkomst – de stemming eindigt vandaag, hoewel de resultaten mogelijk pas over een week bekend zijn – kun je erop rekenen dat hij wat "presidentiële buzz" krijgt. Vance vs. Cuomo 2028? Zal de pret voor de Amerikaanse stemmers ooit beginnen?
Meld u aan voor de avondnieuwsbrief van Slate.
