Ik zag de Democraten de steun van moslims verliezen tijdens de laatste verkiezingen. Dat gaf me hoop voor 2026.
Meld u aan voor de Slatest en ontvang dagelijks de meest inzichtelijke analyses, kritiek en adviezen in uw inbox.
Eind mei zat ik met zo'n twee dozijn moslimondernemers, gemeenschapsleiders, non-profitorganisaties en studentenactivisten aan een zeer grote tafel voor een besloten strategievergadering met burgemeester Ras Baraka van Newark. Er was geen andere pers, geen opname. Emgage Action, een nationale moslim-Amerikaanse PAC, nodigde me uit om te observeren, op voorwaarde dat ik niemand citeerde zonder voorafgaande toestemming.
We waren daar om de rol van moslims in de Democratische Partij te bespreken. Velen in de zaal waren ervan overtuigd geraakt dat nationale Democratische leiders liever hadden dat de moslims in hun partij zich stil hielden en zich aan de regels hielden. In 2024 negeerden nationale partijleiders maandenlange protesten ter ondersteuning van Gaza vrijwel volledig, steunden ze politieoptreden op de campus en gaven ze vervolgens de schuld aan "desinformatie" toen moslim- en Arabisch-Amerikaanse kiezers zich onthielden van stemming, wat ertoe leidde dat Michigan, Minnesota en belangrijke districten in New Jersey in het voordeel van Donald Trump streden. Velen in de zaal zagen die reeks als de agenda van de Democratische leiding die neerkwam op 'hou je mond alsjeblieft', en als bewijs dat de partij waarde hecht aan de opkomst van moslims, maar niet aan de inbreng van moslims.
Baraka's tegenthese was simpel: vecht voor hen, en zij zullen voor jou vechten. Het is het tegenovergestelde van wat moslimorganisatoren zeggen te hebben meegemaakt van partijleiders in 2024, de periode die de Democraten verloren van Donald Trump.
Toen Baraka de kamer binnenkwam waar we wachtten, was het net na acht uur 's ochtends. Hij had geen stropdas, droeg een effen zwarte dashiki en sprak aanvankelijk zachtjes, bijna voorzichtig. Als iemand de vurige burgemeester had verwacht die eerder die week het kabelnieuws domineerde – geboeid door federale agenten en naar een ICE-gevangenis gesleept – dan troffen ze in plaats daarvan een kalme figuur aan.
Vijf dagen voor deze bijeenkomst had Baraka zich bij drie Congresleden gevoegd in Delaney Hall, het onlangs heropende ICE-detentiecentrum in Newark, de stad die hij bestuurt. Ze waren van plan een verrassingsinspectie uit te voeren. Videobeelden tonen agenten die hen bevelen het terrein te verlaten; Baraka gaf gehoor aan de oproep en stapte terug naar de openbare weg. Toch arresteerden ze hem.
Die avond verzamelden aanhangers van burgerrechten- en geloofsgroepen, waaronder moslimorganisatoren, zich buiten het detentiecentrum waar hij vastzat. Hij werd die avond vrijgelaten; de aanklacht wegens huisvredebreuk verdween tien dagen later in de rechtbank. Maar zelfs toen DHS de aanklachten tegen hem introk, diende het nieuwe aanklachten in tegen afgevaardigde Imani MacGyver, een van de wetgevers met wie hij had samengewerkt. Het was een schokkende ervaring geweest, waarover Baraka botweg is geweest: "Het is gewoon autoritarisme... Deze mensen zijn vastbesloten om zich aan deze dwaasheid te houden. Ze gaan zo ver als ze kunnen om niet volledig belachelijk over te komen, omdat wat ze deden verkeerd was. Ze hadden daar sowieso geen jurisdictie."
Tijdens die besloten bijeenkomst draaiden de vragen die Baraka kreeg over drie thema's: Betaalbaarheid, belastingen en Palestina. Twee van die onderwerpen zijn vanzelfsprekend, hoewel de burgemeester van Newark er zeker over nadenkt. Wat Palestina betreft, kreeg Baraka een reële kans om zich te onderscheiden van de rest van de Democratische Partij. Toen meerdere aanwezigen, als reactie op hun standpunten over Gaza, verwezen naar studentensancties en banenverlies in verschillende sectoren, antwoordde Baraka dat moslims kritiek moeten leveren op het Amerikaanse of Israëlische beleid zonder als onpatriotisch of antisemitisch te worden bestempeld.
Hij koppelde die reacties voortdurend aan een bredere kritiek op zijn eigen partij. "De partijleiding is behoorlijk volgzaam en comfortabel geweest en heeft haar achterban in het hele land volledig geïsoleerd." Zijn recept was het tegenovergestelde van voorzichtigheid. "We kunnen niet te timide handelen. We moeten met kracht, met moed en met kracht handelen, en we moeten samen handelen."
De zaal knikte, maar de kiezers in de voorverkiezingen hadden een ander antwoord toen het aankwam op de race voor de Democratische kandidaat voor gouverneur van New Jersey. Twee weken later verloor Baraka overtuigend van afgevaardigde Mikie Sherrill, een marinepiloot die gematigd was geworden en wiens campagne leunde op de districtscampagne, de voorsteden overspoelde met advertenties over onroerendgoedbelasting en de discussie over Gaza vrijwel volledig vermeed. Sherrills boodschap was verkiesbaar: ze beloofde "New Jersey blauw te houden" zonder zwevende kiezers in Bergen en Monmouth af te schrikken. Baraka, die tweede werd, kon haar donornetwerk en de steun van haar partij , die nog steeds de meeste verkiezingen op lager niveau bepaalt, niet evenaren.
New Jersey telt naar schatting 320.000 moslims, ongeveer 3,5 procent van de inwoners. In 2021 werd Phil Murphy herkozen met een verschil van ongeveer 85.000 stemmen. Ondanks deze aantallen uitten veel leiders van de moslimgemeenschap met wie ik sprak hun afkeuring over de manier waarop staats- en nationale strategen hen lange tijd als een bijzaak hebben behandeld: door telefonisch Eid-groeten te versturen, belangrijke beleidsgesprekken over te slaan en ervan uit te gaan dat ze de Democratische Partij als hun thuis zullen blijven beschouwen, ongeacht hun toenadering of samenwerking. Baraka's strategie was anders: hij richtte zich op het bereiken van hen. Dit leek echter ook een manier om het probleem met zelfgenoegzaamheid te laten zien: als een blok van deze omvang energie kan opdoen in een off-cycle voorverkiezing, wat kan het dan in een presidentsjaar?
Baraka bracht een van zijn laatste dagen voor de voorverkiezingen door met het hof maken aan de bevolking, en ik ging met hem mee. Toen ik hem vroeg naar zijn belangrijkste doel voor de tour, zei hij dat hij "de moslimgemeenschap in New Jersey wilde mobiliseren. Als we dat doen, is dat goed." Zijn theorie was eenvoudig: maak van een betrouwbaar, maar ondergeorganiseerd blok een daadkrachtig blok en laat nationale Democraten zien wat ze riskeren als ze dat blok als vanzelfsprekend beschouwen.
Baraka's moslimreisroute sluit bijna perfect aan bij censusclusters en eerdere tegenvallende resultaten, zoals Paterson en North Brunswick. Ik volgde Baraka noordwaarts naar Paterson, de thuisbasis van een van de grootste Palestijnse gemeenschappen van het land. Het bezoek was kort. Hij stelde zich voor als kandidaat voor gouverneur in cafés aan Main Street en maakte snel foto's met kiezers. Een man riep "Barakah!" – uitgesproken als het Arabische woord voor zegen – voordat hij een selfie nam. Een andere voorbijganger fluisterde: "Dat is de man die Trump heeft gearresteerd."
Waar partijstrategen in 2024 bang waren gematigden van zich te vervreemden, besteedde Baraka zijn campagne in de hele staat aan het werven van kiezers die de partij had verloren. Waar medewerkers geloofden dat activisme in Gaza de swing districts in gevaar bracht, betoogde Baraka dat stilte meer kostte. Moslimorganisatoren merkten op dat slechts een paar Democraten in de hele staat sinds de vorige verkiezingen onbeperkte vraag-en-antwoordsessies met hen hebben gehouden. Baraka's bereidheid om dat te doen, vormt de basis van zijn aantrekkingskracht.
Baraka's grassroots-strategie verloor, maar leverde hem toch 163.563 stemmen op, genoeg om hem verrassend naar de tweede plaats te katapulteren en de meest bevolkte county van New Jersey, Essex, te winnen. Die cijfers brachten hem niet voorbij afgevaardigde Mikie Sherrill, maar ze herinnerden de kiezers er wel aan dat een blok ter grootte van de moslimbevolking van New Jersey van belang is voor de marge in de staat.
Nu de gouverneursrace voorbij is, klinken moslimleiders voorzichtig optimistisch. Ze willen beweging – op het gebied van hervorming van het toezicht, resoluties voor een staakt-het-vuren, steun voor kleine bedrijven – voordat ze dit een herschikking noemen. Maar ze zeggen ook dat de deur nu openstaat. Als de Democraten in de hele staat er vóór 2026 doorheen komen, zou Baraka's mislukte poging het begin kunnen inluiden van een stemblok dat terugkeert naar een partij die ooit op hen rekende. Zo niet, dan zou de stilte van 2024 wel eens weer kunnen weerklinken wanneer de presidentsverkiezingen beginnen.
Meld u aan voor de avondnieuwsbrief van Slate.
%3Aquality(70)%3Afocal(3987x4081%3A3997x4091)%2Fcloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com%2Fliberation%2FGSMQE3VTHNAODI76JOWHLMBC7U.jpg&w=3840&q=100)