Redactioneel. Groenland, een platform om een ​​bepaalde wereldorde te verdedigen

Met zijn bezoek aan Groenland afgelopen zondag doet Emmanuel Macron , het eerste staatshoofd dat sinds de annexatiedreigementen van Donald Trump voet zet op het immense Arctische ijsveld , veel meer dan alleen zijn steun betuigen aan de 57.000 Inuit. Deze omweg door het autonome Deense gebied, zorgvuldig geënsceneerd door het Élysée, over de weg die hem diezelfde avond naar de Canadese G7-conferentie bracht, is een krachtige boodschap aan de internationale gemeenschap, met name aan de Verenigde Staten.

Deze reis concretiseert allereerst zijn toespraak die hij op 9 juni in Nice hield bij de opening van de VN-top over de oceanen . "De afgrond is niet te koop. Net zo min als Groenland te verkrijgen is," had hij benadrukt. Een uitspraak die niet onopgemerkt bleef, terwijl hij de pot met zeldzame en poolaarde verdedigde tegen de pot met ijzer van Uncle Sam. In Groenland wil Emmanuel Macron de stem van Europa laten horen en zijn diplomatieke beleid verenigen. Achter dit Europese voluntarisme schuilt ongetwijfeld de wens om politiek te blijven bestaan, nu het op nationaal niveau meer dan ooit verzwakt lijkt. Maar in Groenland, net als in Oekraïne, lijkt de president van de republiek vastbesloten de economische, ecologische en klimatologische belangen van de zeldzame aardmetalen van ons continent te beschermen . Net zoals hij deze strategisch en militair cruciale plaatsen, de toegangspoorten tot Europa, moet verdedigen. Dat geldt des te meer omdat de Europese Unie moeite heeft om met één stem te spreken aan de onderhandelingstafel over de wereldorde: de oorlog in Oekraïne, conflicten in het Midden-Oosten, handelsoorlog, strijd tegen klimaatverandering... Kortom, Emmanuel Macron heeft Groenland handig gebruikt om zich op te werpen als voorbode van verzet tegen de imperialistische ambities van president Trump.