Ticket. Loempia's in Jarny zijn te gek.

Het is een van zijn laatste zaterdagen, wanneer de zon vanaf de ochtend hard ondergaat. Wanneer je haar al gaat zweten als je alleen al de ene voet voor de andere zet. Maar vandaag, net als op andere zaterdagen, hebben de straatverkopers de Place Génot in Jarny overgenomen om felrode tomaten, ambachtelijke geitenkaasjes en andere jams met originele smaken te verkopen. Maar niemand kan de zaak verlaten zonder loempia's te kopen van een Vietnamese kok uit Meuse. Een blik in de koelvitrine onthult er nog 4. De klant recht voor hem somt zijn verlangens voor de dag op: 3 loempia's, 4 garnalenbeignets en... 3 loempia's ! Onmogelijk, onze oren moeten het verkeerd hebben begrepen! Maar als we de 3 entiteiten zien verdwijnen, moeten we een besluit nemen: we "kopen" maar één loempia! "Ik weet niet wat hier aan de hand is." Ik maak er een stuk of vijftig klaar en kijk, het is amper 10 uur 's ochtends en er zijn er geen meer over. Terwijl ik op andere markten met 30 de hele ochtend wel volhoud." Mijn hemel! Ze voegt er halfhartig aan toe, als een schat die ze deelt met een kleine kring van bevoorrechte mensen: "Er zijn er zelfs die ze voor me bewaren, zodat ik ze zeker weet." Van alle valkuilen die het leven ons biedt, hadden we nooit gedacht dat we deze strijd zouden moeten voeren.