Waar is Nigel Farage, het eeuwige spook van de Britse politiek, naar op zoek?

Amper een jaar geleden leek Nigel Farage vastbesloten om aan de zijlijn van de Britse politiek te blijven. "Wil ik parlementslid worden? Wil ik de komende vijf jaar elke vrijdag in Clacton doorbrengen?", vroeg de voormalige zwaargewicht van de Brexit-campagne zich af. Kort daarna kondigde hij aan dat hij zich niet kandidaat zou stellen voor het parlement, omdat hij het te druk had met het helpen van Donald Trump om de Amerikaanse presidentsverkiezingen te winnen.

Maar zoals hij al zo vaak eerder had gedaan, veranderde Farage van koers. In 2024 won hij eindelijk de zetel van Clacton-on-Sea, aan de kust van Essex. Afgaande op de verbluffende uitslag van zijn partij Reform UK bij de lokale verkiezingen op ¹ mei, zou hij nu nog verder kunnen gaan – en leider van de Britse oppositie, of zelfs premier, kunnen worden.

Geen enkele andere Britse politicus komt in de buurt van een herrijzenis uit de as. Terwijl andere bondgenoten van Trump, zoals de Canadese Pierre Poilievre en de Australische Peter Dutton , de prijs hebben betaald voor hun banden met de Amerikaanse president, bloeit Farage op. Op 61-jarige leeftijd, een kettingroker en zware drinker met een voorliefde voor alcoholische lunches, is hij het toonbeeld van een overlever.

Vijftien jaar geleden kwam Farage bijna om het leven bij een vliegtuigongeluk toen de reclamebanner voor zijn campagne voor de UK Independence Party (UKIP) vast kwam te zitten in de staart van het vliegtuig waarin hij vloog. De crash bezorgde hem levensbedreigende verwondingen waar hij jarenlang mee kampte.

Politiek overleefde hij verschillende interne conflicten en zes Conservatieve leiders die probeerden hem te vernietigen. Maar zelfs toen Ukip's zaak aan populariteit won, verzette de voormalige grondstoffenmakelaar zich tegen het idee om "dag in dag uit met mensen uit de lagere klasse te handelen" en geen comfortabel inkomen te kunnen verdienen.

Hij heeft zich herhaaldelijk teruggetrokken uit de partijpolitiek, onder meer na het Brexit-referendum van 2016 ( ‘Ik wil mijn leven terug’ ) en opnieuw in 2021, toen het Verenigd Koninkrijk formeel de Europese Unie verliet ( ‘Het is voorbij… Ik heb het ene doel bereikt dat ik voor mezelf had gesteld: onafhankelijkheid voor het Verenigd Koninkrijk’).

Hij vond nieuwe middelen voor zichzelf. Na zijn vertrek bij UKIP richtte hij eerst de Brexit Party op en vervolgens Reform UK . Terwijl Elon Musk onlangs opriep tot zijn vervanging als leider van