Wie zal Netanyahu stoppen?

Deze week, na een pauze van twee weken in ons weekblad, wilden we het met u hebben over Gaza. Over de verschrikkelijke hongersnood die in de enclave woedt, waarvan de wereld eind juli kennisnam door opvallende foto's – en die sindsdien wordt betwist. Maar hoe controversieel de beelden ook zijn, feit blijft: Gaza lijdt honger, en Gaza gaat dood.

"Ik heb zo'n honger... Elke ochtend worden we wakker met maar één ding in gedachten: iets te eten zoeken. […] Ons lichaam geeft het op. We zijn zwak, kunnen ons niet concentreren, wankel. We maken ons druk om niets, maar meestal houden we ons toch stil – praten kost te veel energie." Dit zijn de woorden van journaliste Ruwaida Amer. Khan Younis getuigt van de situatie in een krachtige tekst die is gepubliceerd op de Israëlisch-Palestijnse website +972. en vertaald op onze site.

En het ging ook over Palestina dat we met u wilden bespreken. En over de kleine hoop die werd gewekt door de wens van verschillende landen – Frankrijk voorop – om een Palestijnse staat te erkennen.

Maar dat was zonder rekening te houden met Benjamin Netanyahu. Door zijn plan voor de bezetting van Gaza te laten goedkeuren, blijft de Israëlische premier volharden en tekenen: de bezetting van de enclave is zijn prioriteit, in weerwil van de nog levende Israëlische gijzelaars, in weerwil van het internationaal recht (maar heeft hij dat ooit gerespecteerd?), in weerwil van zelfs het meest cynische gezond verstand, zoals Ha'Aretz- journalist Zvi Barel ons eraan herinnert in het artikel waarmee dit rapport begint. De veroordeling wordt ongetwijfeld breed gedeeld, van Arabische landen tot Europa. Maar met welk doel?

Misschien komt het antwoord van binnenuit. Op 4 augustus ondertekenden 550 Israëliërs een oproep aan Donald Trump om de oorlog te beëindigen. Onder hen was Ami Ayalon, voormalig directeur van de Shin Bet, de Israëlische binnenlandse inlichtingendienst. Hij ondertekende de tekst in Buitenlandse Zaken waarmee ons dossier wordt afgesloten, waarin in wezen staat dat Israël deze oorlog niet kan winnen. Hij is er heel duidelijk over: "Alleen een regionale overeenkomst, met de vastberaden steun van de internationale gemeenschap, die leidt tot een levensvatbare tweestatenoplossing, kan de veiligheid van Israël, zijn Joodse identiteit en zijn democratie beschermen, de spiraal van geweld doorbreken en het Midden-Oosten transformeren van een slagveld tot een zone van samenwerking."