Anatolische psyche, elektromagnetische golven en zwevende stemmen: het programma van Green Paradize in Bègles

Ze zouden met een rechtstreekse vlucht vanuit Istanbul kunnen aankomen. Het ruim was gevuld met saz en synthesizers, en hun zakken vol traditionele Turkse invloeden. Toch werd de folkband Altın Gün in Amsterdam opgericht . Grachten en fietsen in hun aderen, maar bovenal, intraveneus, invloeden die de klassiekers van rock- en folkmuziek uit het Turkije van de jaren 70 claimden. In grote doses – en dat wordt aangenomen – in een wilde psychedelische versie, compleet gek en synthetisch, soms bijna futuristisch. Pas op, het wordt gek. Als een Linky-meter aangesloten op de vlaktes van Anatolië. De band van langharige, besnorde mannen maakt deel uit van het erfgoed van de folkklanken van de jaren 60 en 70, als archeologen van legendarische groepen zoals de onclassificeerbare Mogollar, die vijftig jaar geleden Turkse volksliederen elektrificeerden. Onderdompeling in de underground van Beyoğlu, om 17.00 uur, zaterdag 4 oktober.

Ook hij is verslaafd aan keyboards. De in Bordeaux geboren Mezerg zoekt naar de kieren tussen de toetsen. Deze "Made in Gironde"-goochelaar bracht dit jaar zijn nieuwe album "Vol décalé de 42 mn" uit. Een suggestieve titel voor een wereld apart, te zoeken buiten elke houvast of tijdelijkheid. Om te zweven, gewoon te zweven, en je te laten betoveren door elektromagnetische golven. Een soort aardbeving met innerlijke resonantie. In zijn geboorteland, vrijdag 3 oktober om 21.30 uur.

The Blaze: emotioneel hoogtij

Een bijna fluisterend geluid in een microfoon, en een krachtige bas die je lichaam doet schudden. Bijna filmisch, compleet verslavend, de muziek van The Blaze staat ook in de schijnwerpers. Het duo, bestaande uit twee neven, Guillaume en Jonathan Alric, heeft de wereld verleid op streamingplatforms. Bijna 200 miljoen streams voor "Territory", het vlaggenschip van de groep. En de rest is de omweg waard. Een ode aan dromerige melodieën. Openlucht housemuziek, zaterdag 4 oktober om 23.00 uur.

Er was eens, in het westen van Frankrijk, een trio onclassificeerbaarheden. Ongecategoriseerd. Ongekwalificeerd. Alix, Jaco en Mattia, een slimme mix van rap, rock en electro... Of beter gezegd: electro, rap en rock. Kortom, meng zwart met wit en voilà: Odezenne. Bijna twintig jaar genre-crossing, zonder paspoort of vast reisschema, maar met hetzelfde DNA, gebouwd op een achtergrond van nostalgie en besprenkeld met een vleugje woede. En altijd een flesje pure zuurstof. O2 zen, Bordeaux poetry op zaterdag 4 oktober om 21.30 uur.