"Het litteken zal nooit genezen": voor de Fransen die faalden bij de Spelen van Parijs, een delicate reconstructie

Zaterdag 10 augustus 2024. Een schreeuw galmt door de gangen van de nationale wielerbaan in Saint-Quentin-en-Yvelines (Yvelines). Mathilde Gros is net uitgeschakeld in de individuele sprint. "Op dat moment zei ik tegen mezelf dat het niet kon, dat de pijn nooit meer weg zou gaan", herinnert de Française zich, die in 2022 de wereldtitel in de specialiteit won . Twee dagen eerder was de baanatlete al gezakt in de halve finale van de keirin. Net als in Tokio in 2021, verlaat ze de Olympische Spelen vol spijt en zonder medaille. "Er brak iets in me, ook al droomde ik al jaren van deze wedstrijd." Begrijpelijk, want Parijs was in september 2017 officieel aangewezen als gastheer van het evenement.

Voor eigen publiek sleepte de Franse delegatie 64 prijzen in de wacht – het hoogste aantal sinds de Olympische Spelen van 1900. Maar hartzeer was onvermijdelijk, zowel voor Mathilde Gros als voor zoveel van haar medesporters. Veel sporters kregen te maken met ongekende druk, gevolgd door een plotselinge mediastilte toen de camera's zich richtten op glimlachen en podiums.

Je hebt nog 80,92% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.