Bernard Lacombe, voormalig internationaal voetballer en Europees kampioen met de Blues in 1984, is op 72-jarige leeftijd overleden.

Bernard Lacombe is dinsdag 17 juni op 72-jarige leeftijd overleden, zo maakte Olympique Lyonnais (OL), de club waar hij een legende was, bekend. "Met grote droefheid hebben we dinsdagavond kennisgenomen van het overlijden van Bernard Lacombe. Onze gedachten gaan uit naar zijn familie en dierbaren, maar ook naar de liefhebbers van Olympique Lyonnais en voetbal. Vaarwel Bernard, je was onze legende, de allergrootste", schreef de club op sociale media X.

Als Frans international met 38 caps en 12 doelpunten won hij het EK van 1984 met Les Bleus, dat op eigen bodem werd gespeeld. De spits speelde tussen 1969 en 1978 voor Lyon – en ook voor Saint-Étienne en Bordeaux – en bekleedde vervolgens de functie van sportief directeur, coach en uiteindelijk jarenlang adviseur van voorzitter Jean-Michel Aulas, tot 2019. "Bernard, mijn broer. Wat triest!" , schreef hij op Instagram, waarbij hij met name hulde bracht aan "een geweldige voetballer". "Je hebt ons zoveel gegeven: OL, het Franse team, maar ook aan iedereen die je heeft mogen kennen", voegde de heer Aulas eraan toe. "Ik heb alles over voetbal van je geleerd. En nog veel meer", besluit het eerbetoon van de voormalige voorzitter van Lyon.

Bij OL waren de banden het sterkst, aangezien Bernard Lacombe alle rollen vervulde, van speler tot manager, bij wat hij omschreef als "zijn favoriete club voor altijd" . Hij kwam in 1967 op 15-jarige leeftijd bij OL, van de sportclub Fontaines-sur-Saône (Rhône), en speelde voor het eerst voor de profs op 17-jarige leeftijd, op 7 december 1969, tegen Red Star, met een doelpunt in de beslissende wedstrijd (2-0 overwinning). Bernard Lacombe vertrok voor het eerst in 1978. Tien jaar later keerde hij terug, dit keer in de staf en het management, tot 2019.

Jean-Michel Aulas, die de club uit de Rhône in juni 1987 overnam nadat de club sinds 1983 in de ^tweede divisie had gesjoemeld, wilde Raymond Domenech, een andere lokale speler die tot trainer was benoemd, en Bernard Lacombe, assistent-sportief directeur, samenbrengen om de club uit Lyon te helpen terugkeren naar de hoogste divisie. Promotie volgde in het voorjaar van 1989. OL keerde vervolgens terug naar Europa en domineerde in de jaren 2000 het Franse voetbal.

Bernard Lacombe werd al snel sportief directeur en vervolgens trainer (1996-2000) en behaalde onder meer twee derde plaatsen in de Ligue 1 en een kwartfinale in de UEFA Cup. Tot 2017 bekleedde hij een hogere functie als adviseur van de voorzitter, waarna hij zich in 2019 terugtrok uit de club. Tijdens een ceremonie ter ere van hem beschreef Jean-Michel Aulas hem als "een goed mens, omdat hij een blijvende indruk achterlaat."

Tot deze erfenis behoren onder meer de aanwerving van Lyon-figuren als Sonny Anderson, Edmilson, Michael Essien, Mahamadou Diarra en vooral Juninho, die een bijdrage leverde aan de glorieperiode van Lyon, zeven keer Frans kampioen (van 2002 tot 2008), winnaar van de Coupe de la Ligue (2001) en de Coupe de France (2008).

Als OL-speler vormde Bernard Lacombe een gevreesd trio, bekend als de "elfen", met Serge Chiesa en zijn "meester" Fleury Di Nallo – twee andere kleine spelers – met wie hij in 1973 de Coupe de France won. Zijn transfer naar Saint-Étienne in juni 1978 voor 3 miljoen frank redde de krap bij kas zittende OL van een faillissement.

Een figuur in het leven van Lyon, bekend om zijn uitgesprokenheid (zoals toen hij in 2013 op RMC verklaarde "niet met vrouwen over voetbal te willen praten" , voordat hij de "grap" verdedigde), staat Bernard Lacombe op het Fresque des Lyonnais in het ^1e arrondissement, dat historische figuren van de stad vertegenwoordigt. In 2019, tijdens een eerbetoon in het stadion, ontvouwden supporters van OL een lofzang met de inscriptie: "Lacombe, scherpschutter, doelpunten en cultuszinnen, bedankt voor alles" .

Maar als speler was het bij de Girondins de Bordeaux, onder leiding van Aimé Jacquet, dat de spits zijn palmares het meest verfraaide: drie Franse kampioenstitels (1984, 1985 en 1987), twee Franse bekers (1986 en 1987) en een halve finale van de Europacup voor Kampioenen, de voorloper van de Champions League (1985). Hij speelde ook één seizoen bij Saint-Étienne (1978-1979).

Als voormalig productieve spits scoorde hij 255 doelpunten in 497 wedstrijden in de Franse eerste divisie en werd daarmee de op één na topscorer in de geschiedenis van het Franse kampioenschap, na de Argentijn Delio Onnis. Deze uitstekende afmaker belichaamde, beter dan wie dan ook, een stijl van spits die zowel instinctief als klinisch was, het archetype van de "box fox" , ondanks zijn relatief bescheiden lengte (1,71 meter).

Deze rol als complete spits stelde Bernard Lacombe, geboren op 15 augustus 1952 in Villefranche-sur-Saône (Rhône), ten dienste van het collectief tijdens het EK 1984: geen doelpunten tijdens het toernooi, maar een beslissende prestatie in de finale, toen hij de vrije trap nam waardoor Michel Platini de score kon openen tegen Spanje (eindoverwinning met 2-0). "In mijn rol als doelpuntenmaker heb ik misschien niet volledig voldaan, maar het voelt alsof ik ondanks alles veel heb opgeofferd voor de gemeenschap" , schatte hij in. Ik betreur enigszins het gebrek aan vertrouwen dat we in de spits hebben. Maar wie kan zeggen dat het niet de meest ondankbare positie is om te bekleden?"