De Tour de France, een business die geen Franse gele trui nodig heeft om te blijven bloeien

Elke zomer aanvallen, beloftes en uiteindelijk teleurstellingen of spijt. Sinds 1985 en de kroning van Bernard Hinault is de eindzege de Franse renners in de Tour veertig jaar lang ontgaan. Na de vijfde overwinning van de "Badger" hebben zes Franse renners het podium van de Grande Boucle bereikt: Bernard Hinault zelf ( ^2e in 1986), Laurent Fignon ( ^2e in 1989), Richard Virenque ( ^3e in 1996 en ^2e in 1997), Jean-Christophe Péraud ( ^2e in 2014), Thibaut Pinot ( ^3e in 2014) en Romain Bardet ( ^2e in 2016, ^3e in 2017). Maar niemand op het hoogste podium.

Is dit gebrek aan Franse overwinningen in het eindklassement van de Tour de France schadelijk voor de gezondheid van het evenement? Absoluut niet. Al veertig jaar lang is het economische model van de Tour de France de financiële positie van Amaury Sport Organisation (ASO) blijven stimuleren.

"De Tour de France is een fenomeen op zich, een fenomeen van vrolijke zomers", legt Jean Durry uit, auteur van Het waargebeurde verhaal van de reuzen op de weg (Edita-Denoël, 1973) . Volgens de schrijver, een sportspecialist, kan de economie van de Tour de France het stellen zonder goede resultaten van Franse renners. "Het publiek is dolblij als er een Fransman meedoet, maar voor hen is het hoe dan ook een feest."

Je hebt nog 84,12% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.