Hardloopwedstrijd: Laurentin Lucas in de voetsporen van zijn vader Willem

Bloed zal het leren... Het gezegde zal ongetwijfeld veelbetekenend zijn voor iemand die deze drang om zichzelf te overtreffen geërfd heeft, deze bijna vitale, bijna onbedwingbare behoefte om constant je grenzen te verleggen. Eigenschappen die zijn vader in zijn ogen tot een voorbeeld, bijna een held, maakten. En toch! Hoewel ze dezelfde genetische code delen en een oprechte dagelijkse band laten zien, is het tussen William en Lucas de onvermijdelijke botsing van generaties. Twee werelden die met elkaar verweven zijn, maar ook twee manieren om sport te zien, om de beperkingen ervan te waarderen...

Op bijna 52-jarige leeftijd heeft het gezinshoofd (hij heeft ook een dochter, Chloé, die op 12-jarige leeftijd begon met crossen op school) niets van zijn helderheid verloren en weet hij maar al te goed dat zijn carrière zo goed als voorbij is. Als voormalig topsporter (geregistreerd op de ministeriële lijsten) en gepensioneerd van het leger, kan hij bogen op een palmares waar menig asfaltvreter duizelig van zou worden: hij heeft verschillende Franse kampioenstitels gewonnen, maar is ook gekroond tot Europees en wereldkampioen bij de masters. Sterker nog, de naam Struyven klinkt specialisten als een referentie in de oren. Al vecht de man vanaf nu meer om de tijd te vertragen dan om de klok te tarten...

Bewondering en trots

Ondanks alles blijft hij een rolmodel, en zelfs een inspiratiebron voor deze nakomeling die hem al vroeg naar de races vergezelde. Hij beklom met hem de podia (foto in de inzet). " Ik heb hem altijd bewonderd ", zegt Lucas. "Hij maakte dat ik net als hem wilde zijn ... "

De jongeman (18 jaar), tweedejaars stagiair in de voorbereidende klassen (techniek) aan het CIV in Valbonne, besloot echter pas vrij laat in de voetsporen van zijn vader te treden en zijn eigen startnummer te halen. Hoewel het vanzelfsprekend leek, wachtte hij in werkelijkheid veel korter met het aantrekken van zijn eerste paar sneakers. "In het begin ging het meer om hygiëne, gezondheid. Directe confrontaties met anderen interesseren me niet echt. Maar na verloop van tijd bereikte ik een bepaald niveau, dus begon ik deel te nemen aan officiële wedstrijden ."

Drie sessies per week

Het was een goede zet voor hem. Hoewel hij nog maar een junior is, heeft hij al drie scratchklassementen gewonnen (waaronder, meest recent, de 12 km lange Monta Cala de l'Abadia). "Er zal ongetwijfeld emotie in hem zitten als ik hem zie winnen, en ook trots. Ook al weet ik dat hij nog maar op 30 of 35% van zijn potentieel zit..."

Reken er echter niet op dat de vader druk zal uitoefenen op deze aangewezen erfgenaam. "Onder geen beding! Als coach ( al een kwart eeuw bij Stade Laurentin, noot van de redactie ) begin ik hem pas een paar trainingen te geven. De afgelopen 7 of 8 maanden is hij opgelopen tot drie trainingen per week ." En dat lijkt misschien niet veel, maar voor de student is het niet zonder gevolgen in een toch al overvolle agenda... Voorlopig lijkt hij er echter zijn voordeel mee te doen. "Het stelt me ​​in staat mijn vooruitgang beter te meten. Maar wees voorzichtig, voor mij is hardlopen in de eerste plaats een innerlijke balans..."

Er is dus geen sprake van dat hij zijn toekomstbeeld verandert of zijn prioriteiten op de kop zet. "Ik plan niet vooruit, ik heb geen specifieke doelen. Mijn studie gaat voor alles. Hardlopen is gewoon een passie, een plezier."

Eerst studeren!

"En ik zie dat heel positief in ," antwoordde de vader. "Ik weet dat hij zo gelukkiger is. Hij heeft in ieder geval de vrijheid om zijn eigen keuzes te maken. Uiteindelijk verwacht ik maar één ding van hem: dat hij zichzelf de middelen geeft om het maximale uit zichzelf te halen."

Om toch in het delen, de overdracht, te willen blijven. "Hij is volwassen genoeg om samen te kunnen joggen. En het zal niet lang meer duren voordat hij sneller is dan ik. Als dat gebeurt, zal dat een ware bron van trots zijn! Maar Lucas is, dankzij zijn doorzettingsvermogen en zijn manier van zijn, nu al de zoon waar iedereen van droomt."

Gekwalificeerd voor de komende Franse kampioenschappen 10 km, heeft de jongeman zojuist zijn allereerste licentie getekend in het Stade Laurentin. Een teken?

Drie generaties

De vader, de zoon en... de grootvader, Charles. Die "eigenlijk met me mee begon te rennen", herinnert William zich. "In het begin was het gewoon om me te vergezellen, maar hij pakte het al snel op. Tot het punt dat hij een goed regionaal niveau bereikte. "