Het Franse team is aangekomen in Nieuw-Zeeland voor de drie testwedstrijden tegen de All Blacks.

De Franse delegatie landde, helemaal beneden, aan de andere kant, en werd begroet door een verrassende zachtheid van de opspattende zee. De Blues reisden in twee teams, één via Singapore en één vanuit Dubai, met tussenstops van meer dan drie uur per team. Deze splitsing maakte het mogelijk dat iedereen de wereld rondreisde in businessclass, in tegenstelling tot de vlucht naar Argentinië vorig jaar, waar dit comfort was voorbehouden aan de sterkste van de groep.

Op het menu voor de eindeloze reis staan ​​de traditionele aanbevelingen om je tempo zo snel mogelijk aan te passen aan de Nieuw-Zeelandse klok en de tien uur voorsprong op Europa: slaap weinig tijdens het eerste deel van de reis, wat overeenkomt met een nacht in Frankrijk, en veel tijdens het tweede deel, zodat je laat in de ochtend in Auckland kunt landen.

Alleen Léo Barré ontbrak. De verdediger van Stade Français, die geblesseerd raakte aan een kruk, zal pas op advies van de medische staf in het laatste konvooi arriveren, samen met de finalisten. De directie wilde elk risico op verergering van de situatie vermijden.

Direct na de finish draaide het erom om me op te frissen en zoveel mogelijk daglicht op te snuiven. Dat is nooit een probleem in de "Stad van de Zeilen". Zelfs met de lage winterhemel en een paar flinke motregenbuien is het betoverend door de helderheid en het wit. Voor deze eerste dag, waarop we de verleiding van een dutje moesten weerstaan, besloten sommige spelers om hun voorraad vitamine D en windstoten aan te vullen op Mount Eden, een vulkaan die midden in een dutje zit en een hoogte bereikt van 196 meter.

Vanaf vrijdag staat er een herstelronde van de reis gepland, evenals een verhelderingssessie voordat het intensievere gedeelte begint.