Ernstige handicap: de moeilijke overgang van kindertijd naar volwassenheid

Gauthier Richard leed aan cerebrale parese, een aangeboren handicap die zijn mobiliteit belemmert. Hij volgde een gemengde opleiding, zowel op school als aan het medisch-educatief instituut (IME), voordat hij zijn studie in het reguliere onderwijs voortzette. "In mijn IME waren er een ergotherapeut, een psychomotorisch therapeut, een fysiotherapeut en een neuropsycholoog, allemaal opgeleid in alle vormen van verlamming", herinnert de 29-jarige zich. "Daarna moesten we een equivalent vinden in een privéomgeving en voor vervoer zorgen, want niet alles is op dezelfde plek. Het is moeilijk; er zijn momenten geweest dat ik drie tot zes maanden niet in de zorg zat."

De adolescentie is een risicovolle periode qua gezondheid en levensloop, zeker voor kinderen met ernstige beperkingen: autisme, cerebrale parese, meervoudige beperkingen, psychiatrische aandoeningen of neuromusculaire aandoeningen. Veranderingen in de instelling, de behandeling of het medisch team bemoeilijken de overgang naar volwassenheid voor deze jongeren met een "dubbele kwetsbaarheid" en kunnen leiden tot onderbrekingen in de zorg, zoals benadrukt in een rapport van de Franse Nationale Academie voor Geneeskunde , gepubliceerd op 13 mei.

Je hebt nog 79,84% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.