Over de natuur gesproken: stuiteren door het gras: het vliegvenster voor de noordelijke pareloog is juli
Het is nu volop zomer en, zoals velen wellicht geneigd zijn te doen, heb ik mijn eerste kampeertrip van het jaar gemaakt. Eerlijk gezegd leek het meer op een glampingtrip. Mijn broer heeft een nieuwe camping in Noord-Maine en mijn zus reisde naar het noorden voor een soort kampeerreünie. Er waren geen partners, geen huisdieren en geen andere verantwoordelijkheden dan ontspannen en plezier maken. Mijn broer installeerde een prachtige reeks zonnepanelen, waardoor we toegang hadden tot elektriciteit. Alleen de afwezigheid van stromend water maakte dit enigszins vergelijkbaar met kamperen.
De grote trekpleister van het kamp is de toegang tot een vrijwel ongerept meer. Negentig procent van de kustlijn is nog onaangetast door de mensheid en heeft een beschermde status. Het water is bruin gekleurd door de tannines die uit de sparren- en dennennaalden lekken die de bosbodem bedekken, en we zagen dagelijks ijsduikers (Gavia immer). Om een lang verhaal kort te maken: de plek is gewoonweg prachtig.
Gelukkig heeft mijn broer een kleine boot met een nieuwe, goed afgestelde motor, waardoor we heel langzaam en stil (relatief gesproken) langs de oever van het meer konden varen. Tijdens mijn verblijf daar heb ik zo'n 3500 foto's gemaakt, en het zal me nog wel even kosten om die te sorteren en te ordenen. Maar tussen die duizenden foto's zit er één, helemaal aan het begin van de eerste dag, die schreeuwt om in een van mijn columns te verschijnen. Dus, hier is hij dan.
De noordelijke pareloogvlinder behoort tot de onderfamilie Satyrs. Citerend uit het boek "Butterflies Through Binoculars: The East", wordt de Satyrgroep beschreven als "een groep bruine, middelgrote vlinders met een kenmerkend stuiterende vlucht. Ze blijven meestal laag en slingeren tussen de grassen en zeggen die hun rupsen als voedselplanten dienen." Een andere vermelding in de soortbeschrijving suggereert dat je "deze elegante satyr tegen het einde van de dag kunt zoeken in het gevlekte licht van onverharde wegen en paden door rotsachtige, vochtige bossen ... in de buurt van beekjes en andere waterbronnen." Een laatste opmerking was het feit dat deze vlinder vaak op bomen neerstrijkt.
Nou, die beschrijving van de gewoonten had niet perfecter kunnen zijn dan een algemene beschrijving van de habitat die ik bezocht toen ik dit specifieke exemplaar op de stam van een ceder aantrof. Ik maakte deze foto op weg naar de boot, maar drie uur later, toen we terugkwamen van onze expeditie, zat de vlinder nog steeds op dezelfde plek en deed hij dezelfde basisdingen. Ik heb alle foto's van de parelmoeren ogen die ik die dag heb gemaakt, doorgenomen en deze is de beste.
In tegenstelling tot de vraagtekenvlinder (Polygonia interrogationis) die ik twee weken geleden besprak, is de noordelijke pareloogvlinder een soort die slechts één generatie per jaar voortbrengt. Bovendien vallen de volwassen vogels op wanneer hun vleugels gesloten zijn (in plaats van open), en dit geeft het beste zicht op de veldmarkeringen waarmee je de soort kunt identificeren.
Het meest opvallend zijn de "oogvlekken" die de randen van de voor- en achtervleugels bekleden. Er zijn veel satyrs en nimfen in ons gebied te vinden, maar geen enkele heeft zoveel grote oogvlekken als de noordelijke pareloog. Al deze vlekken hebben een gouden buitenring, gevuld met zwart. De meeste vlekken bevatten bovendien een klein wit stipje in het midden. Maar het meest opvallende kenmerk is misschien wel de onderste dubbele vlek aan de onderkant van de achtervleugel, die twee witte stippen bevat en bijna hartvormig is.
De truc om een van deze pareltjes te vinden, is om op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Gelukkig is dit de juiste tijd van het jaar. Nog meer geluk is dat de juiste plek een grasveld naast een meer met een beboste oever is. Er zijn veel plekken die me te binnen schieten, maar de plek die het meest schittert, is Laurel Lake in Erving State Forest. Voor lezers dichter bij de Berkshires zijn er volop mogelijkheden bij North Pond of South Pond in Savoy State Forest.
In deze specifieke situatie blijkt snelheid essentieel. De vliegperiode voor de noordelijke pareloog is juli. Er is een zeer kleine kans dat je er begin augustus een ziet, maar hun vliegtijd is nu het hoogst, dus ga er op uit als je kunt. Zelfs als je deze specifieke vlinder niet kunt vinden, zijn er zoveel andere die passen bij het model "bruin met wat vlekken op de onderkant van de vleugels" dat je waarschijnlijk wel iets interessants vindt.
Juli is een lange, prachtige maand die een speciale plek inneemt in de harten van alle leraren. Het is de enige maand van het jaar dat er geen school is en er geen grenzen lijken te zijn aan de mogelijkheden om je bezig te houden. Daarom ga ik me de rest van de zomer richten op de planten en dieren (met name insecten) die te vinden zijn in meren, vijvers en moerassen. Zelfs de vogels zijn even op vakantie, maar ik beloof ze in de herfst weer terug te halen.
Bill Danielson is al 28 jaar professioneel schrijver en natuurfotograaf. Hij heeft gewerkt voor de National Park Service, de US Forest Service, de Nature Conservancy en de Massachusetts State Parks en geeft momenteel les in biologie en natuurkunde op middelbare scholen. Bezoek voor meer informatie zijn website: www.speakingofnature.com of bezoek Speaking of Nature op Facebook.
Daily Hampshire Gazette
