'Houd de deuren open': Terwijl de spoedeisende hulp sluit, spreekt een arts zich uit over de uitdagingen van het werken in het landelijke Saskatchewan.

De hoofdarts van een programma van de Saskatchewan Medical Association dat hulp biedt aan artsen op het platteland, spreekt zich uit over de uitdagingen waarmee zij te maken krijgen na een aantal tijdelijke sluitingen van spoedeisende hulpafdelingen op het platteland vanwege een tekort aan medisch personeel in de provincie.

"We hebben vaak het gevoel dat het vanuit een noodperspectief belangrijk is om de deur open te houden, niet per se om de deur open te houden als we voldoende personeel hebben", zei dokter Francois Reitz dinsdag in een interview, net nadat hij 24 uur per dag op de spoedeisende hulp had gewerkt.

Reitz werkt voor het plattelandshulpprogramma van de medische vereniging, dat kortdurende vervanging biedt aan huisartsen die in plattelandsgemeenschappen met minder dan vijf praktiserende artsen werken.

Volgens hem is de werklast voor zorgmedewerkers op het platteland sinds de start van het programma 20 jaar geleden toegenomen. Ook is er een grotere vraag van patiënten, omdat de gezondheidstoestand complexer is geworden.

Tegelijkertijd is er op het platteland een tekort aan zorgpersoneel .

"Het zijn niet alleen tekorten aan artsen die we zien", zei Reitz. "Mijn collega's in de verpleging, mijn collega's in de farmacie, mijn laboranten, enzovoort – er is een tekort aan iedereen."

Dat heeft ertoe geleid dat veel gezondheidswerkers in plattelandsgebieden "elke dag" oproepbaar zijn, zei hij. Dit betekent dat ze moeite hebben met het vinden van een balans tussen werk en privéleven of dat ze hun diensten mogelijk moeten inperken.

Als iemand zich ziek meldt, is er vaak niemand om hem of haar te vervangen, zegt Reitz.

"Ik heb bepaalde dingen nodig om te kunnen omgaan met een hartaanval of een verkeersongeval", zei hij.

"Als ik die middelen niet tot mijn beschikking heb, kan ik vanuit een landelijk perspectief niet optimaal presteren. En op het platteland hebben we doorgaans minder middelen om mee te jongleren."

De verwachting om "de deuren open te houden" voor gezondheidsdiensten zoals spoedeisende hulp kan de kwaliteit van de zorg voor patiënten in gevaar brengen, terwijl dat juist de hoogste prioriteit is voor artsen, aldus Reitz.

"Onze zorgen gaan vooral over het niet kunnen leveren van die kwaliteit van zorg", zei hij. "Als je niet hebt geslapen of niet genoeg personeel hebt, wat glipt er dan door de mazen van het net?"

Tekort dreigt al jaren

Volgens Reitz is het huidige tekort aan artsen niet helemaal een verrassing.

Hij zei dat het bekend was dat er in 2018-2019 sprake zou zijn van een "massale pensionering van artsen" in het vakgebied, vanwege het aantal babyboomers dat toen werkzaam was.

Toen kwam de COVID-19-pandemie, die zowel een wake-upcall als een katalysator voor de gezondheidszorg was, zei hij.

"Ik denk dat het een hoop zwakke punten in ons zorgstelsel aan het licht heeft gebracht, zowel in de huidige planning als in het toekomstige beheer", aldus Reitz.

Veel zorgmedewerkers gingen ook hun rol binnen het systeem opnieuw evalueren en kozen voor een betere balans tussen werk en privéleven, wat ertoe leidde dat sommigen hun werkwijzen beperkten.

Inwoners en bestuurders van sommige plattelandsgemeenschappen in Saskatchewan beginnen zich uit te spreken over het tekort aan artsen en over het feit dat velen vroegtijdig ontslag nemen.

Volgens Reitz hangt dat van een aantal factoren af.

Terwijl de bevolking groeit , produceert de provincie niet genoeg artsen om degenen te vervangen die het vak verlaten, zei hij.

Reitz zei daarentegen dat Canada sterk leunt op internationale afgestudeerde artsen; hij werd ruim twintig jaar geleden uit Zuid-Afrika gerekruteerd.

"Je vindt eerder een internationale afgestudeerde arts in het landelijke Saskatchewan dan een Canadese", zei hij.

Normaal gesproken blijft een arts op het platteland ongeveer vijf jaar in dienst, aldus Reitz. Maar omdat de werving steeds meer afhankelijk is van internationale artsen, lijken er minder artsen te zijn die langdurig op het platteland blijven.

Voor mensen met een bepaalde religieuze of culturele achtergrond kan het lastig zijn om toegang te krijgen tot de gemeenschap, traditioneel eten of religieuze diensten in plattelandsgebieden, zei hij.

"Saskatchewan is van oudsher een heel, heel moeilijke plek voor internationale geneeskundestudenten die geen christelijke of atheïstische achtergrond hebben", aldus Reitz.

Velen komen erachter dat ze "gelukkiger, gezonder en financieel beter af zijn na een jaar... als ze ergens anders heen verhuizen, of dat nu centraal is of buiten de provincie", zei hij.

Volgens Reitz is het salaris ook een factor die het personeelsverloop beïnvloedt: de beloning komt niet altijd overeen met de lange werkuren die artsen op het platteland moeten maken.

"Arts zijn is niet meer het goedbetaalde beroep van 20 of 30 jaar geleden", zei hij.

Maar ja, hoe maak je het publiek wijs dat een arts niet goed betaald krijgt? Dit is iets wat, zowel cultureel als historisch, een heel lastig argument is om te maken.

'We hebben veel interesse'

Het hoofd van het Saskatchewan Healthcare Recruitment Agency zegt dat het bureau samenwerkt met internationale sollicitanten om de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen.

"Zodra we weten wie een aanvrager is, gaan we met hem of haar samenwerken om erachter te komen waar hij of zij is opgeleid, wat zijn of haar vakgebied is en of hij of zij nieuw is in Canada", aldus CEO Terri Strunk.

De rol van het provinciale agentschap is om contact op te nemen met medisch specialisten en afgestudeerden op lokaal, landelijk en internationaal niveau om te proberen artsen te vinden, zei ze.

Er zijn veel kwalificaties waaraan moet worden voldaan via het Royal College of Physicians and Surgeons of Canada, de nationale regelgevende instantie, zei ze.

Zodra een arts in aanmerking komt, bepalen het College of Physicians and Surgeons of Saskatchewan en de Saskatchewan Health Authority welke vacature zij kunnen invullen, aldus Strunk.

De provincie biedt concurrerende prikkels en kansen aan artsen, en "we hebben veel interesse in Saskatchewan vanwege de aard van ons artsenbestand hier", zei ze.

"Ze willen die beslissing nemen, en dan vraag ik me af hoe ik daar het snelst kan komen."

Daarbij moet er rekening worden gehouden met de positie van internationale werknemers en hoe zij zich het beste kunnen voorbereiden op hun werk daar, aldus Strunk.

"Het uitoefenen van je beroep in een landelijk gebied van Saskatchewan is anders dan het uitoefenen van je beroep in een van onze plattelandscentra", zei ze.

"Misschien is er wel een arts die in een afgelegen of landelijke gemeenschap in Saskatchewan werkt en nog nooit een landbouwongeluk heeft meegemaakt."

Het wervingsbureau heeft het afgelopen jaar hard gewerkt om informatie te delen met gemeenschappen over welke factoren van invloed zijn op het behoud van zorgmedewerkers in landelijke en afgelegen gebieden, aldus Strunk.

"Gemeenschappen zijn de eerste die hun gezondheidszorgfaciliteiten open willen houden. Ze willen hun artsen daar houden, maar vaak weten ze niet wat ze niet weten", zei ze.

"Ze realiseren zich misschien niet dat … [de arts] zich sociaal geïsoleerd voelt, of dat de partner misschien geen werk heeft kunnen vinden."

Het agentschap onderzoekt ook wat goed werkt voor gemeenschappen met een goede retentie, en deelt dat met anderen via een toolkit voor de gezondheidszorg.

"Het gaat er ook om dat wij, als wervingsbureau, en de werkgever bij de Saskatchewan Health Authority en de gemeenschap, zoveel mogelijk weten wie die arts is en wat zijn of haar behoeften zijn", aldus Strunk.

"Hoe meer we als systeem kunnen doen om dat begrip te vergroten, hoe meer succes we zullen hebben."