Blondie wordt 80: gefeliciteerd 'punk Marilyn Monroe'
ZIJ is de zangeres, rapper en filmster van Atomic die al zestig jaar lang het publiek in vervoering brengt met haar ijskoude gedrag en zwoele zang. Ze was de grondlegger van het geluid dat ontstond uit punk in het New York van de jaren zeventig en verkocht meer dan 40 miljoen platen.
En volgende week wordt Debbie Harry 80, en haar legendarische New Wave-groep Blondie is nog steeds springlevend, ondanks het recente overlijden van drummer Clem Burke op 70-jarige leeftijd. Later dit jaar worden een nieuw album en een tournee verwacht.
Harry groeide op in New Jersey bij zijn adoptieouders en kwam daardoor in aanraking met de muziekscene van New York. Ze werkte als serveerster, gogodanseres en zelfs als Playboy-bunny voordat ze in de leer ging bij de folkrockgroep The Wind in the Willows.
Blondie werd officieel opgericht in 1974 door Harry en gitarist Chris Stein, haar toenmalige vriend. De naam is afkomstig van de naroepen van mannen in het publiek die commentaar gaven op haar peroxidekapsel.
Ervaren DJ “Whispering” Bob Harris vertelt Debbie Harry: The Fans' Story – vandaag uitgezonden op BBC Sounds en herhaald op Radio 2 om middernacht op zaterdag: “Er was deze nieuwe band, Blondie, waar mensen het over hadden, en in het bijzonder de leadzangeres, Deborah Harry… Ze was als een punk Marilyn Monroe, zo zag ik haar en zo werd ze destijds in New York beschreven.
"Zij was het, zij was het middelpunt van de band. En natuurlijk was de muziek geweldig, vooral met Heart of Glass – die plaat kwam precies op het discomoment aan, en op de vloer van Studio 54 paste hij perfect.
We zonden een prachtig concert met hen uit, dat ze op oudejaarsavond 1979 gaven in de Glasgow Apollo... het ging er helemaal los. Ik bedoel, de sfeer was ongelooflijk.
Harris herinnert zich dat hij na het optreden terugging naar het hotel van de band in Glasgow, waar ze "de bar in beslag namen en Deborah en Chris [Stein] en een paar andere mensen van de band en andere mensen die in de bar waren, sloten zich gewoon aan, een geweldige jamsessie... Ik meen me te herinneren dat ik rond 4 uur 's ochtends naar bed ging".
Harris is een van de muzikale grootheden die herinneringen aan Blondie deelde in de aanloop naar Harry's 80e verjaardag op dinsdag.
Discodiva Sophie Ellis-Bextor herinnert zich dat ze "gehypnotiseerd" was door Harry's aanwezigheid en haar "prachtige", "octaaf-omspannende" stem – "Het klinkt een beetje schoon en puur en zwoel en moeiteloos" – en hoe blij ze was om haar te ontmoeten op een prijsuitreiking.
Ze kwam over de rode loper en daar waren alle fotografen. Ze riepen 'Debbie, Debbie' en riepen haar naam. En ik keek haar aan alsof ik dacht: 'Wauw, daar is Debbie Harry in levende lijve.'
En toen liep ik vlak achter haar binnen en begonnen ze mijn naam te roepen. Ik dacht: 'Wauw, hoe is het van Debbie Harry naar mij gegaan? Dat is echt te gek'. En ik heb haar die dag nog even gedag kunnen zeggen. En ze was echt zo charismatisch.
Over Harry's blijvende mystiek legt de Murder on the Dancefloor-hitmaker uit: "Veel mensen in popmuziek maken er een vrolijke en vriendelijke sfeer van en proberen zich te concentreren op het herkenbare. Maar ik heb het gevoel dat ze tijdens haar optredens vrij stil was, zich op haar gemak voelde en een beetje mysterieus was, en dat maakte het des te spannender, die tegenstelling."
Harry werd geboren als Angela Trimble in Miami en werd op drie maanden geadopteerd door Catherine en Richard Harry, winkeliers uit New Jersey. Later sprak ze over de "fysieke wolk die achterbleef toen ik gescheiden werd van mijn [biologische] moeder", en als volwassene huurde ze een privédetective in om haar op te sporen. Maar haar biologische moeder, een concertpianiste, weigerde de kans om haar biologische dochter te leren kennen.
Gelukkig bloeide Harry op bij haar adoptieouders en werd ze door haar leeftijdsgenoten verkozen tot ‘mooiste’ toen ze in 1963 haar middelbareschooldiploma haalde.
Harry's opvallende uiterlijk, met hoge, hoekige jukbeenderen, was net zo belangrijk voor het snelle succes van de groep als hun muziek. Op hun albums waren allerlei invloeden te horen, van punk en meidengroepen uit de jaren 60 tot funk, reggae, disco en hiphop.
Hun single Rapture uit 1980 is zelfs beroemd geworden als de eerste nummer 1-hit in de VS met een rap die door Harry zelf werd gezongen. Vanaf 1981 bracht ze onder haar eigen naam geprezen muziek uit.
Eerder dit jaar reflecteerde de zangeres in een interview met de Times op haar ouder worden. Over haar adoptiemoeder zei ze: "In haar hoofd zei ze altijd dat ze 25 was en dat ik nog steeds hetzelfde ben."
Ze waarschuwde: "Maar er de hele tijd aan denken kan je ondergang betekenen. En ik wil echt niet hetzelfde leven als toen ik jonger was. Dat heb ik gedaan!"
Dat is het mooie van ouder worden – je weet waar het om draait. Je hebt het in je hart en ziel en in je geheugen... of klinkt dat als een excuus? Moet ik elke avond uitgaan en feesten?
Ze is momenteel single, maar gaf ook toe dat ze, omdat ze nooit getrouwd is geweest en geen kinderen heeft gekregen, openstaat voor daten als de juiste persoon zich aandient. "Ik ben zeker niet meer zo avontuurlijk als vroeger, maar ik ben nog steeds nieuwsgierig," voegde ze eraan toe. Producer en Pop Idol-jurylid Pete Waterman deelde ook zijn herinneringen aan Harry voor de eenmalige BBC- show en zei: "Terugkijken op de muziekscene van de jaren 70 was best vreemd, omdat die in een overgangsfase zat. We hadden de Motown- en de Beatles-fase doorgemaakt en het voelde een beetje leeg aan.
Ik weet nog dat ik keek, we waren altijd op zoek naar andere platen. Ik weet nog dat ik Debbie Harry op de radio hoorde en ik ging naar platenzaak Virgin in Coventry om hem te kopen. En natuurlijk was het een groot succes. Debbie was zo uniek, ze was zo anders.
"Was dat New Wave, was het punk, was het rock, was het pop? Je wist het nooit helemaal zeker, maar Debbie was gewoon perfect voor die tijd, het was geweldig."
Waterman vervolgde: "Soms ontmoet je mensen waar je als dj op hebt gedraaid, tegenop hebt gekeken en succesvol bent geweest. Ze kunnen nooit tippen aan een persoonlijke ontmoeting. Dat was niet het geval bij Debbie, ze was fantastisch.
Ze had gewoon charisma. En we waren allemaal onder de indruk toen ze binnenkwam. En we hebben het nog steeds over dat 'Debbie Harry-moment'. Zo belangrijk was het voor ons.
In de jaren 80 raakte de groep in een dip. Hun album The Hunter werd slecht ontvangen en ruzies tussen de bandleden leidden in november 1982 tot een breuk. Harry zette haar solocarrière voort, maar pas toen Blondie's nalatenschap weer werd gewaardeerd door een nieuwe generatie rockers uit de jaren 90, besloot de groep weer bij elkaar te komen. In 1997 kwamen ze weer bij elkaar en brachten ze een reeks albums en tournees uit, met als hoogtepunt Pollinator uit 2017.
Jake Shears van de Scissor Sisters vertelde de show: "Ik zal nooit vergeten toen ik op mijn twintigste naar New York verhuisde. Ze was er en ik herinner me nog een van mijn eerste grote gogo-dansoptredens. Ze zong. Ik was gewoon helemaal overdonderd door haar aanwezigheid."
“Jaren later mochten de Scissor Sisters op tournee met Blondie en het was een eer om met hen op tournee te zijn…
"Ze is een geweldig mens. Ze is hilarisch. En het is gewoon een groot genoegen in mijn leven om bij haar te zijn."
Wat haar plannen betreft, zal een grote bijeenkomst ter viering van acht glorieuze decennia gepaard gaan met een vleugje droefheid vanwege het overlijden van Clem Burke in april.
Harry heeft gezegd dat ze hoopt "bij haar vrienden te zijn en het leven te vieren van mijn drummer, Clem Burke, die onlangs is overleden, en mijn eigen leven te vieren".
Hoe ze haar feestje ook viert, het zal in ieder geval cool en onnavolgbaar zijn, helemaal in de stijl van Blondie.
Daily Express
