Ozzy Osbourne, frontman van Black Sabbath en heavy metallegende, overleden op 76-jarige leeftijd

Ozzy Osbourne, de heavymetallegende die beroemd werd met de baanbrekende band Black Sabbath, is overleden, meldde zijn familie in een verklaring aan CBS News. Hij was 76 jaar oud.

"Met meer verdriet dan woorden kunnen uitdrukken, moeten we melden dat onze geliefde Ozzy Osbourne vanochtend is overleden", aldus de familie in de verklaring. "Hij was bij zijn familie en omringd door liefde. We vragen iedereen om de privacy van onze familie in deze tijd te respecteren."

De verklaring van de familie bevatte geen aanvullende details over de omstandigheden rond de dood van Osbourne.

Osbourne maakte in 2020 bekend dat hij de diagnose ziekte van Parkinson had gekregen, een bewegingsstoornis die het zenuwstelsel aantast en met de tijd verergert. Een jaar eerder stelde de rockster al zijn optredens in 2019 uit na een val in zijn huis in Los Angeles, waardoor zijn verwondingen na een terreinwagenongeluk in 2003 verergerden. In 2023 kondigde hij aan dat hij zou stoppen met toeren .

"Ozzy was iemand die hard leefde, hard rockte en keer op keer met pensioen ging, te beginnen, denk ik, in de jaren 90", vertelde Joe Levy, medewerker van Rolling Stone magazine, dinsdag aan CBS News na het nieuws over Osbournes overlijden. "Hij ging minstens twee keer met pensioen, bleef terugkomen, en het feit dat zijn diagnose van de ziekte van Parkinson hem ervan weerhield op te treden, maakte het des te verbazingwekkender dat hij slechts twee weken geleden het podium betrad voor wat absoluut de laatste keer zou zijn."

Of hij nu in het zwart gekleed was of met ontbloot bovenlijf, de zanger was vaak het doelwit van oudergroepen vanwege zijn beeldspraak en veroorzaakte ooit ophef door de kop van een vleermuis af te bijten. Later zou hij zich in de reality-tv-show "The Osbournes" ontpoppen als een wankelmoedige en lieve vader.

Black Sabbaths titelloze debuut-lp uit 1969 wordt wel eens vergeleken met de oerknal van de heavy metal. Het kwam uit tijdens het hoogtepunt van de Vietnamoorlog en verstoorde het hippiefeest, druipend van dreiging en onheil. De hoes van de plaat toonde een griezelige figuur tegen een grimmig landschap. De muziek was luid, intens en woedend, en markeerde een verschuiving in de rock-'n-roll.

Het tweede album van de band, "Paranoid", bevatte klassieke metalnummers zoals "War Pigs", "Iron Man" en "Fairies Wear Boots". Het nummer "Paranoid" bereikte slechts nummer 61 in de Billboard Hot 100, maar werd in veel opzichten het kenmerkende nummer van de band. Beide albums werden door de lezers van Rolling Stone Magazine uitgeroepen tot een van de tien beste heavymetalalbums aller tijden.

"Black Sabbath zijn de Beatles van de heavy metal. Iedereen die metal serieus neemt, zal je vertellen dat het allemaal om Sabbath draait", schreef Dave Navarro van de band Jane's Addiction in een eerbetoon in Rolling Stone uit 2010. "Er is een rechte lijn terug te trekken van de metal van vandaag, via bands uit de jaren tachtig zoals Iron Maiden, terug naar Sabbath."

Sabbath ontsloeg Osbourne in 1979 vanwege zijn legendarische excessen, zoals te laat komen op repetities en het missen van optredens. "We wisten dat we eigenlijk geen andere keus hadden dan hem te ontslaan, omdat hij zo onbeheersbaar was. Maar we waren allemaal erg teleurgesteld over de situatie", schreef bassist Terry "Geezer" Butler in zijn memoires "Into the Void".

Osbourne heropende het jaar daarop als soloartiest met "Blizzard of Ozz" en het jaar daarop "Diary of a Madman", beide hardrockklassiekers die multi-platina behaalden en blijvende favorieten voortbrachten zoals "Crazy Train", "Goodbye to Romance", "Flying High Again" en "You Can't Kill Rock and Roll". Osbourne werd twee keer opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame – een keer met Sabbath in 2006 en opnieuw in 2024 als soloartiest.

De originele Sabbath-bezetting kwam in juli 2025 voor het eerst in 20 jaar weer bijeen in het Verenigd Koninkrijk voor wat Osborne zijn laatste concert noemde. "Laat de waanzin beginnen!", vertelde hij aan 42.000 fans.

Metallica, Guns N Roses, Slayer, Tool, Pantera, Gojira, Alice in Chains, Lamb of God, Halestorm, Anthrax, Rival Sons en Mastodon verzorgden de sets. Tom Morello, Aerosmith's Steven Tyler, Billy Corgan, Ronnie Wood, Travis Barker, Sammy Hagar, Andrew Watt, Yungblud, Korn's Jonathan Davis, Nuno Bettencourt, Chad Smith en Vernon Reid waren van de partij. Acteur Jason Momoa was de gastheer van de festiviteiten.

"Black Sabbath: we zouden allemaal andere mensen zijn zonder hen, dat is de waarheid," zei Pantera-zanger Phil Anselmo. "Ik weet dat ik hier niet met een microfoon in mijn hand zou staan zonder Black Sabbath."

Osbourne belichaamde de excessen van metal. Zijn buitenissige avonturen omvatten onder meer het plassen op de Alamo, het snuiven van een rij mieren van een stoeprand en, het meest memorabel, het afbijten van de kop van een levende knuppel die een fan tijdens een concert in 1981 het podium op gooide. (Hij zei dat hij dacht dat het rubber was.)

Osbourne werd in 1987 aangeklaagd door de ouders van een 19-jarige tiener die zelfmoord pleegde tijdens het luisteren naar zijn nummer "Suicide Solution". De rechtszaak werd afgewezen. Osbourne zei dat het nummer eigenlijk ging over de gevaren van alcohol, wat de dood van zijn vriend Bon Scott, leadzanger van AC/DC, veroorzaakte.

De toenmalige kardinaal John J. O'Connor van New York beweerde in 1990 dat Osbournes liedjes leidden tot demonische bezetenheid en zelfs zelfmoord. "Je bent onwetend over de ware betekenis van mijn liedjes", schreef de zanger terug. "Je hebt ook de intelligentie van rockfans over de hele wereld beledigd."

Het publiek bij Osbourne-concerten kon door de zanger met zijn kont worden uitgespuugd of bespuugd. Vaak werden ze aangemoedigd om mee te schreeuwen, maar de duivelaanroepende Osbourne stuurde het publiek meestal met oorsuizen en een hartelijk "God bless!" naar huis.

Hij begon in 1996 met een jaarlijkse tournee – Ozzfest – nadat hij was afgewezen voor het programma van wat toen het populairste muziekfestival was, Lollapalooza. Ozzfest heeft inmiddels bands als Slipknot, Tool, Megadeth, Rob Zombie, System of a Down, Limp Bizkit en Linkin Park ontvangen.

Osbournes uiterlijk veranderde weinig in de loop van zijn leven. Hij droeg zijn lange haar plat, zware zwarte oogmake-up en een ronde bril, en droeg vaak een kruis om zijn nek. In 2013 herenigde hij zich met Black Sabbath voor het sobere, rauwe "13", dat nummer 1 bereikte in de Britse Albumlijst en nummer 86 bereikte in de Amerikaanse Billboard 200. In 2019 scoorde hij een Top 10-hit met Post Malone's "Take What You Want", Osbournes eerste nummer in de Top 10 sinds 1989.

In 2020 bracht hij het album "Ordinary Man" uit, met als titelnummer een duet met Elton John. "I've been a bad guy, been higher than the blue sky/And the truth is I don't wanna die an ordinary man," zong hij. In 2022 scoorde hij zijn eerste opeenvolgende nummer 1-hits op de rockradio met zijn album "Patient Number 9", waarop hij samenwerkte met Jeff Beck, Eric Clapton, Mike McCready, Chad Smith, Robert Trujillo en Duff McKagan. Het leverde hem vier Grammy-nominaties op.

Tijdens de opnameceremonie in de Rock & Roll Hall of Fame in 2024 noemde Jack Black hem "de beste frontman in de geschiedenis van de rock-'n-roll" en "de Jack Nicholson van de rock". Osbourne bedankte zijn fans, zijn gitarist Randy Rhoads en zijn vrouw Sharon, die al lange tijd met hem getrouwd was.

John Michael Osbourne groeide op in het ruige Birmingham, Engeland. Schoolkinderen gaven hem de bijnaam Ozzy, een afkorting van zijn achternaam. Als jongen was hij dol op de Four Seasons, Chuck Berry en Little Richard. The Beatles maakten grote indruk.

"Ze kwamen uit Liverpool, zo'n 95 kilometer ten noorden van waar ik vandaan kom," vertelde hij aan Billboard. "Dus ineens lag het binnen handbereik, maar ik had nooit gedacht dat het zo succesvol zou worden als het is geworden."

Eind jaren zestig vormde Osbourne samen met Butler, gitarist Tony Iommi en drummer Bill Ward de Polka Tulk Blues Band. Ze besloten de band Earth te noemen, maar tot hun ontsteltenis ontdekten ze dat er al een andere band met die naam bestond. Dus veranderden ze de naam naar de Amerikaanse titel van de klassieke Italiaanse horrorfilm "I Tre Volti Della Paura", met Boris Karloff in de hoofdrol: Black Sabbath.

Toen ze eenmaal hun modderige, onheilspellende groove hadden gevonden, was de band productief en bracht hun titelloze debuutalbum en "Paranoid" uit in 1970, "Master of Reality" in 1971, "Vol. 4" in 1972 en "Sabbath Bloody Sabbath" in 1973.

De muziek draaide om industriële gitaarriffs en desoriënterende maatsoorten, samen met teksten die vervreemding en onheil uitstraalden. "Mensen denken dat ik gek ben omdat ik de hele tijd frons," zong Osbourne in een nummer. "De hele dag denk ik aan dingen, maar niets lijkt me te bevredigen/Ik denk dat ik mijn verstand verlies als ik niets vind om te kalmeren."

De krant The Guardian schreef in 2009 dat de band "de woede van de arbeidersklasse, stoner sludge grooves en hekserige horrorrock introduceerde in flowerpower. Black Sabbath confronteerde de loze clichés van de jaren 60 en droeg, samen met Altamont en Charles Manson, vrijwel zeker bij aan de uitroeiing van de hippie-tegencultuur."

Na Sabbath had Osbourne het wonderlijke talent om enkele van de meest creatieve jonge gitaristen aan zijn zijde te krijgen. Toen hij solo ging, huurde hij de briljante vernieuwer Rhoads in, die meespeelde op twee van Osbournes beste soloalbums, "Blizzard of Ozz" en "Diary of a Madman". Rhoads kwam in 1982 om het leven bij een bizar vliegtuigongeluk; ter nagedachtenis aan hem bracht Osbourne in 1987 het livealbum "Tribute" uit.

Osbourne contracteerde vervolgens Jake E. Lee, die zijn talenten leende aan de platina albums "Bark at the Moon" en "The Ultimate Sin". Hotshot Zakk Wylde voegde zich bij Osbournes band voor "No Rest for the Wicked" en het multiplatina "No More Tears".

"Ze komen eraan, krijgen vleugels, ze bloeien op en ze vliegen weg," zei Osbourne in 1995 over zijn spelers tegen The Associated Press. "Maar ik moet verder. Het geeft me een boost om af en toe een nieuwe speler te krijgen."

Met wie hij ook speelde, Osbourne zou controverses waarschijnlijk niet uit de weg gaan. Hij lachte het laatst toen tv-evangelist dominee Jimmy Swaggart in 1986 verschillende rockgroepen en rockbladen hekelde als "de nieuwe pornografie", wat ertoe leidde dat sommige winkeliers Osbournes album uit de handel namen.

Toen Swaggart later in 1988 betrapt werd met een prostituee, bracht Osbourne het nummer "Miracle Man" uit over zijn vijand: "Miracle Man got busted/Miracle Man got busted," zong hij. "Vandaag zag ik een Miracle Man op tv huilen/Zo'n hypocriete man, herboren, stervend."

Veel later zou er een compleet nieuwe Osbourne worden onthuld toen in "The Osbournes", dat van 2002 tot 2005 op MTV te zien was, te zien was hoe deze ooit zichzelf tot gek verklaarde man Diet Cokes dronk terwijl hij probeerde de History Channel op zijn nieuwe satelliettelevisie te vinden, of hoe hij zijn kinderen waarschuwde om niet te roken of te drinken voordat ze een avondje uit gingen.

Later toerde hij met zijn zoon Jack door Amerika met het reisprogramma "Ozzy & Jack's World Detour", waar ze onder andere Mount Rushmore en het Space Center Houston bezochten. Osbourne werd in 2014 geëerd met de naamgeving van een vleermuiskikker die in het Amazonegebied voorkomt en hoge, vleermuisachtige geluiden maakt. Hij kreeg de naam Dendropsophus ozzyi.

Hij ontmoette ook koningin Elizabeth II tijdens haar gouden jubileumweekend. Hij stond naast zanger-acteur Cliff Richard. "Ze keek ons twee aan en zei: 'Oh, dus dit noemen ze variété, toch?' en barstte toen in lachen uit. Ik dacht echt dat Sharon die ochtend wat acid in mijn cornflakes had gedaan," schreef hij in "I Am Ozzy."

Thelma Riley en Osbourne trouwden in 1971; Osbourne adopteerde haar zoon Elliot Kingsley en ze kregen nog twee kinderen, Jessica en Louis. Osbourne ontmoette later Sharon, die haar eigen celebrity-persoonlijkheid werd, toen ze het kantoor van haar vader in Los Angeles leidde. Haar vader was Don Arden, een topconcertpromotor en artiestenmanager. Ze ging naar Osbournes hotel in Los Angeles om geld op te halen dat Osbourne aan drugs had uitgegeven.

"Ze zegt dat ze over drie dagen terugkomt en ik moet het maar eens proberen. Ik heb altijd al een oogje op haar gehad en ik dacht: 'Ah, ze komt terug! Misschien maak ik een kans.' Ik had pizza in mijn haar hangen, sigarettenas op mijn shirt," vertelde hij in 2000 aan de Los Angeles Times. Ze trouwden in 1982, kregen drie kinderen – Kelly, Aimee en Jack – en doorstonden periodieke scheidingen en verzoeningen.

Hij laat Sharon en zijn kinderen achter.

• Dood
• Overlijdensbericht
• Ozzy Osbourne