De briljante ideeën van Rachel Reeves zijn binnen enkele uren in duigen gevallen

MENING

Nigel Farage en econoom Liam Halligan namen geen tijd om Rachel Reeves ' eerste Spending Review op GB News aan te vallen. De chef van Reform UK en columnist van de Telegraph bespraken de leningen die nu oplopen tot £150 miljard, terwijl de belastingen al te laag zijn. Dankzij het anti-bedrijfslevenbeleid van Labour – voortbouwend op het sublieme werk van de al even rampzalige Conservatieve Partij – ervaart het Verenigd Koninkrijk nu een exodus van talent, rijkdom en ondernemers.

Het was veelzeggend dat Reeves zoveel tijd besteedde aan aanvallen op Farage en Reform in haar toespraak in het Lagerhuis. Van het aanhalen van zijn eerdere steun voor de minibegroting van voormalig premier Liz Truss tot de bewering dat Reform Groot-Brittannië met een zwart gat van £80 miljard zou achterlaten, het was veelzeggend hoezeer Reform huurvrij in de hoofden van Labour leeft.

De partij en de regering van Sir Keir Starmer zijn misschien economisch analfabeet, maar ze zijn niet blind. Ze kunnen de peilingen lezen en de hervormingen al bijna twee maanden zien razen.

Een belangrijke reden hiervoor is dat de hervormingen de economische kloof tussen links en rechts uit de jaren 80 hebben gedicht en dat er nu sprake is van een situatie waarin beide partijen elkaar overlappen, afhankelijk van wat het beste is voor de economie.

Vandaar dat Reeves de trom roerde voor British Steel en volhield dat het niet Farage was die de sector redde (let wel, dat was hij). De minister van Hervorming was deze week ook in Wales om de staalindustrie in een ander voormalig bolwerk van Labour te verdedigen.

Met de steun voor de NHS en de woningmarkt, en de bezuinigingen op buitenlandse hulp, was dit duidelijk een pleidooi van Labour voor kiezers die al voor hervormingen kozen, maar ook voor kiezers die de stap al hadden gemaakt.

Het laat ook zien hoe diep de Tories zijn gevallen, dat de officiële oppositie lang niet zo direct door de minister van Financiën werd aangevallen. Gecombineerd met de toezeggingen over de uitgaven die gericht zijn op hervormingsgezinde kiezers, ziet Labour Farage en zijn partij nu duidelijk als de grootste bedreiging.

Maar Reform kan hier niet op rusten. Hoe langer de peilingen van de Tories blijven dalen, hoe wankeler de positie van leider Kemi Badenoch wordt. Haar aftreden zou een grote bedreiging voor Reform kunnen blijken als een andere leider erin slaagt de neergang van de Tories een halt toe te roepen (een grote vraag!).

Kortom, de grote uitgavenplannen van Labour bewijzen dat de partij bang is voor hervormingen in het Verenigd Koninkrijk, terwijl ze de steeds irrelevantere Conservatieven negeert.

Hoe lang zullen de Conservatieve banken nog last hebben van deze neergang en zullen ze echt wachten tot 2029 voordat ze Badenoch uit het zadel stoten?

Labour kan daarentegen de uitgavenplannen van Reform aanvallen, maar Farage is geen premier en Reform heeft nog tijd om de cijfers te consolideren.

Sir Keir en Reeves voeren momenteel het schip aan, en eerlijk gezegd stevent het schip af op een ijsberg. Als er tussen nu en de volgende verkiezingen niets verandert, zal het de voormalige "metaalhandelaar" – zoals Reeves Farage afwijzend noemde – zijn die op nummer 10 zal zitten.