Hervorming is het grootste probleem voor het VK als Nigel Farage premier wordt op nummer 10
Kan Reform UK gevestigde belangen trotseren en de moeilijke beslissingen nemen als het ooit de volgende regering vormt? Het nieuwe leiderschap van Reform in het lokale bestuur zal aantonen of het hierin kan slagen. Ten eerste noemt de partij van Nigel Farage zichzelf de partij van het bedrijfsleven. Maar het bedrijfsleven – groot en klein – is vaak dol op open immigratie.
Goedkope arbeidskrachten betekenen lagere kosten, terwijl een groeiende bevolking vaak gunstig is voor zowel verhuurders als consumentenbedrijven. Hoe krijgen we de cirkel rond? Bedrijven zouden nog steeds in hun arbeidsbehoefte kunnen voorzien via tijdgebonden werkvergunningen. Dit zou ook kosteneffectiever kunnen zijn voor hun sociale lasten.
Verhuurders en supermarkten kunnen nog steeds inkomsten genereren, maar dan zonder de bijkomende kosten van massa-immigratie en integratie.
Om te beginnen profiteert iedereen van betrouwbaardere en veiligere grenscontroles, en dus minder criminaliteit. Wie wil er nu blijven en investeren in een land waar criminaliteit de enige groeisector is?
Bovendien profileert Reform zich als de partij die sociale voorzieningen en overheidsingrijpen in de economie verdedigt, indien en wanneer dat nodig is.
Dit wijkt af van de Thatcheristische herhaling en zou de boodschap van de partij over lage belastingen kunnen tegenspreken. Niets hiervan is gratis, toch?
Toch kan Reform met recht beweren dat een systeem van werkvergunningen uiteindelijk de sociale lasten van het land zou verlagen en dus ook de belastingen.
De generatieoorlog zou echter nog lastiger kunnen worden. Reform profileert zich als de partij die gepensioneerden beschermt en tegelijkertijd jongeren aanmoedigt om in het VK te blijven en kinderen te krijgen.
Dat kost allemaal geld, zeker ook door de afschaffing van het maximum voor tweekinderbijslag.
Er is een tegenstrijdigheid tussen meer geld voor de NHS en staatspensioenen en het helpen van jongeren om te sparen voor een huis. De ene vereist meer belasting, de andere minder.
Bovendien zou de bouw van meer huizen de waarde van onroerend goed voor ouderen kunnen verlagen. Zij zijn vaak afhankelijk van hun huis om waarde vrij te maken voor verzorging later in hun leven.
Als reactie hierop zou de hervorming echter fors kunnen inzetten op besparingen op de sociale zekerheid voor migranten, naast het schrappen van netto-nuldoelstellingen en het zoeken naar efficiëntie elders (zie de invoering van DOGE). Deze besparingen alleen zijn echter mogelijk niet voldoende.
In plaats daarvan zou het verhaal moeten worden gepromoot dat er huizen voor jonge Britten worden gebouwd om gezinnen te stimuleren en welvaart te creëren. Zo worden ambitieuze mensen aangemoedigd om te blijven, een bedrijf op te zetten, een carrière uit te bouwen en uiteindelijk het tij te keren voor alle boten.
Het patriottische populisme van Reform moet op de een of andere manier een balans vinden tussen de boodschap van lage belastingen en het bevorderen van het bedrijfsleven, en het investeren in de toekomst en het bouwen van een veilig land waar bedrijven uiteindelijk willen verblijven en de rijken willen investeren.
Het begint met werkvergunningen, terwijl we bouwen aan een sterker en veiliger land waar de jongeren, rijken en ambitieuzen niet uit willen vluchten. Er zal immers weinig geld overblijven voor de NHS als alle ondernemers ermee ophouden.
Labour en de Tories creëerden de slechtste aller tijden door schulden op te bouwen zonder dat de investering iets opleverde. Ze verdreven mensen en stonden een immigratiebeleid toe dat voor iedereen toegankelijk was.
Hervormingen zouden dat allemaal kunnen veranderen, maar Farages partij moet duidelijk uitleggen hoe zij gaat investeren in de toekomst en tegelijkertijd aan de kant van het bedrijfsleven, de jongeren en de ouderen blijven staan.
Het zal niet makkelijk zijn. Maar het Verenigd Koninkrijk schreeuwt om iemand die de touwtjes in handen neemt en een land bouwt waar iedereen zich in kan vinden.
express.co.uk
