KEVIN MAGUIRE 'Iran is niet de oorlog van het Verenigd Koninkrijk - we lopen het risico onze fouten in het Midden-Oosten te herhalen'

Dat Benjamin Netanyahu van Israël zich gedraagt ​​als de dreigende leider van een schurkenstaat, is een waarheid die Keir Starmer niet durft uit te spreken. Maar hij moet wel oppassen dat Groot-Brittannië anders in een nieuwe bloedige oorlog in het Midden-Oosten wordt meegesleurd.

Het dwarsbomen van nucleaire onderhandelingen die een redelijke kans op succes hadden door Iran aan te vallen, was de berekende daad van een Israëlische premier die de Britse premier dagelijks met minachting behandelt door pleidooien om een ​​einde te maken aan de onvergeeflijke slachting en het lijden van Palestijnen in Gaza te negeren. Iran is niet het conflict waar Groot-Brittannië mee te maken heeft en meegesleurd worden in een vuurzee, als de pleidooien tot terughoudendheid door beide partijen worden genegeerd, zou het risico met zich meebrengen de fouten van Irak en Afghanistan te herhalen.

De inzet van RAF-vliegtuigen en militairen om Brits personeel en bases te beschermen, kan een verstandige voorzorgsmaatregel zijn. Vechten met Israël zou dat niet zijn, aangezien een traditionele bondgenoot wordt geleid door de meest reactionaire rechtse groepering in de geschiedenis van het land. Netanyahu stond al jaren te popelen om Iran aan te vallen, Donald Trump was de eerste Amerikaanse president die hem de leiding liet nemen.

Het is wenselijk om Iran ervan te weerhouden kernwapens te ontwikkelen en zich zo aan te sluiten bij Groot-Brittannië, Israël, de VS, Frankrijk, Rusland, China, India, Pakistan en Noord-Korea als het tiende land ter wereld met de doemdagbom. Het is echter ook hypocriet tegenover degenen die hun eigen massavernietigingswapenarsenalen behouden of uitbreiden. Hoe de internationale gemeenschap de proliferatie een halt toeroept sinds Trump, tijdens zijn eerste presidentschap, eenzijdig een verdrag verscheurde dat Teheran aan banden legde, is een enorme uitdaging.

Maar een Netanyahu die onder zijn leiding de Israëliërs niet heeft beschermd tegen de afschuwelijke pogrom van Hamas, brengt zijn volk in gevaar. Hij is niet geïnteresseerd in een tweestatenoplossing met Palestijnen, Israëlische oorlogsmisdaden in Gaza en kolonistengeweld op de bezette Westelijke Jordaanoever, noch in de rivier-naar-zee-opmars van extremisten in zijn eigen kabinet.

Hezbollah in Libanon werd onthoofd, en dat moet niet worden vergeten, ten koste van vele burgerslachtoffers. Een regimewisseling in het onderdrukte, illiberale, despotische Iran zou, afhankelijk van wie er daarna zou komen, naar alle waarschijnlijkheid een winst zijn voor dat land en de rest van de wereld.

Maar Netanyahu is buiten controle, een waarheid die Starmer beseft en waar hij zich aan moet houden, ook al houdt hij zijn tong in bedwang.

Jonge transplantatiepatiënt is echt inspirerend

De jonge transplantatiepatiënt Charlie Frieland is slim en een geweldige prater. Hij is echt inspirerend, zeker wanneer een nierziekte hem een ​​groot deel van zijn jeugd ontneemt. Ik zag hoe parlementsleden en leden van het Hogerhuis aan zijn lippen hingen terwijl de 15-jarige zonder een spoor van medelijden de angst en het lijden beschreef die hij had doorstaan.

Ook Wes Streeting, de Britse minister van Volksgezondheid, grapte dat het spreken na de welbespraakte Charlie tijdens een parlementaire bijeenkomst georganiseerd door Lord Dave Watts een ziekenhuispas was. Charlie is aan de beterende hand, "Ik heb mijn jeugd teruggekregen" sinds de transplantatie, zei hij, en hij is een voorvechter van thuisdialyse, een methode die Streeting graag wil uitbreiden.

Het bespaart patiënten lange afstanden en de NHS kostbare middelen, met een jaarlijkse kost tussen de £16.000 en £23.000 per patiënt, tegenover £20.000 tot £23.000 per unit en tot £33.000 inclusief transport. Streeting heeft nog maar één nier nadat hij de tweede aan kanker verloor, dus hij beseft maar al te goed waarom de NHS een levenslijn is.

Een verhoging van thuisdialyse van 17,4% zou meer Charlies ten goede komen en aantonen dat extra geld verstandig wordt geïnvesteerd. Toevallig is een goede vriend van mij met een slechte nier onlangs begonnen met een thuisbehandeling en werkt of kijkt hij tv terwijl zijn bloed wordt gereinigd.

Frieland en Streeting zouden een onstuitbare kracht voor het goede kunnen zijn, die levens en de gezondheid van het land zouden kunnen veranderen.

Nigel Farage is 'Mr. Nee' van de Britse politiek

Nigel Farage is een sloper, nooit een bouwer. Hij is de meneer Nee van de Britse politiek.

Je verzetten tegen verandering om de verandering zelf, vooral wanneer die verandering populair en aantoonbaar gunstig is, is de instinctieve vijandigheid van een saaie golfclub-fanaat die in de jaren vijftig is blijven hangen. We zagen het opnieuw met zijn lompe reactie van minister van Buitenlandse Zaken David Lammy, die zei: "Laten we de deal maar terugdraaien.", op de historische deal van minister van Buitenlandse Zaken David Lammy met Spanje om de grenscontroles met Gibraltar te versoepelen.

De gekozen premier van Gibraltar, de charismatische Fabian Picardo, is opgetogen, maar trouw aan zijn oude stempel was Nige er meteen fel op. De zuiplap die geen idee heeft hoe hij de boten moet stoppen en wiens nieuwste valse belofte is om mannen terug te sturen naar de afgesloten mijnen van Zuid-Wales in plaats van beter betaalde, veiligere hightechbanen te creëren, is oppervlakkig en onwetend.

Ik zie het als mijn persoonlijke missie om hem en hen te ontmaskeren.

BTW op particuliere schoolgelden is een grap

Lachen? Ik lag bijna dubbel van het lachen toen rechters besloten dat 20% btw op het schoolgeld voor privéscholen een zeldzame Brexit-vrijheid is.

Het Hooggerechtshof verwierp een juridische procedure van bevoorrechte ouders en oordeelde dat het volgens het EU-recht niet mogelijk was geweest om de toeslag op te leggen aan Labour om ontbijtclubs en extra leerkrachten voor de minderbedeelden te financieren.

"Dit is dan ook een van de manieren waarop de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de EU de beleidsvrijheid van het Parlement heeft vergroot", concludeerden de juristen.

Brexit blijft een rampzalige nationale eigen goal van meer dan £100 miljard die de levensstandaard en handel schaadt. Maar Nigel Farage, Boris Johnson en Kemi Badenoch, hartelijk dank voor de btw op privéscholen waar jullie allemaal tegen zijn. Verliezers.