Uitleg over de Britse dienstplicht: wat 'opgeroepen worden' voor u of uw dierbare kan betekenen

Britten worden opgeroepen zich voor te bereiden op een mogelijk conflict, aangezien een verontrustend overheidsdossier erop aandringt dat burgers zich "actief moeten voorbereiden" op oorlogsvoering. Dit leidt tot gesprekken over de realiteit van moderne gevechten in het Verenigd Koninkrijk.

Een autoriteit op het gebied van militaire strategie onthult mogelijke strategieën voor de nationale verdediging en suggereert dat een "goed getraind, vindingrijk Brits leger van jonge en energieke Britten Poetin zal afschrikken op plekken waar kernwapens niet durven te komen."

In het onlangs gepubliceerde rapport over de Nationale Veiligheidsstrategie wordt de toenemende gevaren van kernwapenarsenalen benadrukt. Volgens het rapport overstijgt de complexiteit ervan de angst die men tijdens de Koude Oorlog ervoer.

In de veiligheidsanalyse wordt in delen verwezen naar de ontembare geest die werd opgeroepen tijdens de Blitz in de Tweede Wereldoorlog, en dat is een nostalgisch gevoel voor de veerkracht van Groot-Brittannië.

In een tijdperk dat wordt gekenmerkt door "radicale onzekerheid" heeft premier Keir Starmer toegezegd om de komende tien jaar vijf procent van het BBP te besteden aan het versterken van de nationale veiligheid. Zo wil hij civiele en militaire inspanningen op elkaar afstemmen, iets wat sinds 1945 niet meer is voorgekomen, zo meldt de Mirror.

Hoewel er in het document niet direct wordt verwezen naar de herinvoering van de dienstplicht, wakkert het idee van dergelijke maatregelen een publiek debat aan, omdat de nationale veiligheid als nooit tevoren wordt bedreigd.

Professor Anthony Glees, een vooraanstaand specialist in Europese zaken aan de Universiteit van Buckingham, uitte zijn ongenoegen over de update van de Nationale Veiligheidsstrategie. "Het is onthullend en deprimerend dat de Nationale Veiligheidsstrategie terecht het ernstige gevaar schetst waarmee het Verenigd Koninkrijk nu wordt geconfronteerd, maar 'dienstplicht' niet één keer noemt . Geen enkele keer."

Hij benadrukte de erkenning in het rapport van directe oorlogsdreigingen voor het Verenigd Koninkrijk: "Het vertelt ons terecht dat we 'ons daadwerkelijk moeten voorbereiden op een directe bedreiging van het Britse thuisland in een oorlogsscenario'. We moeten, zo staat er, 'onze aanpak van binnenlandse veiligheid versterken en de veiligheid aan onze grenzen herstellen'."

Professor Glees ging verder in op de uitgesproken dreiging van geduchte rivalen: "Het beschrijft de dreiging die met name Rusland en Iran voor ons in het Verenigd Koninkrijk vormen, en benadrukt onze noodzaak om 'de overhand te krijgen' in de strijd tegen hun frequente cyberaanvallen, hun landrooftactieken in Europa en daarbuiten, hun indringing in de ruimte, cyberspace (d.w.z. onderzeese datakabels)."

Hij betreurde echter een omissie in de wervingsstrategieën voor het leger: "Maar een van de belangrijkste en goedkoopste manieren die we hebben om deze talloze reële bedreigingen voor onze manier van leven tegen te gaan en aan te pakken, namelijk het vergroten van de omvang van onze strijdkrachten door middel van een vorm van dienstplicht, wordt volledig genegeerd."

Hoewel het debat over de dienstplicht steeds weer oplaait, hebben verschillende regeringen de dienstplicht herhaaldelijk afgewezen. Zij zijn van mening dat een vrijwillige militaire macht effectiever en robuuster is voor de defensiebehoeften van het land.

Te midden van de toenemende wereldwijde spanningen wint de steun voor de Nationale Dienst als "absoluut essentieel" aan populariteit. Professor Glees heeft zijn ernstige zorgen geuit en benadrukt dat de regering "totaal roekeloos" is door de Britse strijdkrachten niet uit te breiden in lijn met de doelstellingen van haar eigen strategie.

Hij waarschuwde: "Dit is volkomen roekeloos, vooral gezien de wijdverspreide mening van generaal Sir Richard Shirreff, een voormalig plaatsvervangend opperbevelhebber van de NAVO in Europa, slechts een paar maanden geleden, dat we onmiddellijk 30.000 jonge Britten per jaar moesten rekruteren om ons leger op de cruciale grens van 100.000 man te brengen."

Professor Glees stelde verder: "Ik heb in het verleden vaak gezegd dat dit mij als academicus absoluut essentieel lijkt. Een goed getraind, vindingrijk Brits landleger van jonge en energieke Britten zal Poetin afschrikken waar kernwapens zich niet wagen. Want zoals zijn aanval op Oekraïne aantoont, schrikken onze kernwapens hem niet af, net zo min als zijn kernwapens Oekraïne afschrikken."

Er blijven echter vragen bestaan ​​over hoe de moderne dienstplicht zou worden ingevoerd en of van alle dienstplichtigen verwacht zou worden dat ze aan gevechten zouden deelnemen.

Professor Glees, expert op het gebied van nationale defensie, heeft zich hartstochtelijk sterk gemaakt voor dienstplicht in het hedendaagse Groot-Brittannië. Hij verklaarde: "Ik ben vóór dienstplicht voor iedereen die daartoe in staat is. Niet iedereen zou een militaire training moeten ondergaan zoals bij wapentraining; cybervaardigheden, bijvoorbeeld voor offensieve en defensieve doeleinden, zijn een vorm van wapentraining. Maar degenen die in aanmerking komen voor een degelijke militaire training, zouden die ook moeten krijgen."

Hij was verder enthousiast over Europa's potentieel voor eenheid tegen bedreigingen door te wijzen op de gecombineerde macht van Europese landen in vergelijking met Rusland : "De EU, het VK en Noorwegen hebben een bevolking van 523 miljoen, meer dan keer zo groot als Rusland met 144 miljoen. Ons gezamenlijke BBP bedraagt ​​$ 24 biljoen, vergeleken met $ 2 biljoen van Rusland ."

Terwijl de kosten van levensonderhoud de pan uit rijzen, stelde hij lucratieve prikkels voor om jonge Britten in staat van dienst te stellen: "We kunnen het ons veroorloven om onze jongeren fantastische inductiemogelijkheden te bieden om zich een jaar lang in te zetten voor de nationale dienst, bijvoorbeeld goedkope leningen voor hypotheken en gratis plaatsen aan universiteiten en hogescholen."

De veiligheidsspecialist sloot zich aan bij de gevoelens van de premier over de voordelen van het versterken van de nationale defensie en de rol van jongeren. Hij stelde: "In de Nationale Veiligheidsstrategie zegt de premier dat we 'een defensiedividend moeten ontketenen, om de nationale veiligheid te gebruiken om ons land te versterken'. Precies. Dat dividend bestaat niet alleen uit AI en IT; het zijn onze jongeren die moeten begrijpen dat hun toekomstige vrijheid afhangt van hun bereidheid om te dienen. Daar komt de dienstplicht om de hoek kijken."

Professor Glees waarschuwt dat, ondanks de wijdverbreide angst voor een nucleaire oorlog, elk toekomstig Europees conflict waarschijnlijker conventionele strijdkrachten zal betrekken. Hij benadrukte dat "zal worden uitgevochten met conventionele middelen, niet met kernwapens", en benadrukte dat kernwapens bedoeld zijn als laatste redmiddel.

De expert voegde hieraan toe dat hij waarschuwde: "Poetin weet dat als we ze zouden gebruiken om te voorkomen dat hij ons land overneemt, we Rusland in een oogwenk zouden kunnen vernietigen. Maar hij weet ook dat we daarmee zelfmoord zouden plegen. Daarom is conventionele kracht echte kracht."

Hij benadrukte het historische precedent door te stellen: "Een toekomstige oorlog in Europa (net zoals de huidige oorlog in Oekraïne of de oorlog tussen Israël en Iran) zal met conventionele middelen worden uitgevochten, niet met kernwapens. Kernwapens zijn wapens van het laatste redmiddel, maar laten conventionele strijdkrachten voldoende ruimte om er langs te komen, zoals de Maginotlinie, die bedoeld was om Frankrijk tegen de Duitsers te verdedigen, maar die er simpelweg overheen is gegaan."

Professor Glees onderstreepte de noodzaak van grondtroepen nog eens door te zeggen: "Tot voor kort legden we vrijwel al onze verdedigingswapens in onze Vanguard-klasse Trident-onderzeeërs. We hebben een sterk landleger nodig om onze kusten veilig te houden, niet in de laatste plaats vanwege de zaken die de Review schetst, waaronder de cruciale eis dat we onze grenzen adequaat beschermen, wat we op dit moment niet doen."

Britten kregen voor het eerst te maken met dienstplicht tijdens wat later bekend zou worden als de Eerste Wereldoorlog. Daarvoor was een dergelijke dwangmaatregel sinds het begin van de 18e eeuw niet meer toegepast bij de rekrutering van het reguliere leger, toen landlopers en mensen met schulden kortstondig werden getroffen door een vroege vorm van dienstplicht, aldus het Official Public Record.

De monumentale gebeurtenissen van de 20e eeuw zouden echter alles veranderen. De Military Service Act 1916, aangenomen in januari 1916, legde de dienstplicht op aan alle alleenstaande mannen tussen de 18 en 41 jaar, tenzij ze waren vrijgesteld.

In april 1918 werd dit aantal uitgebreid tot 50.

Twee jaar later, in 1920, zou de dienstplicht worden afgeschaft, maar niet voor lang. Degenen die in 1945 hun 18e verjaardag vierden, zijn nu 98 jaar oud.

De mensen die nog leven, kunnen zich vast nog herinneren dat ze hun geboorteplaats achterlieten om tegen de nazi's te vechten, of dat ze afscheid namen van vrienden, familieleden en buren.

Op 3 september 1939, de dag dat Groot-Brittannië de oorlog verklaarde aan Duitsland, nam het Britse parlement de National Service (Armed Forces) Act aan, die bepaalde dat alle mannen tussen de 18 en 41 jaar zich moesten registreren voor dienst.

Er werden vrijstellingen verleend aan mensen die medisch ongeschikt werden geacht, evenals aan mensen die in cruciale sectoren werkten zoals de landbouw, de techniek en de geneeskunde. Gewetensbezwaarden moesten hun zaak voor een rechtbank bepleiten.

In december 1941 werd een tweede Nationale Dienstwet ingevoerd, die bepaalde dat alle alleenstaande vrouwen en kinderloze weduwen tussen de 20 en 30 jaar opgeroepen konden worden, terwijl mannen onder de 60 verplicht werden deel te nemen aan een vorm van Nationale Dienst. Dit omvatte militaire dienst voor mannen onder de 51 jaar.

Zelfs nadat de oorlog in 1945 eindigde, bleef de nationale dienstplicht in het Verenigd Koninkrijk bestaan ​​tot in de jaren 1960 om het tekort aan arbeidskrachten aan te pakken. De laatste militairen werden in 1963 ontslagen.