Hoe de buit uit de NCAA-schikking zal worden verdeeld

Greg Byrne, sportdirecteur van de University of Alabama, is al meer dan dertig jaar actief in de universiteitssport. Eerder was hij AD van Arizona en Mississippi State.

Hij heeft het allemaal al eens meegemaakt, in ieder geval tot laat op vrijdagavond, toen hij officieel een nieuwe uitdaging aanging: het rechtstreeks betalen van universiteitssporters, of specifieker, het beslissen welke teams Alabama rechtstreeks zou betalen en hoeveel, in een poging om de hele operatie draaiende te houden.

Claudia Wilken, een federale rechter in Californië, keurde vrijdag een schikking goed tussen de NCAA en de atleten die de zaak aanhangig maakten. Deze schikking voorziet in een systeem voor inkomstendeling waarmee sportbonden zo'n 20,5 miljoen dollar rechtstreeks aan hun spelers kunnen uitbetalen. De overeenkomst heeft een looptijd van tien jaar en de verwachting is dat het bedrag jaarlijks zal toenemen.

Terwijl universiteitssporters externe betalingen ontvingen voor hun naam, beeltenis en gelijkenis, mag dit volgens de zogenaamde schikking van het Huis van Afgevaardigden uit de schoolkas komen (mediarechten, kaartverkoop, enz.). Wat ooit grotendeels ongereguleerd was, is nu grotendeels gereguleerd.

NIL-deals zullen via een clearingshouse moeten worden beoordeeld om te bepalen of ze in lijn zijn met de daadwerkelijke goedkeurings- of promotiewaarde, aldus Caitlin Clark en State Farm, en niet slechts een tijdelijke oplossing zijn voor boosters om rekruten te betalen.

Of dit alles bestand is tegen extra juridische uitdagingen, praktische operationele problemen en/of scholen zich daadwerkelijk aan de regels houden, valt nog te bezien. De potentiële omvang van de rechtszaak in het Huis van Afgevaardigden staat echter buiten kijf.

"Ik zeg tegen onze coaches en studenten: 'De drie belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de universiteitssport zijn ten eerste de oprichting van de NCAA [1905], ten tweede de invoering van Titel IX [1972] en alle kansen die daardoor ontstonden, en ten derde de schikking met het Huis van Afgevaardigden'", vertelde Byrne aan ESPN.

Byrne verwelkomt een gevestigd systeem dat de "vloeibaarheid" van de afgelopen jaren vervangt en is blij dat atleten betaald krijgen. Maar daar, aan de frontlinie van de implementatie, moeten sportdirecteuren dit laten werken.

"Het is een uitdaging", zei hij.

Begin met het volgende: niet elke student-sporter zal nu betaald krijgen. Sterker nog, de overgrote meerderheid niet.

Byrne moet afwegen hoe hij de 20,5 miljoen dollar op een competitieve en financieel zo verstandig mogelijke manier voor Alabama kan verdelen. De school heeft een sterk voetbalprogramma, maar ook twintig andere teams, waaronder recente nationale kampioenen in softbal, turnen, damesgolf en herengolf. Ook het herenbasketbalteam bereikte de Final Four van 2024.

Alabama probeert, net als veel andere grote universiteiten, op alle vlakken te winnen.

"Ik zeg altijd tegen onze coaches: 'We hebben hier aan de Universiteit van Alabama geen sport, alleen maar om een ​​sport te hebben'", aldus Byrne.

Generaties lang was het echter één sport – American football – die het meeste geld opleverde om die andere teams te financieren. Alabama, net als de meeste andere landen, zag volgens openbare gegevens alleen American football ($26,4 miljoen) en mannenbasketbal ($5,9 miljoen) winst maken in fiscaal jaar 2024. Alle andere sporten leden verlies, soms miljoenen – vrouwenbasketbal bijvoorbeeld kwam $4,2 miljoen minder uit.

De uitgaven van de afdeling ($ 262,8 miljoen) overtroffen de inkomsten ($ 234,8 miljoen), wat neerkomt op een tekort van $ 28 miljoen. Dat is een stijging ten opzichte van $ 13 miljoen het jaar ervoor, voornamelijk, aldus de school, door eenmalige kosten in verband met het pensioen van Nick Saban.

Niemand zal huilen om de Crimson Tide, maar met een nieuwe uitgave van 20,5 miljoen dollar die de budgetten treft (en elk jaar verder toeneemt), moeten zelfs de grootste scholen hun personeel inkrimpen, fondsen herverdelen en proberen ze uit te vinden hoe ze goed kunnen plannen voor een nieuwe wereld, maar toch hun traditionele succes kunnen behouden.

Betekent dit dat er bijna alles in voetbal en basketbal voor mannen moet worden geïnvesteerd, waardoor andere teams buiten de prijzen vallen, ondanks mogelijke klachten? Betekent dit dat er programma's moeten worden geschrapt? Kunnen plaatsen een robuust ondersteuningssysteem behouden, bijvoorbeeld op het gebied van voeding of geestelijke gezondheid?

De oude manier was niet "eerlijk" voor voetballers en basketbalspelers, die geen keus hadden omdat het geld dat ze verdienden aan iets anders werd besteed. De zaak in het Huis van Afgevaardigden roept echter de vraag op of brede deelname, laat staan ​​succes, überhaupt mogelijk is.

Ohio State heeft bijvoorbeeld 33 universiteitsteams. Boston College heeft er 29. Stanford 36. Moeten sommigen van hen overstappen naar een clubprogramma?

Of om het zo te zeggen: als dit zelfs in Tuscaloosa al een "uitdaging" is, stel je dan eens voor waar alle anderen mee te maken hebben.

"Hoe houd je je afdeling op de lange termijn gezond, zodat je kansen kunt blijven bieden?", zei Byrne. "Vroeger probeerden we alles voor iedereen te zijn. Elke coach wil graag een deel van de inkomsten voor zijn atleten, en ik neem het ze niet kwalijk.

"Maar als het doel is om zoveel mogelijk programma's te hebben," vervolgde hij, "dan zul je strategisch te werk moeten gaan."

Een ruwe eerste schatting binnen de industrie is dat 75% van de 20,5 miljoen dollar zal worden toegewezen aan American football-spelers, 15% aan herenbasketbal, 5% aan damesbasketbal en 5% aan andere sporten, zoals softbal, volleybal, hockey, voetbal, lacrosse of welke specifieke sport een school ook prioriteit geeft.

In de praktijk geloven sportdirecteuren in het hele land dat dit cijfer nog verder zal doorslaan naar American football en basketbal, omdat succes daar de kaartverkoop, marketingbudgetten, merchandise-inkomsten en donaties genereert die nodig zijn om de hele onderneming draaiende te houden. Een geïnvesteerde dollar in een geweldige quarterback of point guard levert rendement op. Een zwemmer vrijwel zeker niet.

Zelfs bij de grootste scholen is het geldbedrag beperkt en moet er een gat van 20,5 miljoen dollar worden gedicht.

Niemand wil bezuinigen op sport. Niemand wil zich te weinig inzetten voor bepaalde teams. Sportleiders op universiteiten zijn in de sportwereld gestapt om meer sporten en meer atleten op meer manieren te begeleiden, niet om te bezuinigen of te bezuinigen.

Maar zaken zijn zaken, en de universiteitssport is nu nog meer om zaken gaan draaien.