Mayo's weg terug naar de top begint met een eerlijke beoordeling van waar ze staan
Michael Clifford
In het voetballand van de vervloekten is de enige vorm van wet en orde te vinden in de wetgeving die Murphy steunt.
Je kent het wel: 'alles wat fout kan gaan, zal fout gaan.'
In Mayo weten ze dat in ieder geval wel. Voetballers die al lang gewend zijn aan het concept 'ongeluk', dreigen daar nu in te verdrinken.
Een korte samenvatting van de afgelopen weken: ze verloren de finale van Connacht tegen Galway, die ze eigenlijk hadden kunnen en misschien ook moeten winnen. Daar kwam nog bij dat ze in de openingsronde van de All-Ireland-serie verrassend thuis verloren van Cavan.
Ook toen ze niet speelden, pakten ze afgelopen weekend een ander onverwacht resultaat terug: Donegal verloor van Tyrone. Hierdoor zal Jim McGuinness hen in hun laatste ronde niet meer lastigvallen met een verzwakte en afgeleide tegenstander, zoals ze in maart deden toen ze degradatie wisten te voorkomen en een onwaarschijnlijke plek in de finale van de League wisten te bemachtigen.
Bovendien maakte hun manager Kevin McStay deze week bekend dat hij vanwege gezondheidsproblemen een stap terug moet doen.
Dat nieuws werd bevestigd tijdens een spoedvergadering van de raad van bestuur, waar de top van de GAA bij aanwezig was. Daaruit bleek dat de raad van bestuur een schuld heeft van € 7,8 miljoen.
In de meeste andere provincies zou een dergelijke opeenvolging van gebeurtenissen, die zich over een generatie uitstrekt, een lijvig boekwerk kunnen vormen met de titel "de donkere jaren", maar in Mayo is hun weerstand tegen een slechte windvlaag zo uitgeput dat het net nieuwswaardig genoeg is om het te halen tot de wekelijkse lokale aantekeningen in de Mayo News.
En ze zijn er nog niet; aanstaande zaterdagavond gaan ze naar Omagh, een bestemming die meer een gevoel van verwoesting dan van verlossing oproept.
Misschien is het donkerste uur vóór zonsopgang, maar die leugen is al zo vaak verteld dat je ze zou kunnen vergeven als ze denken dat als dat echt zo is, ze door een afwijking in de evenaar permanent in een winter op de Faeröer Eilanden leven in plaats van in een zomer in Foxford.
Het is verleidelijk om te beweren dat het geen zin heeft om je af te vragen waar het allemaal fout ging, als het in 74 jaar niet goed is gegaan. Maar dat is gewoon niet waar.
Zij kunnen beweren dat zij een van de beste teams van de moderne tijd hebben voortgebracht. Degenen die beweren dat zij die lof niet waard zijn, moeten weten dat trofeeën niet alleen een bewijs zijn van iemands grootheid. Ook je ogen en je hartslag kunnen dat aantonen.
Maar van daar tot hier zijn ze niet alleen teruggegaan, ze zijn in feite van een klif gevallen.
Dit weekend dient als een krachtige herinnering aan wanneer dat ook gebeurde. Van alle gemene streken die ze uithaalden, was de wreedste de uiteindelijke overwinning op Dublin in de halve finale van 2021. Daarmee opende het team de deur naar een zeer winbare finale tegen een team van Tyrone, dat Kerry had overrompeld.
Het sterke gevoel dat het een spel was dat zich aan het lot moest onderwerpen in plaats van aan de vorm, is zelden zo bedwelmend geweest voor het publiek van Mayo. En toen het kwartje viel dat er in de sport alleen een scorebord bestaat om de balans op te maken en geen hemels grootboek, waren de gevolgen giftig.
Dat is inmiddels vier jaar geleden, maar sindsdien is alles anders.
Wat Mayo tot het team maakte dat ze waren – afgezien van een hybride verdediging die nog nooit eerder zo goed was geweest – was het gevoel van eenheid, des te opmerkelijker omdat spelers en supporters op de grootste dagen meer pijn dan vreugde deelden. Maar tolerantie kent grenzen.
De giftigheid na die finale liet zien dat er een breuk in de band zat. Niet alleen de uitslag tegen Cavan deze maand was een verrassing. Ook het feit dat er iets meer dan 7.000 mensen in Castlebar aanwezig waren, was een verrassing.
Er was een tijd – en we herinneren ons nog steeds de kramp in de koppeling door een verkeersopstopping buiten Ballindine op weg naar Tuam op een sombere middag in januari, nog niet zo heel lang geleden – dat ze zoveel konden krijgen voor een FBD-wedstrijd.
Als u de sfeer in Mayo wilt proeven, dan is de uitstekende Mayo GAA Blog de plek voor gepassioneerd commentaar. Na de nederlaag bij Cavan was de beleefdheid die kenmerkend was voor de blog echter ondermijnd.
'Gisteren was een van de moeilijkste dagen in tijden', schreef John Guinnane, oprichter van de blog, onder zijn nauwelijks nader uit te leggen pseudoniem 'Willie Joe'.
De reden dat Mayo niet meer het team is dat ze waren, is natuurlijk niet omdat sommige van hun supporters hun manieren zijn vergeten. Het komt omdat ze daardoor weigeren hun team te zien voor wat het nu is, in plaats van voor wat het was.
Het team van 2021 was een schim van het team dat de epische finale van 2017 verloor, en het team van 2025 is een minder opvallend evenbeeld van het team van 2021.
Dat wil niet zeggen dat ze niet beter hadden kunnen zijn. Weinig teams hebben zich zo slecht aangepast aan het ritme van een getransformeerd spel. Zet die meetlint op het makkelijkst te meten punt, en Mayo heeft slechts 16 tweepunters gescoord in 12 wedstrijden, en slechts drie in vier kampioenschapswedstrijden.
Toegegeven, Kerry heeft ook niet gesmuld van de rand van de 40-meterlijn, maar heeft in plaats daarvan gekozen voor een snel aanvallend spel om de ruimtes daarbuiten te benutten en daarbij 27 doelpunten te maken. Mayo heeft er slechts 10 gescoord.
Misschien zouden ze beter kunnen zijn, maar feit is dat Mayo nu een team is dat zich aan de rand van de kopgroep bevindt en dat ze niet langer dreigend vooraan klappen uitdelen zoals ze vroeger deden. Ze hebben gewoon niet zoveel talent. Snelle vraag: is er één speler die bij de beste 15 van het land hoort?
Ryan O'Donoghue? Echt? In een spel met de Clifford-broers, King Con, Oisin Conaty, Darragh Canavan, Michael Murphy, Michael Bannigan en Sam Mulroy. Echt?
Het enige wat Mayo nu nog kan doen, is eisen dat het team van vandaag beoordeeld wordt op basis van dezelfde normen als het team van gisteren.
Als ze daarin kunnen voorzien, komt de toekomst misschien wel sneller.
* Bekijk hier de nieuwste aflevering van de GAA Weekly-podcast van The42
The 42
