"Dood" en "kwelling". Paus en aartsbisschop Forte doorbreken taboe met donkere woorden: urenlange angst


De paus heeft nog steeds een terughoudende prognose. In het bulletin van gisteravond werd melding gemaakt van een lichte verbetering, maar in werkelijkheid is de situatie nog steeds kritiek. En de woorden van aartsbisschop Bruno Forte , een van de prelaten die het dichtst bij de paus stonden en van wie hij de laatste encycliek redigeerde, getuigen hiervan. En in de woorden van de aartsbisschop verschijnt voor het eerst, in een interview met Corriere, het woord "dood": "Zie je, we bidden en hopen allemaal dat Franciscus herstelt in gezondheid. Ikzelf, in mijn bisdom Chieti-Vasto, heb mensen uitgenodigd om een gebed te reciteren dat onder andere zegt: "Bescherm hem in uw liefde en geef hem gezondheid en kracht om zijn bediening van naastenliefde, waarheid, gerechtigheid en vrede voort te zetten".
Het is vanzelfsprekend dat dit de aanroeping van de gelovigen is. Maar er kan meer aan de hand zijn. Het zou mooi zijn als dit een gelegenheid zou zijn om in wat rustigere bewoordingen over de dood te praten. Om te laten zien wat het betekent voor christenen, voor gelovigen , juist door te kijken naar het getuigenis van de Paus". En nogmaals: "Het is natuurlijk dat hij wil verbeteren en zijn dienst, zijn evangelische drang, de taak die God hem heeft toevertrouwd, wil voortzetten. Dat hopen we allemaal. Maar het lijdt geen twijfel dat wij ons in deze momenten volledig overgeven aan de handen van de Heer, wetende dat Gods plan, wat dat ook mag zijn, aan ons voorafgaat. Het is deze sereniteit van hem, zijn totale vertrouwen, die exemplarisch is."
Ten slotte voegt hij toe: "Wanneer er zoveel ophef wordt gemaakt over de hypothesen van het conclaaf, de opvolging, wordt het belangrijkste aspect vergeten: een man die voor de ogen van de wereld staat en ons het getuigenis geeft van hoe een gelovige met ziekte omgaat, zich ervan bewust dat hij ook het einde van het leven kan tegenkomen, en dit alles ervaart met overgave, sereniteit en vertrouwen in God. Want de dood is voor een man van geloof een doorgang. Niets wordt onderbroken. Er is daar een deur. Met de dood vecht men, in het Grieks betekent agonia precies dit: vechten. Echter, in een visie van geloof is er voorbij de dood niets. Het is niet het einde, het is de ontvangst van God en zijn oordeel van liefde".
liberoquotidiano