Beste mannen, we vertellen jullie over de G-spot: de poëtische provocatie van 200 vrouwen die elk taboe doorbreekt

In een wereld die nog steeds worstelt met gendergelijkheid in veel aspecten van het sociale, economische en culturele leven, vertegenwoordigen festivals gewijd aan vrouwen veel meer dan alleen evenementen: het zijn essentiële ruimtes voor erkenning, luisteren en transformatie. Het vieren van vrouwen door middel van een festival is een symbolische en concrete daad die bijdraagt ​​aan het veranderen van het collectieve verhaal en het herstellen van de stem, zichtbaarheid en waardigheid van vrouwelijke ervaringen.

Het festival van de letters

En dat is precies wat het Festival delle Lettere doet, het eerste en belangrijkste Italiaanse evenement dat al twintig jaar het schrijven van brieven viert met een wedstrijd die emoties en woorden verweeft met de meest uiteenlopende kunstvormen. Het leidende thema van dit laatste is Brief aan een vrouw : deze editie van het festival richt zich op vrouwen van alle tijden die de wereld bewonen en veranderen, op hun verschillen, hun gedachten, de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd en de verlangens die ze koesteren. Het thema van het jaar, zo actueel en betekenisvol, komt tot leven op de previewavond van 21 juni in de Salone Pio XII van Casa Schuster . Voor het eerst zal het Festival delle Lettere worden opgedeeld in een uitgebreid programma met tentoonstellingen en evenementen die de prestigieuze locatie van de Fabbrica del Vapore zullen opvrolijken van 26 juni tot en met 31 juli 2025.

Notities G en de 200 vertegenwoordigde vrouwen

Met voorstellingen, lezingen , workshops, performances en een dag (29 juni) gewijd aan Palestijnse vrouwen met een fondsenwervingsactie voor het Women with Gaza-netwerk, belicht het festival vrouwelijk talent in al zijn vormen. Dit talent is perfect zichtbaar in de foto's van Laila Pozzo , die samen met Rita Pelusio en in samenwerking met journaliste Assunta Sarlo de tentoonstelling Appunti G tot leven bracht. Een ongekende artistieke, collectieve en poëtische daad, uitgesproken 'populair', om - vandaag de dag meer dan ooit - de aandacht te vestigen op uiterst actuele thema's, maar met een positieve geest van delen en eenheid, die leidde tot meer dan 200 portretten van vrouwen en een letter G als symbool van identiteit, schoonheid en vrijheid. Kortom, een stip, die G, die kunst, lichaam, seksualiteit, onderwijs en culturele taboes verenigt.

De fototentoonstelling als ‘handleiding’ voor mannen

Om beter te begrijpen waar het idee voor de tentoonstelling vandaan kwam en of er in Italië nog steeds taboes bestaan ​​als het gaat om vrouwelijk genot , interviewden we Laila Pozzo. Zij vertelde Luce! ook welke onjuiste overtuigingen over de G-spot ze wil ontkrachten.

Hoe is het idee voor deze tentoonstelling ontstaan ​​en wat is de belangrijkste boodschap die u met deze fotoserie wilt overbrengen?

Ik ben een gelukkige performer omdat het idee voor de tentoonstelling van die genie Rita Pelusio kwam. Toen ze het me voorstelde, waagde ik meteen een sprong in het diepe. Toen was ik ook een beetje bang, omdat ik erg voorzichtig ben met vrouwenwerk. Ik vind het nogal ongrijpbaar en daarom moeten we, gezien de vele projecten, een nieuwe sleutel vinden. En samen met Rita en de groep vonden we die in ironie. Want als we over bepaalde onderwerpen praten, zijn we vaak wat serieuzer. Dus het is prima om het te doen, maar het was goed om grenzen te stellen. Gelukkig was het met Rita eenvoudig, het kwam vanzelf om het in ironie te gooien. Ook al is dat laatste in de fotografie niet altijd even makkelijk weer te geven. Gelukkig, eerlijk gezegd, hebben de vrouwen en degenen die we hadden uitgekozen ons enorm geholpen. Want aanvankelijk had ik besloten om alleen de vier hoofdrolspelers van de theatervoorstelling te fotograferen. Toen besloten we om ook een paar van onze vrienden te vragen om te poseren en hen iets te laten vertellen over vrouwelijk genot. In gedachten dachten we aan een dertigjarige, maar toen liep het uit de hand.

Hoe vertaal je iets fotografisch dat onzichtbaar is, maar wel heel symbolisch?

De vrouwen hebben ons enorm geholpen. We hebben elkaar geholpen bij het kiezen van dat laatste. En bovenal ging het verhaal veel rond via mond-tot-mondreclame. Degenen die meededen en de geest zagen, suggereerden vrouwen die bij ons zouden passen. Natuurlijk werd de betekenis vóór de fotoshoot aan iedereen uitgelegd, want de meeste mensen zeiden in het begin natuurlijk: "Wacht even, maar moet ik het over mijn seksleven hebben?". Nee, het is een metafoor voor plezier in de brede zin van het woord.

Het is een fototentoonstelling die meer dan 200 vrouwen afbeeldt. Kunnen we zeggen dat mannen dankzij deze tentoonstelling oneindig veel materiaal vinden waarin ze zichzelf kunnen herkennen en herkennen, waaruit ze geheimen en waarheden kunnen stelen, totdat ze ontdekken wat er achter en in een vrouw schuilt?

“Absoluut ja. Voor mij waren de twee fundamentele dingen juist deze ironische snit en het feit dat deze tentoonstelling materiaal moest zijn om iets aan anderen te communiceren. De mens mag niet worden uitgesloten. Het is een basisproject, ook gericht op mannen. Het moet een soort handleiding zijn.”

Taboes op vrouwelijk genot nog steeds aanwezig in Italië

Wat was de grootste uitdaging bij het fotografisch omgaan met dit thema? Omdat je thema's fotografeerde zoals gendergelijkheid, zelfacceptatie, identiteit, nog steeds ontzegde rechten, genderkloof en body positivity.

Het was meer een kwestie van de vrouwen selecteren. De fotografische moeilijkheid was om niet in herhaling te vallen. En daar ben ik nog steeds erg bang voor. Sterker nog, in het begin zei ik: "Oké, maar na twintig/dertig, wat wil je nog meer fotograferen?". Ze laten ons tenslotte allemaal hun elleboog, hun wang zien en dat is alles. In plaats daarvan kwamen er, afgezien van een paar meer gedurfde vrouwen, zelfs op hetzelfde lichaamsdeel heel verschillende verhalen naar boven. We hebben de doos van Pandora een beetje opengetrokken en het was erg leuk."

Denk je dat er in Italië nog steeds een taboe rust op het praten over vrouwelijk genot? Doorbreekt jouw tentoonstelling in die zin deze stilte?

“Naar mijn mening zijn er weliswaar verschillende zeer terechte initiatieven, zoals MySecretCase , waar ze op een zeer intelligente en jeugdige manier over seksualiteit praten en doen wat seksuele voorlichting op scholen zou moeten doen, maar het blijft een ietwat onaangenaam onderwerp. Sterker nog, we hadden moeite om sponsors te vinden, omdat er weinig bedrijven zijn die een standpunt innemen over deze kwesties. Er is dus zeker nog enige aarzeling om de kwestie aan te pakken.”

Mythes om te ontkrachten

Welke mythes of onjuiste overtuigingen wilt u met de tentoonstelling ontkrachten?

Het idee is dat, zelfs fysiek, die beroemde G-spot, zelfs als je er zo hard je best voor doet, als je niet al je andere spullen meeneemt, je er niet komt. Misschien is er vanuit dat oogpunt een verschil tussen mannen en vrouwen, omdat het voor de eerste wat makkelijker is om er te komen, terwijl het voor de laatste wat meer moeite kost. Vrouwen worden beïnvloed, we vinden alles leuk, het gaat niet alleen om die specifieke plek. Mensen laten begrijpen dat er geen enkel geografisch punt is en dat iedereen anders is en dat het daarom geen zin heeft om ernaar te zoeken.

Wat neem je mee na dit project, als vrouw en als kunstenaar?

Het was ook erg interessant, omdat ik nog een andere aarzeling had om dit project aan te pakken: ik ben een van de meest abstracte mensen op aarde. In het begin was ik een beetje bang, omdat ik me afvroeg of ik wel de juiste persoon was om dit verhaal te vertellen. Maar ik moet zeggen dat ik veel van deze vrouwen heb geleerd. Dat is het mooie van deze baan en dit project. Je krijgt de kans om elkaar te ontmoeten en als je wilt, kun je iets leren. En de vrouwen die hun aanbod accepteerden, wilden hun verhaal vertellen en zich ermee bemoeien. Het waren erg leuke momenten.