Bocce - De wind geeft zich over aan de Afrikaanse hitte: zinderende bowls en memorabele uitdagingen luiden de halve finales van Brenta in - Sport - Varese Nieuws

Afrikaanse hitte, dus van het zwarte continent, niet te vergelijken met het liedje “I Watussi” van Edoardo Vianello, compenseerde de verwachtingen van de atleten voor de finale die op vrijdagavond de voorrondes zou afsluiten die eerder op de velden van Brenta waren geperfectioneerd. In werkelijkheid is de Brenta altijd gekenmerkt geweest door een afwijkend klimaat: de bries die zich met wijsheid en regelmaat vanaf de heuvels naar de velden en de Boesio- beek waait, als in een weelderige beschermende sfeer, is een onmisbaar onderdeel. Om die reden is het vaak noodzakelijk om je uit te rusten met passende "kleding" om niet onvoorbereid te worden verrast door onverwachte veranderingen in de omgeving. Deze keer niet. De volstrekt windstilte negeert de gebruiken en geeft de strijders een vurige ademtocht. Ze zijn zich niet bewust van de onvoorzichtigheid van het klimaat en vechten met felheid en razernij. Ze zijn vastbesloten om het enige doel na te streven dat ze van veraf zien: de overwinning.

Onder de vier koppels die de meedogenloze selecties overleefden, bleef dus het plaatselijke team over, dat van Castiglioni/Reggiori , dat meteen een onverhard pad opging, vol stenen en bepaald niet makkelijk, zozeer zelfs dat de twee oude rotten Bailini en Marchese zich op een comfortabele score van 9-2 konden vestigen, wat volkomen veilig leek en geen hoop op herstel bood. Alleen besluit Castiglioni het Mister Jeckill-kostuum af te leggen en zich te transformeren tot Mister Hide. De perversie van onvoorspelbare benaderingen krijgt continuïteit en Reggiori, aangespoord door de metamorfose, past zich aan met even opmerkelijke interpretaties van de bowlingtechniek: om een ​​lang verhaal kort te maken, de twee bereiken de Ternatesi op negen-alles. De laatsten schudden zich eindelijk los en grijpen, op de noodlottige draad, het succes waar weliswaar naar verlangd werd, maar dat in werkelijkheid slechts met een geringe inspanning haalbaar leek. In de andere halve finale kiest een schokkende, nauwkeurige en onverzettelijke Oltolini ervoor om zijn twee bowls systematisch naast elkaar te plaatsen, op slechts enkele centimeters van de jack, waardoor de onverbiddelijke Vanoli gedwongen wordt om een ​​eindeloze reeks stoten uit te voeren om te voorkomen dat de Casciaghesi ten onder gaat.

Helaas voor Oltolini vergeet Talarico , die vorig jaar nog een schitterende tweede plaats behaalde in het individuele onderdeel achter een ongeëvenaarde Zosi , soms zijn gebruikelijke precisie in het slaan, waardoor het lot van Gaetano Donizetti in de opera "Il Duca d'Alba" werkelijkheid wordt en de exponenten van Casciago het altaar betreden van de laatste wedstrijd.

De finale ziet een buitengewone uitdaging tussen Marchese en Vanoli, die elkaar zonder beperkingen uitdagen op de symfonieën van de vliegende boccia: het is een spektakel binnen het spektakel om de boccia te zien, die met veel kennis naar de but wordt toegewerkt en vaak met millimeterprecisie wordt weggeveegd door de zachte en sierlijke vlucht van de boccia, geworpen door wrede handen. De Ternatesi zijn over het algemeen preciezer, Valente weet ook meesterlijk te benaderen, waardoor de overwinning welwillend neerdaalt om de blues van Ternate te strelen, wat de overweging van het lokale duo, dat even van de finale had gedroomd, misschien nog meer spijt zal bezorgen. Op zaterdag werd in de A-serie de vierde naam onthuld die in Campobasso om de Italiaanse titel zal strijden: het wordt Kennedy Napoli die zich aansluit bij de reeds gekwalificeerde Caccialanza , Montegrillo en Vigasio , aangezien het andere mogelijke alternatief – Flaminio – erin slaagde om binnen de thuismuren verslagen te worden door Boville .