De compensatie voor de moord op de dochter is nooit gekomen, de belastingen wel.

Zesduizend euro aan belastingen over de schadevergoeding van 1 miljoen en 200 duizend euro die zij van de moordenaar van hun dochter hadden moeten krijgen. Het geld is nooit aangekomen, hoewel dit voorzag in een definitieve uitspraak. Integendeel, het verzoek van de Belastingdienst werd stipt en in drievoud overhandigd: aan de moeder, de vader en de zus. Iets meer dan 16 jaar na de moord op de toen dertigjarige Giulia Galiotto, die door haar man Marco Manzini werd gestenigd (het was februari 2009), wordt de pijn van de nabestaanden van het slachtoffer van de vrouwenmoord die de kleine gemeenschap San Michele dei Mucchietti in Sassuolo, in de provincie Modena, trof, opnieuw aangewakkerd door wat Giulia Galiotto's moeder, Giovanna Ferrari, vandaag de dag omschrijft als "economisch geweld door de instellingen".

De familie verzette zich tegen het verzoek van de belastingdienst en ging in beroep: "Gelukkig is geld niet ons probleem", verduidelijkt de moeder van Giulia Galiotto, die zich na de dood van haar dochter al jaren inzet voor bewustwording over gendergerelateerd geweld. "Maar veel economisch achtergestelde vrouwen worden niet geconfronteerd met juridische procedures zoals de onze en zien af ​​van compensatie, juist vanwege het risico om in deze situatie terecht te komen." De vordering van één miljoen tweehonderdduizend euro werd definitief vastgesteld, samen met de gevangenisstraf van 19 jaar voor de echtgenoot. Manzini, oorspronkelijk afkomstig uit Scandiano in de provincie Reggio Emilia, had Giulia Galiotto ervan overtuigd om met hem mee te gaan naar de garage van haar ouders in San Michele dei Mucchietti. Tijdens een daaropvolgende ruzie pakte hij een steen en sloeg de vrouw meerdere keren op het hoofd, waardoor zij stierf. Later dumpte hij het lichaam in de nabijgelegen rivier de Secchia; Hij had de zelfmoord van zijn vrouw in scène gezet. Maar het complot dat na de moord werd bedacht, hield geen stand bij het onderzoek van de Carabinieri. Manzini werd veroordeeld tot 19 jaar gevangenisstraf na een uitspraak waarin voorbedachte rade niet werd erkend. In 2022 werd hem een ​​gedeeltelijke invrijheidsstelling verleend, waarna hij vorig jaar weer op vrije voeten kwam. Het laatste contact tussen de man en de familie van Giulia vond plaats toen hij, via zijn advocaat, een brief schreef aan de nabestaanden van het slachtoffer, waarin hij een bedrag van 50 euro per maand aanbood als strafbemiddeling. Een bedrag dat ver verwijderd is van de door de rechtbank vastgestelde grens van 1.200.000 euro. In de laatste drie jaar was hij onderworpen aan een proeftijd door de sociale dienst in een semi-vrijheidsregime "en hij had - voegt Giovanna Ferrari toe - een fulltime verbintenis en een contract voor bepaalde tijd gekregen in een bedrijf in Reggio, waar hij een baan uitvoerde die vergelijkbaar was met die welke hij had vóór zijn arrestatie. We hadden de inbeslagname verkregen van een vijfde van het salaris dat hij ontving. Eind juli vorig jaar, sinds hij een vrij man is, nam hij ontslag. Tot op heden weten we niet of en waar hij werkt".