De dubbele zelfmoord te midden van duizend twijfels

De noir-zomer van 1989 – die de geschiedenis inging vanwege het mysterie van de 'Circe della Versilia', een verhaal over liefde en dood – begon in juni met een verhaal dat een paar uur lang een dramatische aanhangsel leek te zijn van de avonturen van het 'Monster van Florence', dat tot een paar jaar eerder de heuvels van Florence had bezaaid. De ontdekking op een warme zondagavond, tussen 27 en 28 juni, van twee levenloze lichamen in een auto geparkeerd op een verlaten vuilstortplaats op de heuvels van Massaciuccoli bracht nieuwsredacties in heel Italië in rep en roer: het 'Monster van Florence' had (en heeft nog steeds) een aura van mysterie tot in de puntjes. Er zaten zeker twee doden in een auto, een man en een vrouw. Maar toen de lijkschouwer arriveerde, sloot hij uit dat de slachtoffers dezelfde behandeling hadden ondergaan die het 'Monster' speciaal voor zijn vrouwelijke slachtoffers reserveerde. Enerzijds werd het moordspoor verdund met een macabere signatuur, anderzijds kreeg een ander mysterie vorm en inhoud, want in de auto vonden de onderzoekers, naast de documenten van de twee slachtoffers (een man en een vrouw die een gekwelde relatie hadden: ze runden, met duizend-en-een-halve moeite, een restaurant in een Toscaanse stad), een derde slachtoffer, van iemand die in de provincie Turijn woonde.

Kortom, een naar verhaal, waar de rechercheurs het einde van de kluwen wisten te vinden. Maar tot op zekere hoogte, in de zin dat de 'derde persoon' (de eigenaar van de extra documenten die in de auto werden gevonden) al een week in het ziekenhuis lag: een niemand die zeven dagen eerder, in verwarde toestand, met gescheurde kleren en zonder geheugen, was aangetroffen langs de Via Pietra a Padule, niet ver van de plek waar de auto met de twee levenloze lichamen een week later zou worden gevonden. De Carabinieri en de politie groeiden in de overtuiging dat het trio in onderling overleg had besloten er een einde aan te maken, omdat de zaken niet goed liepen en er geen manier was om de boel weer op de rails te krijgen. De verbinding van de uitlaatpijp met een stuk rubber dat koolmonoxide in het afgesloten passagierscompartiment loosde: twee accepteerden, zonder te reageren, de dood tegemoet te gaan, de derde besloot - uit overlevingsinstinct - zichzelf te redden, zelfs ten koste van het verlaten van die hel, zwaar aangetast naar lichaam en geest.