De juridische odyssee van Giovanni Jacobazzi: "Na 17 jaar vrijgesproken, wie geeft ze mij terug?"

Wij ontvangen en publiceren de brief die Giovanni Jacobazzi ontving over de juridische odyssee die hem 17 jaar lang bezighield en waaruit hij volledig vrijgesproken is.

Beste Piero, 17 jaar na de feiten ben ik vrijgesproken in de strafzaak die tegen mij is aangespannen door het Openbaar Ministerie van Parma . Ik deel het nieuws met u, mijn eerste directeur, die mij dwong te schrijven toen ik werkloos was. Zoals u weet, deed ik iets anders voordat ik beroepsmilitair werd. Na een carrière als carabinieri-officier werd ik in 2008 door de toenmalige burgemeester van Parma , Pietro Vignali, benoemd tot directeur van de veiligheidsdienst en commandant van de gemeentepolitie. In de vroege ochtend van 24 juni 2011 werd ik live op televisie gearresteerd door de Guardia di Finanza. Het Openbaar Ministerie van Parma beschuldigde mij ervan 5.000.000 euro van een totaalbedrag van 10.000 euro te hebben aangenomen voor de aanleg van het gazon voor de hondenkennel van de gemeentepolitie. Alle topfunctionarissen van de administratie werden samen met mij gearresteerd, te beginnen met de burgemeester. Het was een grootschalige inval. Het onderzoek kreeg de naam "Green Money" en stelde dat er sprake was van een stortvloed aan "blunders" bij het beheer van overheidsopdrachten voor het onderhoud van groen en openbare parken.

Ik heb 40 dagen in de gevangenis gezeten, 2 maanden onder huisarrest gezeten en nog eens 2 maanden thuis moeten blijven. Kort voor Kerstmis van dat jaar kwam ik volledig vrij. In de tussentijd had ik ontslag genomen en zat ik zonder werk, met de vreselijke beschuldiging van corruptie die ik als ambtenaar kreeg. Ongeveer vier jaar lang hoorde ik niets meer over dit onderzoek. In 2015, toen ik voor u bij Garantista begon te schrijven, kreeg ik bericht dat het onderzoek was afgerond. Ik keerde terug naar Parma om de documenten op te halen en was sprakeloos toen ik ontdekte dat ik het hele jaar 2010 was afgeluisterd: de financiële politie had overal in mijn kantoor afluisterapparatuur geplaatst en me maandenlang geschaduwd, zoals ze dat met grote criminelen doen. De kosten van de afluisterpraktijken en de reiskosten van de financiële politie, de zogenaamde "rechtskosten", bedroegen een miljoen tweehonderdduizend euro. Geld van de Italiaanse belastingbetaler dat ik bij een veroordeling had moeten betalen. Ik vroeg om verhoor, hoewel de officier van justitie al had aangegeven dat hij me voor de rechter wilde brengen. Tijdens de voorlopige zitting onderwierp ik me aan een zeer lang verhoor, met documenten in de hand om de juistheid van mijn handelen aan te tonen. Zonder enige hoop, aangezien alle statistieken aangeven dat 98 procent van deze zittingen eindigt met een verwijzing naar de rechter.

Het proces eindigde met een straf van drie jaar en zes maanden. Ik kreeg niet de verzachtende omstandigheden die normaal gesproken aan iedereen worden opgelegd. In de straf, in november 2017, werd de aanklacht van corruptie veranderd in poging tot machtsmisbruik . Ik geloof dat ik de enige burger was met een dergelijke veroordeling in het afgelopen decennium. In de praktijk had ik geen steekpenningen aangenomen, maar ik had geprobeerd de regels voor overheidsaanbestedingen te overtreden. Weinig voldoening. Uiteraard ging ik in beroep. Het Hof van Beroep van Bologna is een zwart gat en om het hoger beroep te behandelen, moest ik, ondanks verschillende verzoeken, vijf jaar wachten. Toen mijn tijd kwam, in 2023, besloten de rechters van Bologna, bij het vaststellen van de verjaringstermijn voor het misdrijf, de zaak terug te sturen naar de eerste aanleg: als de aanklacht was veranderd, van corruptie naar machtsmisbruik (poging), waren een nieuw verweer en een nieuw proces nodig. Een paar maanden geleden, hoewel mijn poging tot machtsmisbruik was verlopen en het parlement het misdrijf had afgeschaft, wilde rechter Maurizio Boselli , mijn "rechter in Berlijn", toch de zaak inhoudelijk behandelen. Na het herlezen van dezelfde documenten die me tot een gevangenisstraf hadden geleid op beschuldiging van corruptie en vervolgens tot een veroordeling voor poging tot machtsmisbruik, sprak hij me volledig vrij.

Naast de strafzaak gebeurden er ook andere dingen. Het onderzoek leidde uiteraard tot de vroege val van de regering- Vignali en het gemeentebestuur. De financiers die het onderzoek hadden uitgevoerd, werden beloond en gepromoveerd voor hun briljante corruptiebestrijding. De nieuwe verkiezingen werden gewonnen door de M5S en Federico Pizzarotti werd de eerste grillino-burgemeester van een grote stad die "eerlijkheid, eerlijkheid!" riep. Zelfs de officier van justitie die het onderzoek had geleid, besloot zich kandidaat te stellen, maar werd verslagen door Pizzarotti, die een centrumlinkse lijst had en dus de partijen die zich tegen de regering-Vignali hadden verzet, die onder de druk van zijn onderzoek was bezweken. De officier van justitie die verantwoordelijk was voor het dossier, bleek echter een "belangenconflict" te hebben, aangezien haar man zijn kandidatuur had ingediend om mijn plaats in te nemen en zij er niet van had afgezien mij te arresteren. Er werden verschillende parlementaire vragen over gesteld en er werd een onderzoek tegen hen ingesteld dat op niets uitliep. Om tegen de premier te kunnen procederen, schreven mijn collega's in Ancona die haar hadden onderzocht, zou ik eerst vrijgesproken moeten worden. Alleen op die manier zou bewezen kunnen worden dat haar onderzoek ertoe had bijgedragen dat ik voortijdig uit de problemen was gekomen. Het Openbaar Ministerie opende ook een tuchtdossier, maar dat liep uit op een zeepbel.

Terugkerend naar "Groen geld", wil ik, naast mijzelf, erop wijzen dat in de afgelopen jaren, in de verschillende onderdelen van het onderzoek, iedereen is vrijgesproken. Behalve degenen die het, zoals helaas gebeurt, niet konden verdragen en besloten een schikking te treffen, hebben degenen die voor de rechter kwamen, hun onschuld erkend zien worden. Overigens, voor de goede orde: de officier van justitie ging toen met pensioen en de premier werd bevorderd tot hoofdofficier van justitie. Velen zeggen me dat ik iets moet doen. Maar ik doe niets. Niemand kan me de jaren teruggeven die ik in deze helse maalstroom heb doorgebracht. Ik zou de minister van Justitie echter graag vertellen wat er is gebeurd. Ik heb Carlo Nordio meerdere keren geïnterviewd voordat hij minister van Justitie werd. Ik ken zijn liberale en garantsgezinde ziel goed. In de afgelopen maanden is er wel gesproken over de scheiding van carrières, maar niemand heeft de centrale kwestie van de professionaliteit van de onderzoekers aangekaart. In mijn onderzoek is er de apotheose van fouten: van slecht overgeschreven telefoontaps tot onjuiste inspecties en slecht gelezen managementbeslissingen.

Eén voorbeeld: de beruchte omkoping van 5.000 euro waarmee ik een eeuwenoude olijfboom had kunnen kopen om in mijn huis in Santa Marinella te planten. De rechercheurs waren daar zeker van na een van hun vele onderzoeken. Jammer genoeg bleken de gefotografeerde olijfbomen in het dossier dat bij de rechtbank werd ingediend, die van het huis van de buren te zijn! En tot slot de timing: een onderzoek dat een democratisch gekozen bestuur ten val heeft gebracht, kan niet decennialang opgeschort blijven. Burgers hebben het recht om te weten of de bestuurders die ze bij de stembus vertrouwden, corrupt zijn of niet. Het "rechtssysteem", beste Piero, is onhervormbaar. Geen enkele magistraat betaalt en zal ooit boeten voor zijn eigen fouten. Degenen die het werk van de CSM volgen, weten goed dat de enigen die bruut worden mishandeld, degenen zijn die vergeten een stempel te zetten of geen toga droegen in de rechtszaal. De enige oplossing op dit moment is om zoveel mogelijk contact met hen te vermijden en een kruisteken te maken. Dit laatste advies wil ik zelfs aan degenen geven die geen geloof hebben, in de hoop dat ze vroeg of laat de ‘rechter in Berlijn’ tegenkomen.

Vriendelijkheid

PS: Ik wil iedereen bedanken die dicht bij me stond en die deze beschuldigingen nooit geloofd heeft. In het bijzonder president Antonio Leone en senator Pierantonio Zanettin.

VAN

Webredactieteam